Woensdag 11 juni

De eerste fietstocht deze reis gaat via een knooppunten route. Op zich een prachtig systeem als je de bordjes kunt vinden. Die in deze tijd van het jaar soms verstopt zitten in het hoge gras van de berm. Maar af en toe ook gewoon verdwenen zijn vanwege de herinrichting van een weg. Of we zijn te druk met kletsen, waardoor we een pijltje missen.                                                                       Het glooiende coulisselandschap is prachtig: veel gras en weinig maisvelden, waardoor je prachtige doorkijkjes tegenkomt. In de jaren vijftig heb ik, Wim, hier eindeloos met mijn vader gefietst. De statige, oude boerderijen van toen zijn nu allemaal gerestaureerd, waarbij de typische Twentse stijl is behouden. Oude boerderijtjes vind je niet meer in dit deel vanTwente. De kleur groen overheerst uiteraard in het landschap. Het enige wat ontbreekt zijn de bloemen van weleer. Op een verdwaalde korenbloem en klaproos na, is alles groen.                                                                                                                                                           De fietstocht gaat via Lattrop naar Denekamp. Daar aangekomen is het tijd voor de lunch. Bij de eerste beste gelegenheid duiken we het terras op: het Twentse eetcafe Melkbeernke. Met aparte toiletten voor “vrouwleu” en “kearls’. De lunch kun je zelf samenstellen middels kleine gerechten. We hebben er heerlijk gegeten.                                                                                                      En ben je in Denekamp dan moet je natuurlijk ook even langs het landgoed Singraven, met de beroemde watermolen. De terugweg gaat via Tilligte en Oud-Ootmarsum. Terug op de camping, het is dan inmiddels vijf uur, hebben we er zo’n vijftig kilometer opzitten. Op een enkele klacht na over een ontzet zitvlak, is iedereen de dag goed door gekomen.

Af en toe zoeken naar de juiste richting.

Landgoed Singraven in Denekamp.

Donderdag 12 juni

Een belangrijke dag: onze oudste kleinzoon Twan hoort vandaag of hij geslaagd is voor zijn eindexamen. Gelukkig krijgen we al snel bericht dat de vlag uit kan: hij is geslaagd! Na een lange zomervakantie gaat hij geschiedenis studeren.                                     Wij zijn ondertussen klaar voor een verse, nieuwe fietstocht. Via Ootmarsum en Reutum belanden we in Tubbergen; precies op tijd voor de lunch. Midden in het centrum zit het restaurant ’t Oale Roadhoes met een fraai terras. Mooi weer, goed eten en aangenaam gezelschap, en dat allemaal in Tubbergen.                                                                                                                                     De weg terug gaat weer via Ootmarsum. Want daar in het centrum hebben ze lekker ijs, tegenover het standbeeld van de “Poaskearls”. Acht jonge vrijgezelle mannen die in de vastentijd en Paastijd een taak hebben bij allerlei tradities.                        We komen er ook een Lidl tegen: handig voor de nodige snacks voor vanavond bij de borrel.                                                               De totale fietsafstand vandaag was toch weer veertig kilometer.

Het standbeeld van de “Poaskearls”.

IJs op een terras in Ootmarsum.

Vrijdag 13 juni

Alweer de laatste dag in Nutter, dus de laatste fietstocht met z’n allen. Maar niet voordat we een begin hebben gemaakt met de verjaardag van Wobbie. Gisteravond laat zijn er slingers en ballonnen opgehangen aan de luifel van de camper. De hele camping is dus op de hoogte van deze feestelijke dag. Om te beginnen is er koffie met gebak, cadeautjes komen te voorschijn en er wordt gezongen. Nu is heel Nutter op de hoogte van deze feestelijke dag. Een goed begin is het halve werk.                                                 Daarna dus de fietstocht; deze keer “maar” dertig kilometer. Even voorbij Ootmarsum komen we terecht op de Kuipersberg. Hoog gelegen met een watertoren en een oude Joodse begraafplaats. Met daarbij een gedenkteken met een tekst van Willem Wilmink, ter nagedachtenis aan de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog.                                                                                      Op het hoogste punt van de berg heb je een prachtig uitzicht over de wijde omgeving. Zelfs de Plechelmuskerk van Oldenzaal is te zien. Ooit werd hier ook klei gewonnen en stenen gebakken. Ook daarvan zijn er nog sporen te zien.                                                 We fietsen verder naar het dorp Vasse waar we bij Hotel Restaurant Tante Sien terecht komen voor de lunch. Omdat het erg warm is zitten we deze keer binnen. Daar hangen heel veel prachtige oude foto’s over de historie van Sien. Van oorsprong dus een dorpscafé van meer dan honderd jaar oud. Hoewel de plek nog steeds dezelfde is van het oude dorpscafé, is het huidige pand nieuw opgetrokken. Ook hier was het eten weer prima verzorgd: dat is Tukkers wel toevertrouwd.                                                De volgende stop is in het buurtschap Mander, bij de leerboerderij Stayble. Een plek voor dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking. Uiteraard met de nodige dieren, maar ook met een werkplaats voor houtbewerking. En je kunt er thee en koffie drinken, geserveerd door een aardige jongen.                                                                                                                                                          Na de rondleiding beginnen we aan het laatste deel van de route, Via een stukje Duitsland, Getelo en Halle, rijden we terug naar Nutter. Overigens zit je in deze buurt voor je er erg in hebt in Duitsland: van controles of andere belemmeringen is geen sprake.  Terug op de camping is het tijd voor een hapjesbuffet met de nodige alcoholische versnaperingen en ijs na. Gelukkig blijft er weinig over; hebben we weer wat ruimte in de camper.                                                                                                                                      Na het eten is het inpakken geblazen. Wij en twee andere stellen vertrekken morgen van deze camping. Dus de fietsen, luifels en voortenten gaan alvast droog naar binnen. De rest van de avond staat ook in het teken van het naderende afscheid. Het waren weer een paar geweldige dagen. Of dat er volgend jaar nog een keer van komt is afwachten. Gezien de gemiddelde leeftijd van de deelnemers moet je niet meer te ver vooruit plannen. 

Hier is iemand jarig.

Boven op de Kuipersberg.

Bij de zorgboerderij van Stayble in Mander.

Zaterdag 14 juni

We zijn op tijd wakker en al snel klaar voor het vertrek. We willen naar het noorden, naar de camperplaats in Delfzijl. Een fraaie plek en we denken dat het er erg druk zal zijn. Een kwestie van vroeg aankomen en er het beste maar van hopen. Uitgezwaaid door de anderen van we op pad. Het is een erg warme dag en met de ramen open rijden we door Duitsland  over de A30 naar Groningen.                                                                                                                                                                                                                     Rond elf uur zijn we in Delfzijl, op de bijna volle camperplaats. Er is nog een fraaie camperplaats vrij, waarschijnlijk omdat daar de stroomaansluiting defect is. We zijn nog net op tijd. De stoelen gaan naar buiten en de luifel wordt uitgedraaid. Vandaag maar even geen fietstocht. Ergens in de middag wandelen we een rondje door het centrum, waarna we op het dure terras van het Eemshotel, boven op de dijk, belanden. Gelukkig hebben ze er Texels Skuumkoppe.

De fraaie camperplek in Delfzijl.

Een prachtige replica in het naastgelegen museum.

Zondag 15 juni

Vandaag de eerste fietstocht in Noord Groningen. Door een vlak, open landschap, waar de wind vrij spel heeft. Zo ook vandaag; bij elke naderende bocht is de vraag: krijgen we de wind mee of tegen. Het is meestal tegen.                                                                   Het eerste dorp dat we tegenkomen is Bierum. We zijn er al eens eerder geweest en er staat een prachtige oude kerk. Via Spijk fietsen we verder naar Roodeschool. Volgens ons knooppuntenboek zouden daar twee horecagelegenheden te vinden zijn. Maar zoals overal in deze streek hier op zondag, is ook Roodeschool uitgestorven. En dan wordt er kennelijk niet buiten de deur gegeten en gedronken. Via Oosternieland, Losdorp, Godlinze en Krewerd komen we eindelijk weer in de buurt van Delfzijl. Uiteindelijk hebben we zevenenvijftig kilometer gefietst. En voor ons gevoel vooral tegen de wind in.

Het kerkje in Bierum.

Het interieur van de kerk: de betekenis van de stenen hebben we niet kunnen achterhalen.

Maandag 16 juni

Een bewolkte dag met opnieuw veel wind. Maakten we gisteren een fietstocht ten westen van Delfzijl, vandaag dus naar het oosten. Het eerste deel van de route gaat door een enorm industriegebied. Daar ergens aan de dijk komen we een begraafplaats tegen van het voormalige dorpje Oterdum. Het dorp moest wijken voor de dijk langs de Dollard. Wat rest is het kerkhof als een soort monument. De route gaat verder langs de dijk naar Termunten.                                                                                                           Uiteindelijk komen we bij een uitkijkpunt voor zeehonden: een grote houten wand met kijkgaten, waarachter inderdaad zeehonden liggen uit te rusten. Wat verder weg dan een paar jaar geleden toen we hier ook al eens geweest zijn.                              Van de uitgestippelde route komt vervolgens weinig terecht omdat ook hier weer bordjes van de knooppunten route verdwenen zijn. Na wat hopeloos heen en weer fietsen, tegen de wind in, besluiten we terug te gaan naar Termunterzijl. Daar is gelukkig een restaurant open voor koffie met gebak. Al met al toch weer een tocht van vierenvijftig kilometer.                                                          In de avond gaan we op zoek naar een volgende bestemming ergens in Duitsland. We noteren twee op het oog twee aardige camperplaatsen in de buurt van Oldenburg; maar dat is voor morgen.

Het monument bij het kerkhof van het voormalige Oterdum.

Altijd leuk: zeehonden kijken.

Dinsdag 17 juni

Er is niets zo veranderlijk als een campermens. Dachten we gisteravond nog naar Duitsland te gaan, besluiten we tijdens het ontbijt toch maar de andere kant op te gaan; naar het Lauwersmeer. Ergens komen we het adres tegen van Camping Lauwersschans in Munnekezijl. We bellen eerst maar even of er nog plaats is: er is ruimte te over. Dus op naar Munnekezijl, een ritje van een uur.                                                                                                                                                                                                                Camping Lauwersschans is een eenvoudige camping: meer een camperplaats dan camping. Met toiletten, douches, elektra etcetera. Geen restaurant o.i.d.: her en der staan caravans en auto’s, wij denken nog dat je er ook kunt stallen. Een beetje houtje touwtje plek. Later hoorden we dat de eigenaar deze dingen opkoopt om weer door te verkopen aan met name festivalgangers.                                                                                                                                                                                                                Als we er aankomen staan er twee campers en één caravan; er is inderdaad ruimte te over. De rivier de Lauwers stroomt er langs, maar het Lauwersmeer zit een vijftal kilometers verder. Het dorp Munnekezijl lijkt op bijna alle dorpen hier in het noorden. Twee kerken, waarvan één een B&B is geworden, een molen, een dorpshuis en dat is het dan wel. De dichtstbijzijnde wat grotere plaats is Zoutkamp, met wat restaurants en een supermarkt.                                                                                                                      Als je van rust houdt en een koekoek, moet je op deze camping zijn. Die laatste zit zich bijna de hele dag in een hoge boom uit te sloven.                                                                                                                                                                                                                         Het is weer een warme dag, een fietstocht zit er niet in. Behalve dan een ritje naar Zoutkamp, waar we uit eten willen gaan. Maar alle restaurants zijn er gesloten op één na. De vissnackbar van Gaele Postma is gelukkig open. Dus twee patat met twee porties kibbeling. Een eenvoudige maar voedzame maaltijd.   

Een stilleven bij de molen.

Woensdag 18 juni

De hoogste tijd voor weer een flinke fietstocht: een rondje Lauwersmeer. Dat hebben we ooit al eens eerder gedaan: we komen enkele herkenningspunten tegen onderweg. Zelfs een camperplaats waar we ooit gestaan hebben. Het hoogtepunt van het rondje is Lauwersoog. Een drukke haven vanwaar de boot naar Schiermonnikoog vertrekt. Er is altijd wat te zien. We lunchen op een terras met uitzicht op alles wat er binnenkomt en uitgaat, heerlijk in de zon. We overwegen om nog een dag naar Schiermonnikoog te gaan, maar schrikken van de prijzen. Voor twee personen en twee fietsen ben je maar zo zestig euro kwijt. Naar de parkeertarieven hebben we maar niet meer gekeken.                                                                                                                         Het laatste stuk van de route gaat door een natuurgebied. Eindelijk eens wat anders dan de grote, kale vlaktes.                                 Al met al toch weer een tocht van zeven en vijftig kilometer. Terug bij de camper gaan de stoelen in de ruststand. Met een hapje en een drankje heerlijk in de zon.

Wilde paarden aan het Lauwersmeer.

Een warme dag: kinderen springen van een brug.

Donderdag 19 juni

Onze laatste dag in Munnekezijl en dus de laatste fietstocht hier: een rondje van ruim dertig kilometer. Een route langs sluizen en molens en door een paar aardige dorpen. We rijden via Kommerzijl, Niehove, Houwerzijl en Niekerk naar Zoutkamp. Daar in de buurt zit het gehucht Electra, met de meest markante bezienswaardigheid op deze route: een enorm gemaal met de naam De Waterwolf. Meer dan honderd jaar oud en ooit geopend door Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik. Een fraai onderhouden complex met veel informatie over de historie.                                                                                                                                                     Aangekomen in Zoutkamp is het tijd voor de lunch. Deze keer op het terras van bakkerij De Zilte Bries; lekkere broodjes daar en mosterdsoep. Naast de bakkerij zit een supermarkt van de Spar. We hebben melk en boter nodig. Maar helaas, de supermarkt is net gesloten vanwege een conflict met de toeleverancier. Met als consequentie dat er hier in de wijde omgeving geen supermarkt meer te vinden is. Hier en daar zit nog wel een boerderijwinkel waar je terecht kunt voor zuivelproducten.                     Om half drie zijn we terug bij de camper. We hebben voorlopig genoeg gezien van dit stukje Nederland. Vanavond gaan we op zoek de volgende stop. Maar ook dat kan morgenvroeg bij het ontbijt nog veranderen.

De sluis van Munnekezijl.

Het gemaal De Waterwolf in Electra.

Vrijdag 20 juni

Gisteravond hebben we besloten om zondag terug te gaan naar Apeldoorn. Een kleindochter van ons, Tessel, moet zondagmiddag een selectietraining afwerken. Daar wordt beslist of ze in aanmerking komt voor een jeugd selectieteam van het Nederlandse volleybalteam. Dus na afloop is er een evaluatie in Huize Denekamp. Hopelijk met gebak.                                               Wij vertrekken uit Munnekezijl voor een laatste stop. Vanwege de komende temperaturen blijven we nog even in het noorden van Nederland. We gaan vandaag naar het plaatsje Wier in Friesland: wie kent het niet. Volgens onze informatie zit er een mooie camperplek: De Brinkhoeve. Ooit begonnen als theetuin, later is daar een mini camping bij gekomen en sinds een paar jaar ook een camperplaats. Een prachtige plek, van alle gemakken voorzien. We hebben nog geen idee wat dat alles kost per nacht, maar dat zien we bij het afrekenen wel. Wier ligt op redelijke afstand van Berlikum, Sint Annaparochie en Sint Jacobiparochie. In de middag fietsen we een rondje van zeventien kilometer. We hebben nog steeds melk en boter nodig en dat vinden we in het leuke stadje Sint Annaparochie.                                                                                                                                                                                         Een leuke streek, leuke dorpen en een heerlijke temperatuur van voor in de twintig graden. We zijn helemaal tevreden.

Onze plek op camperplaats De Brinkhoeve.

De auto van een buurman in de jaren vijftig.

Zaterdag 21 juni

De langste dag van het jaar, en een erg lange dag. We beginnen met de laatste fietstocht van deze reis: op naar de Waddenzee.  Er staat wat wind en dat maakt het fietsen heerlijk. Vanaf Wier loopt er een loodrechte weg naar het noorden, via Nij Altoenae, naar de dijk van de Waddenzee. Daar, bij Restaurant De Zwarte Haan ga je de dijk op. Bij dat restaurant zit ook een camperplaats: lang geleden hebben we er al eens gestaan. We fietsen een heel eind langs de Waddenzee om uiteindelijk bij Oude Bildtzijl bij een kringloop uit te komen. Overvol, maar niets van onze gading. Even verder in Nieuwe Bildtzijl zit een leuk restaurant, Wad Noflik, waar we koffie drinken. Via Bitgum en Berltsum (Berlikum) komen we terug bij de Theetuin De Brinkhoeve in Wier. Een rondje van achtendertig kilometer. Na het bijkomen gaan we eten op het terras van de theetuin: een simpel toeristenmenu: een hamburger, patat en ijs met advocaat na.                                                                                                            Terug bij de camper gaan we inpakken. Op de stoelen na, want in de camper is het nog veel te warm: het wordt lang buiten zitten vanavond.

Het monument van de Slikwerker bij De Zwarte Haan.