Zondag 2 oktober

Vanochtend zijn we om acht uur vertrokken, op weg naar Griekenland, de Peloponnesos. Het is prachtig weer. Dinsdagmiddag om vier uur moeten we op de boot zitten van Ancona naar Patras. Tot een uur of tien is het heerlijk rustig op de weg. Na de koffie belanden we bij Keulen in een geweldige file: twee uur lang sukkelen over een paar kilometer, vreselijk. En het is behoorlijk warm. We rijden uiteindelijk vandaag zevenhonderd kilometer. Om half zeven zijn we in Bad Krozingen, tussen Freiburg en Basel. Bad Krozingen is een sauna-en welnessdorp, met een mooie camperplaats. Er staan wel tweehonderd campers. Het dorp bestaat voornamelijk uit privéklinieken, hotels en appartementen: alles staat in het teken van welness. Niet te geloven. Overigens kun je hier ook goed fietsen en wandelen via gemarkeerde routes. Maar wij hebben geen tijd. Nog achthonderdvijftig kilometer naar Ancona, dus morgen weer vroeg weg.

Maandag 3 oktober

We hebben heerlijk geslapen en gaan om acht uur weer op pad. Omdat we problemen hebben met de TomTom besluiten we om niet de autobaan te nemen, maar binnendoor te rijden in de hoop een Aldi tegen te komen. Via een camperforum vernamen we dat ze daar een navigatiesysteem in de aanbieding hebben waar de Duitsers lovend over zijn. Via een schitterende route komen we mooie bergdorpen tegen, maar geen Aldi. Net over de grens, bij Basel, zit er wel één, maar die heeft geen navigatiesystemen. Overigens passeren we de grens probleemloos; geen douane te bekennen. Dus ook geen gezeur over het gewicht van onze camper. Om zes uur gaan we eerst eten op een grote parkeerplaats. Meestal zoeken we eerst een camperplaats, maar door het gezeur met de TomTom doen we het nu andersom. Na het eten rijden we door naar een camperplek die we kennen van vorig jaar, bij Fano, ongeveer vijftig kilometer voor Ancona. Hoeven we ons morgen niet te haasten naar de boot.

Dinsdag 4 oktober

Al voor negen uur zitten we buiten te ontbijten. Schitterend mooi weer en al erg warm. Na het eten gaan we de boulevard en de haven bekijken. Het is erg rustig en bijna alles is al gesloten. Daarna gaat Wobbie zwemmen en Wim water inladen. Om half twee zijn we in de haven van Ancona, waar de boot net aankomt. We zouden met Anek Lines gaan, maar dat blijkt nu een veerboot van Superfast te zijn. We kijken met verbazing hoeveel  vrachtwagens, gewone auto's en campers de boot afkomen. Om kwart over vier is alles aan boord en vertrekken we. We staan voor de helft buiten en zetten meteen het grote dakluik helemaal open; het is nog steeds bloedheet. Het is een mooie boot, maar de motoren maken veel lawaai. We gaan douchen, wat computeren en lezen. Of er veel van slapen terecht komt, is nog maar de vraag.

Woensdag 5 oktober

Het slapen viel inderdaad niet mee, vooral door het geronk van de motoren. Bovendien blijft het de hele nacht zo'n vijfentwintig graden, boven nul. Om zeven uur worden we gewekt door de geluidsinstallatie. We naderen de haven van Igoumenitsa voor de tussenstop. Natuurlijk gaan we kijken en zien hoe een groot deel van de voertuigen de boot verlaat. Als we weer vertrekken is het tijd om in de zon te zitten (Wobbie) en te internetten (Wim). De betaalde internetverbinding is hier prima. Als we aan land zijn gaan we eerst naar een camperplaats in Kalogria, zeventig kilometer van Patras. We maken dit jaar het rondje Peleponnesos net andersom dan vorig jaar. Kalogria was vorig jaar de laatste stop, nu dus de eerste.

De weg van Patras naar Kalogria is erg rustig. Op de camperplek aan het strand staan zo'n acht campers. We gaan wandelen langs het strand en natuurlijk zwemmen, de zee is heerlijk. Na het eten gaan we nogmaals op pad. Het is hier bijna uitgestorven en ook behoorlijk verwaarloosd. Bijna alle gelegenheden zijn gesloten en daar waar nog licht brandt zit geen mens.

Donderdag 6 oktober

Weer een mooie, warme dag. Lekker buiten ontbijten en daarna zwemmen in zee. We zijn naar het dorp gefietst, heen en terug bijna twintig kilometer. Wim was zijn slippers vergeten en voor drie euro heeft hij nu hele mooie. Vanmiddag op het strand gelegen en natuurlijk weer gezwommen. Morgen gaan we verder.

Vrijdag 7 oktober

Midden in de nacht worden we gewekt door de regen; dat is voor het eerst deze reis. Maar bij het opstaan schijnt de zon weer volop. We hebben geen haast: eten, zwemmen en in alle rust inpakken. We trekken langs de kust naar het zuiden en komen uit op een mooie camperplek in de buurt van de plaats Loutra Killinis. Het is een grote parkeerplaats op een soort plateau, pal aan het strand. Met uitzicht op Zakinthos. Er staan ongeveer vijftien campers. 's Middags zien we grote, donkere wolken boven de zee verschijnen en tijdens een strandwandeling begint het te regenen. We schuilen onder een parasolletje. Voor in de avond krijgen we nog een onweersbui voor de kiezen. Volgens het weerbericht van de Wereldomroep wordt het de komende dagen niet beter. We zullen zien.

Zaterdag 8 oktober

We staan op met zon en eten weer buiten. Daarna aan de wandel. En natuurlijk worden we op de terugweg overvallen door een plensbui en komen dus drijfnat terug. Tussen de middag gaan we eten bij de snackbar naast de camperplek. En in de middag toch maar weer gewandeld door een verlaten gebied. Op drie varkens na, komen we niemand tegen. Later uitgebreid gekletst met twee Nederlandse stellen. Eén stel is zeer positief over Griekenland, het andere puur negatief. Die willen het liefst zo snel mogelijk terug. In de avond begint het weer te gieten, onweren en te stormen. En dat duurt een groot deel van de nacht. Het slapen was dus wat minder. 

Zondag 9 oktober

Bij het opstaan is het droog en we zien een bleek zonnetje. We besluiten verder te trekken. We gaan naar het natuur- en bosgebied bij Elea, pal aan zee. Kennelijk mag je hier vrij kamperen. Verspreid over een groot gebied staan caravans, tentjes en campers. Er zijn zelfs waterkranen. De zee is erg ruw, vandaag maar even niet zwemmen. Als we aankomen helpen we eerst een Oostenrijks stel dat zich vastgereden heeft. Moeten er niet aan denken dat het ons overkomt. Wat het weer betreft een redelijke dag, alleen in de middag een buitje. Na maandag zou het beter worden.

Maandag 10 en Dinsdag 11 oktober

Het ging de afgelopen nacht weer goed te keer: stortbuien, hagel, onweer en bliksem. Vanochtend zijn we gaan rijden om boodschappen te doen, bij de Lidl in Pyrgos. En door Pyrgos gewandeld. Eenmaal terug in Elea opnieuw een enorme bui regen. Vanavond gegeten in het restaurant bij het camperbos. Weer echt Grieks: je zoekt iets van de kaart, waarna de eigenaar komt vertellen, wat er in de keuken klaargemaakt wordt. En dat staat niet op de kaart. We hebben iets met bonen gegeten en dat was erg lekker. Dinsdag een frisse, maar droge dag, dus veel gewandeld en 's avonds uitgebreid gedoucht in de camper.

Woensdag 12 oktober

Prachtig weer om de dag mee te beginnen, het is al vroeg warm. Tijd om te fietsen. We nemen de computer mee en gaan op zoek naar een internetmogelijkheid. We komen uiteindelijk uit bij een strandtent, waar we vorig jaar ook deze site konden bijwerken. En dat zitten we nu dus ook te doen. 

Na het fietsen op het strand gezeten, gezwommen en gewandeld. En gedoucht onder de waterzak en dat ging prima.

Donderdag 13 en Vrijdag 14 oktober

Vanochtend alles ingepakt voor de volgende etappe. Maar bij het wegrijden, ja hoor, zitten we vast in het mulle zand. na een half uur graven en enkele mislukte pogingen, komen we gelukkig los. Bij erg mooi weer zakken we af naar het zuiden en rijden pal langs de kust. Onderweg stoppen we voor de koffie en staan plotseling voor een soort sprookjeskasteel. Verlaten en al enigszins in verval. Maar een bizar schouwspel; kinderen moeten het geweldig vinden. Op een parkeerplaats pal aan zee, aangegeven met Mati Beach en Golden Coast, staan een paar campers. We parkeren er om te eten maar vinden de plek zo mooi, dat we besluiten om te blijven. We zonnen, wandelen, luieren, lezen enzovoort. Wat een leven, zo houden we het nog wel een poosje vol. We besluiten de vrijdag ook nog hier te blijven. Het is mooi weer en we gaan fietsen. Een mooie route over binnen weggetjes tussen de olijfbomen door. Morgen gaan we verder.

Zaterdag 15 oktober

We trekken verder naar zo ongeveer de zuidelijkste punt van deze vinger van de Peleponnesos, naar Methoni. Onderweg schijnt de zon en we stoppen twee keer om wat plaatsjes te bekijken. In Methoni staan we, net als vorig jaar, op de gratis camping. Goed en wel geïnstalleerd drijven er donkere wolken over en begint het weer enorm te regenen. We gaan eerst de was maar doen en daarna naar de taverne aan de wijn. Je moet wat met dit weer.

Zondag 16 oktober

Het spookte weer geweldig vannacht. Als we opstaan is het droog, maar zwaar bewolkt. We wandelen naar het dorp. Op de terugweg worden we weer overvallen door een hoosbui en we vluchten een taverne in. We verbazen ons over de hoeveelheid water die naar beneden komt en de straatjes in riviertjes doet veranderen. Na twee uur regent het nog steeds en we besluiten om toch maar terug te gaan naar de camper. De halve camping staat inmiddels onder water. De middag brengen we door met een krant van gisteren. Aan het einde van de middag wordt het weer droog en we gaan terug naar de kroeg van vanochtend: daar kun je internettenen dat zijn we nu dus aan het doen. Natuurlijk met Griekse wijn en erg zoute pinda's. Hopelijk wordt het morgen wat beter want dit weer verveelt wel erg snel.

Maandag 17 oktober

Een bewolkte dag met aan het einde van de middag een bleek zonnetje. En frisjes bovendien. In de ochtend wandelen we naar het kasteel van Methoni en 's middags in de verdere omgeving. Aan het einde van de middag gaan we op zoek naar een borrel. Blijkt de taverne bij de ingang van de camping net gesloten voor de rest van het seizoen. Maar de eigenaar heeft ook nog een taverne in het dorp, dus daar maar aan de wijn. Vorig jaar waren we in dezelfde periode ook hier, maar nu is het veel minder druk. Veel minder toeristen en campers. Op de radio, via de Wereldomroep, horen we over grote stakingen deze week in Griekenland, ook van de veerboten. We zijn benieuwd hoe dat over anderhalve week gaat als we terug moeten. Overigens merken we weinig van het euro-gedoe. Er staat wel veel leeg en/of te koop, maar de Grieken die we tegenkomen hebben het nergens over.

Dinsdag 18 oktober

Vandaag weer verder getrokken na een erg koude nacht. Langs de kust gereden richting Kalamata. Na vijfenzeventig kilometer zoeken we een camperplek op in de buurt van Messini, even voor Kalamata. We staan aan een mooi strand met veel strandtenten, die nu allemaal al gesloten zijn: een parkachtig gebied. Als we aankomen zijn we de enige camper. Wat later komen er twee zeer ervaren camperaars uit België bij ons staan. Niet meer zo eenzaam dus. Integendeel, één van de Belgische dames komt om de haverklap buurten en kletst ons de oren van het hoofd. Aan het einde van de middag hebben we de buurt verkend; een erg lange wandeling. Het nadeel van deze plek is, dat het een aanvliegroute van het vliegveld van Kalamata is. Om de paar minuten vliegt er iets over. Vanavond gaan we de dvd The Tourist bekijken, die we van de buurvrouw te leen hebben gekregen.

Woensdag 19 oktober

Het was vanochtend maar elf graden in de camper bij het opstaan. Maar de zon scheen volop en in de loop van de dag werd het weer erg warm. Vanmorgen naar Messini gefietst. Er wordt twee dagen gestaakt en alles is gesloten, behalve de supermarkten. Vanmiddag weer lekker in de zon gezeten en ook weer in zee gezwommen. We hebben op deze camperplek een adoptiehond: die is de hele dag bij ons en hij krijgt af en toe wat te eten. Vanavond hebben we kippenpootjes op de barbecue klaargemaakt. Even niet opletten, en in plaats van vijf nog maar vier pootjes. Onze buren hebben ook honden en met die van "ons" er bij is het een gezellige boel. Voor vanavond hebben we weer een dvd van de buurvrouw gekregen. Die heeft medelijden met ons omdat we geen tv ontvangst hebben. Onze bolantenne is kennelijk te klein.

Donderdag 20 oktober

Vanochtend na het ontbijt een eind gewandeld en ons verbaasd over de bouw van twee grote hotelcomplexen. En dat terwijl er al zo veel gesloten is en ook veel leeg staat. Daarna ingepakt en uitgebreid afscheid genomen van de Belgische buren en onze adoptiehond. Via Kalamata de volgende vinger van de Peleponnesos in gereden. Kalamata is een grote stad, maar van stakingen of onrust vanwege de crisis hebben wij niets gemerkt. Wat wel opviel was de winkel van de Lidl, waar bijna geen sterveling te bekennen was; heel vreemd. Onderweg hebben we drie camperplekken bezocht: niet bijzonder of verbodsborden. Wat verder opvalt in deze streek is het grote aantal luxe huizen, appartementencomplexen en hotels wat wordt gebouwd. Allemaal in dezelfde stijl, van grote blokken natuursteen. Erg mooi, maar er staat veel te koop en er is weinig bewoond of bezet. We komen uit op de camperplek bij de grotten van Pirgos Dirou. Een eenzame plek zonder voorzieningen; er staan nog vier andere campers. Vorig jaar toen we hier waren stonden er wel twintig.

Vrijdag 21 oktober

Weer een zonnige dag, we hebben dus niet lang gereden, maar zo'n veertig kilometer. We stoppen even buiten de plaats Githio, op de camperplek bij het scheepswrak. Githio lag vorig jaar helemaal vol met vuilnis; dat is nu opgeruimd en het stinkt er wat minder. Er was markt, dus we hebben verse groente ingeslagen. De dag verder in gepaste rust doorgebracht. Gezwommen, gewandeld, in de zon gezeten, haren geknipt en gelezen. We staan bijna alleen. Aan het einde van de middag kwam er een auto langs met een jong stel en een klein kindje. Vroegen of ze bij ons in de buurt hun tentje op mochten zetten. Geen enkel bezwaar natuurlijk. Vanavond gaan we met z'n tweeën Rummikubben.

Zaterdag 22 oktober

Vandaag een eind gereden. Eerst van Githio naar Leonido, zeventig kilometer dwars door de bergen. Een geweldige route. Langs de kustweg van Leonido naar Nafplio hebben we twee camperplekken bekeken. Op zich aardig, maar geen camper te bekennen. Uiteindelijk stoppen we tussen Deprano en Kandia. Een grote vallei, aangegeven met het bordje Kranidi, met een zandstrand van een kilometer lang. Vorig jaar hebben we deze plek vanaf de weg zien liggen tijdens een fietstocht. Toen stonden er veel campers; nu niet, alleen één Duitser met een caravan . Het is echt opvallend hoe weinig campers er aan deze oostkant rondrijden. Niet echt gezellig. Aan het weer ligt het niet, dat was weer fraai vandaag.

Zondag 23 oktober

We werden gewekt door een kudde geiten met bellen om. Die kwamen onder leiding van een oudere mevrouw de bergwand afzakken. Geprobeerd een praatje te maken, hetgeen niet echt lukte; zij sprak enkel Grieks. We hebben haar koffie aangeboden, maar dat had ze al gehad. Ze dronk maar één kopje koffie per dag: daardoor was ze nog zo fit om de bergwand af te kunnen klauteren. naar wij begrepen. Toen aan de wandel naar een haventje en daar iets te sterke koffie gedronken. Na een uur of drie waren we terug bij de camper. Vlakbij de camper, in de struiken, zagen we een achtergebleven geit met twee hele kleine jongen. Die werden later opgehaald door de boer. Toen we weer gingen kijken lagen er nog twee nageboorten. Waren dus daar ter wereld gekomen. Omdat er steeds meer wolken verschenen besloten we een camping op te zoeken. Camping Triton 2, bij Plaka/Deprano, kennen we nog van vorig jaar. Toch nog maar even in de zee gezwommen en daarna heerlijk gedoucht. De keuze van deze camping had vooral te maken met de internetmogelijkheid. Helaas door een stroring, die verder de hele dag duurde, kwam van het bijwerken van de site niets terecht.

Maandag 24 oktober

Het is een bewolkte dag. Dus pakken we de fiets en gaan naar Nafplio. We hebben nog steeds geen internet op de camping, dus daar een internetcafé opgezocht om deze site bij te werken. Onderweg kregen we een sms'je van onze schoondochter dat de trouwfoto's online staan. Die foto's, vijfhonderd stuks, hebben we dus ook bekeken. Een hele zit, maar erg leuk. 's Middags gewandeld en wat gerommeld. De weersvoorspellingen zijn weer wat minder, maar morgen gaan we toch verder.

Dinsdag 25 oktober

Vanochtend weer verder getrokken. We trekken rond de voor ons "laatste vinger" van de Peloponnesos. Na een rit, voor een groot deel door de bergen, stoppen we bij het strand van Salandi. Daar zijn we vorig jaar ook geweest en was het er gezellig druk. Nu staat er helemaal niets. We rijden nog een stukje verder en komen uit op een soort parkeerplaats van een prehistorische grot, Franchthi Cave, ook pal aan zee. Af en toe komt er een auto langs met mensen die een bezoek brengen aan de grot. Dat doen wij dus ook en omdat het bewolkt is, blijven we een groot deel van de middag aan de wandel. Aan het einde van de middag zijn we helemaal alleen. Het wordt een eenzame, rustige nacht.

Woensdag 26 oktober

Als we opstaan is het bewolkt en er waait een frisse, harde wind. We gaan weer op pad en trekken naar het noorden, de kustlijn volgend. We drinken koffie op een schiereiland in de plaats Methana. Het is druk in de haven; na een week staken vaart er vandaag voor het eerst weer een veerboot naar Athene. Volgens een kroegbaas zou onze overtocht vanuit Patras a.s. zondag, geen gevaar meer lopen. Het bleek overigens een internetcafé. Dus snel de laptop opgehaald en de site bijgewerkt. Een paar dorpen verder hebben we een wandeling gemaakt naar een natuurlijke brug over een kloof, de "Duivels Brug" bij Trizina. De borden maken meer indruk dan de brug zelf. Wel een leuke wandeling en klauteren tussen de citroenboomgaarden door. We staan nu op het strand van Metamorphosis. Het is bewolkt en het waait erg hard en dat maakt het vandaag een sombere plek.

Donderdag 27 en Vrijdag 28 oktober

Na een onrustige nacht, de camper stond te schudden in de wind, vroeg in de morgen verder getrokken. We zijn gestopt in de haven van Paleo Epidavros, een leuk dorp met twee aardige camperplaatsen, maar beiden ruim voorzien van de borden met "No Camping". Wel de opgraving van een oud theater bekeken. Ook nu weer een leuke wandeling. Een dorp verder nog een leuk strand bekeken, Nea Epidavros, maar ook hier de nodige verbodsborden. We zijn doorgereden naar Korfos, een afgelegen dorp aan een mooie baai. Vorig jaar hebben we hier ook gestaan, toen met meerdere campers. Maar ook hier staan we nu moederziel alleen. De twee verbodsborden zijn beklad en bespoten met gele verf en voor ons onleesbaar. De vrijdag, vandaag is het een feestdag hier, was het gezellig druk voor de deur met vissers. Er werden vooral inktvissen gevangen. Wij hebben gewandeld, gezwommen en geluierd. Morgen de één na laatste dag in Griekenland.

Zaterdag 29 oktober

De zon schijnt weer volop vandaag, maar we moeten verder richting Patras. Halverwege stoppen we in Diakofto voor een tocht over de beroemde tandradbaan: een treintje die tegen een berg op rijdt. Helaas zijn de kaarten voor vandaag uitverkocht, dus het feest gaat niet door. We vinden een camperplek in de buurt, in het plaatsje Ritsomylos-Nikoleikon. We staan weer aan het strand, waar alle hotels en restaurants al gesloten zijn. We zijn weer de enige camperaars die hier staan. Door de harde wind beuken de golven op het kiezelstrand achter ons. Maar uit de wind, in het zonnetje en met een boek is het heerlijk.

Zondag 30 oktober

Onze laatste dag op de Peleponnesos. We vertrekken al heel vroeg en rijden een stukje terug om alsnog met de trein in Diakofto de berg op te tuffen. We zijn veel te vroeg, want ook in Griekenland blijken ze aan de wintertijd te doen. Om kwart voor negen zitten we in de trein. Een erg leuke tocht van bijna een uur. Door smalle tunnels, over enge bruggetjes, langs hoge bergen en diepe afgronden. De tocht eindigt in Kalavita, een heuse wintersportplaats, nu gelukkig nog zonder sneeuw. Helaas hebben we geen tijd om er te wandelen. We moeten terug om op tijd terug bij de boot te zijn. Onderweg naar Patras, weer bij een strand, uit de wind en in de zon gegeten. In de haven, bij "onze" boot is het druk. Ook veel campers en caravans, zo veel bij elkaar hebben wij de laatste weken niet meer gezien. En veel verhalen van anderen die de afgelopen tien dagen niet terug konden vanwege de stakingen. Om vijf uur is alles aan boord en vertrekken we. We staan op een plek waar het stampen en trillen bar en boos is: zo erg hebben we het nog niet eerder meegemaakt. Vanavond maar de laatste dvd bekijken en dan maar zien of er van slapen iets terecht komt.

Maandag 31 oktober

Ondanks het lawaai hebben we nog redelijk geslapen. We zijn bijna de hele ochtend bezig geweest met de internetverbinding. Op de heenreis ging dat prima, nu een moeizaam gedoe. De tekst van site is in elk geval bijgewerkt, het bijvoegen van de foto's helaas nog niet. Waarschijnlijk zijn we ergens tussen een en drie uur in de haven van Ancona. We gaan dan naar de camperplek in Fano, vijftig kilometer ten noorden van Ancona. Morgen dan een lange rit naar Zuid Duitsland, naar Bad Krozingen. Daar willen we nog een sauna in.

Uiteindelijk zijn we pas om vijf uur in Ancona. Waarom de overtocht deze keer zo lang heeft geduurd, is volstrekt onduidelijk. Bovendien verdwijnt de zon in de loop van de middag en wordt het steeds frisser. De verveling is van de gezichten om ons heen af te lezen. Uiteindelijk zijn we pas om zeven uur op de camperplek in Fano. Daar staan zo maar vijftien andere campers: we zijn niet meer alleen dus.

Dinsdag 1 november

We vertrekken voor een lange etappe. Het is rustig op de weg, weinig vrachtwagens, het lijkt wel een feestdag. Opvallend is het grote aantal, vooral Italiaanse, campers. Zo veel zijn we er op één dag nog nooit tegengekomen. De reis loopt voorspoedig onder een bewolkte hemel. We stoppen in Bad Krozingen, vijftig kilometer voorbij de Zwitserse grens. Op de heenreis onze eerste stop. Morgen gaan we hier de sauna in.

Woensdag 2 november

Dag twee in Bad Krozingen dus. 's Ochtends wijn we het dorp in geweest. Dat ziet er leuk uit. We hebben er koffie gedronken en de laatste boodschappen gedaan. Daarna het bronnenbad en de sauna in geweest. We zijn weer helemaal schoon en uitgerust voor de laatste reisdag morgen.

Donderdag 3 november

Nog een dikke zevenhonderd kilometer te gaan dus, En die gaan voorspoedig. Alleen bij Keulen wordt het even spannend: een forse regenbui en twee keer een bijna-file. Om vier uur zijn we weer in Apeldoorn. De herfst is hier duidelijk al begonnen, de tuin ligt vol blad en de bloemen zijn uitgebloeid. We kijken terug op weer een mooie reis. De Peleponnesos  blijft een geweldige camperbestemming, met in het najaar een heerlijk klimaat. Ondanks dat het er zo nu en dan enorm kan regenen.