Portugal; najaar 2017

Zaterdag 22 september

Nog een paar dagen en we gaan weer op reis. Weer naar Portugal, naar de zon. En zoals de afgelopen twee jaren, is de dag van terugkomst ook al bekend. Op vrijdag 16 november vliegen we vanuit Faro terug naar Eindhoven. Tenminste, dat hopen we. We hebben geboekt bij Ryan Air en het is te hopen dat de piloten voor die datum hun vrije dagen opgenomen hebben. De camper wordt weer geparkeerd in Sao Bartolomeu de Messines, weer bij Andre en Franka.

We zijn druk met de voorbereidingen. De camper is weer helemaal schoon, er zitten nieuwe hoezen over de stoelen, en we zijn druk geweest met deze, voor ons nieuwe site. De oude site, Webklik, stopt er binnenkort mee. Een nieuw verslag kunnen we niet meer toevoegen, de eerdere reisverslagen zijn nog tot begin volgend jaar daar te lezen. Een hoop gedoe en erg wennen aan de nieuwe manier van werken. De verslagen van de vorige reizen staan inmiddels ook op deze site, echter nog even zonder de foto's. Daar wordt nog aan gewerkt. A.s. dinsdag hebben we nog een verjaardag, kleinzoon Luca wordt dan drie jaar. De volgende dag, woensdag 27 september, gaat de reis dan echt beginnen.

Dinsdag 26 en woensdag 27 september

We gaan vandaag al op reis. In de loop van de morgen is alles ingepakt en na de lunch gaan we met de camper naar Oosterbeek. Kleinzoon Luca wordt vandaag drie jaar en daar moeten we bij zijn deze keer. Een groot feest natuurlijk. En ook wij zijn onder de indruk van de kado's: een brandweerauto, helikopter, vuilniswagen enzovoort. Als we terug zijn van de reis mogen wij er ook mee spelen. Tegen vijf uur vertrekken we uit Oosterbeek. Via Nijmegen en Venlo naar Maastricht. Daar de grens over, waarna we tien kilometer verder stoppen. Het is dan acht uur en bijna donker. Het dorp heet 's-Gravenvoeren en heeft een grote mixparking, waar een paar auto's en wat campers staan. Plus een auto met een erg oude caravan er achter. Het is er erg stil.

Op woensdag gaan we verder door de Ardennen, op naar Luxemburg. Daar gaan we tanken, waarna we Noord-Frankrijk inrijden. Zo tegen half drie hebben we genoeg van het rijden en gaan op zoek naar een camperplek. Die vinden we aan het "Lac du Der-Chantecoq", in de buurt van het dorp Giffaumont Champanbert. En dat ligt weer in de buurt van Bar-le-Duc. Een mooie, nieuwe camperplek aan het meer. Overdag gratis, 's nachts vier euro. En we komen "oude bekenden" tegen; Christine en Jos, uit Zutphen, die we vorig jaar in Marokko ontmoet hebben. Het is ondertussen heerlijk weer geworden en we zitten met z'n vieren lekker buiten. Met, hoe toepasselijk, een fles witte wijn van Ilja Gort. En bijkletsen over Zutphen, Apeldoorn, Deventer enzovoort.

Donderdag 28 en Vrijdag 29 september

Vandaag een pittige rit naar het zuiden. We zetten de TomTom en de navigatie van een mobiele telefoon op de grote plaats Limoges en kiezen bij toerbeurt voor de één en dan weer voor de ander. Je moet ze te vriend houden tenslotte. Het resultaat is een toeristische route door dorpen en gehuchten. In Nederland heet dat "het platte land", maar daarvoor is het hier te heuvelachtig. Zo tegen half vijf hebben we genoeg van het rijden en stoppen deze keer op een camping. Wobbie heeft via Facebook het adres gekregen van Camping Dun-le-Palestel, gerund door een Nederlands stel. Ligt vijftig kilometer voor Limoges en voor dertien euro kun je er prima overnachten op de doorreis verder naar het zuiden. Van alle gemakken voorzien en een goede wifi. En die hebben we hard nodig want we hebben bericht gehad van RyanAir dat onze vlucht van Faro naar Eindhoven op 17 november is uitgevallen. De piloten hebben dan vakantie. We moeten "omboeken": en daar zijn we dus twee uur mee bezig. We vliegen nu op dinsdag 14 november terug naar Eindhoven.

Op vrijdag weer verder door het Franse land. Van Limoges, via Angoulême naar Bordeaux. En daar de A63 op richting Bayonne-Biarritz. Tolvrij tot de afslag Parentis-en-Born en Mont-de-Marsan. Daar moeten we een keuze maken: richting zee (Parentis) of het binnenland in (Mont-de-Marsan). We kiezen voor het laatste. Dat is richting St Jean-Pied-de-Port, waar we morgen de grens met Spanje over willen. Het weer is prachtig in Mont-de-Marsan, bijna dertig graden. De stoelen gaan naar buiten, een korte wandeling en verder bijkomen van al het rijden.

Zaterdag 30 september en Zondag 1 oktober

De afgelopen nacht is het gaan regenen. en dat blijft het de hele dag doen aan de Franse kant van de Pyreneeën . We gaan dus maar weer snel op pad. Van Mont-de-Marsan naar St Jean-Pied-de-Port, de eerste stop vandaag. We doen er wat boodschappen en kijken even naar een rugbywedstrijd in de modder. Erg vermakelijk, vooral omdat de teams niet meer te onderscheiden zijn.

Maar ook hier regent het nog steeds, dus we gaan verder richting Spanje. En even voor de hoogste top van de Pyreneeën, op deze route, stoppen we voor de tweede keer. Nu in het dorp Orreaga. Eigenlijk niet meer dan een mooie kerk met bijgebouwen en wat hotels daar omheen. En aan één van de wandelroutes naar Santiago de Compostella. Op een grote parkeerplaats mag je met een camper overnachten. Maar het is er te koud en te nat voor ons.

We rijden verder naar Pamplona. Daar, in de buitenwijk Berriozar, ligt een nieuwe camperplaats. Nog een beetje kaal, maar het is hier droog, dus we klagen niet.

Op zondagmorgen is het, na een stille nacht, nog lang donker. Het is zwaar bewolkt en het miezert. We gaan maar weer snel rijden. Van Pamplona via Logroño en Burgos naar de camperplek in Palencia. Langs een groot deel van de route loopt het wandelpad naar Santiago de Compostella. Er wordt druk gewandeld, mogelijk omdat het zondag is en er mensen zijn die delen van de route lopen. Op de weg is het erg rustig en we kunnen lekker doorrijden. We zijn dan ook al om twee uur in Palencia. Het is hier droog en de zon schijnt. Aan het einde van de middag gaan we nog even het centrum in. Weinig aan op zondag hier: alle winkels zijn dicht en weinig mensen op straat.

Maandag 2 en Dinsdag 3 oktober

Vandaag een lange rit over een rustige vierbaansweg, bijna loodrecht naar beneden, naar het zuiden. We hebben de camperplaats bij Cáceres uitgezocht als overnachtingsplek. Daar aangekomen blijkt die vol: er omheen is nog wat ruimte. Maar we hebben geen zin om er te blijven. We rijden veertig kilometer verder en komen uit in de plaats Trujillo. Daar is ook een camperplek en er is nog ruimte genoeg. Bovendien is het een prachtig wandeldorp met talloze oeroude heiligdommen, voor een groot deel gerestaureerd. Het is er rustig, mogelijk omdat het maandag is, en in de nauwe steegjes en tussen de hoge oude gebouwen is het redelijk koel. In de zon is de temperatuur inmiddels opgelopen tot boven de dertig graden. Als we naar bed gaan is het gelukkig nog maar achtentwintig graden in de camper.

We beginnen genoeg te krijgen van het rijden in de hitte en maken er op dinsdag een korte rit van. Bijna twee uur rijden van Trujillo naar Badajoz. Die laatste plaats heeft een mooie camperplek aan de grensrivier de Guadiana. Badajoz is een erg grote stad, met ook weer een oud centrum met tal van kerken en een kasteel. Daar gaat de eerste wandeling naar toe. De tweede wandeling is minder succesvol: de zoektocht naar een outletcentrum is tevergeefs. Zo ook de derde wandeling. We willen uit eten, maar dat kan pas na negen uur in de avond. En dat is te laat voor Nederlanders van onze leeftijd.  

Woensdag 4 en Donderdag 5 oktober

Na weer een warme nacht besluiten we om de zee op te zoeken, in de hoop op wat verkoeling van de zeewind. Op naar Portugal dus. We nemen de tweebaansweg van Badajoz naar Huelva. Een mooie route door een afwisselend landschap , met zelfs een paar heuse "cols". Bij Huelva nemen we de snelweg naar Portugal. Daar stoppen we op de camperplek in Manta Rota. Die is bijna vol en met wat moeite vinden we nog een redelijke plek. We zijn niet helemaal tevreden, maar we doen het er maar mee. Het wordt elk jaar drukker met campers hier in de Algarve. En er zijn een paar grote camperplaatsen verdwenen. Hier in Manta Rota komen er 's morgens wat plekken vrij, maar in de loop van de middag verschijnt er een bordje bij de ingang met de tekst "completo" en kom je er niet meer op. Gelukkig is het weer hier prachtig. Volop zon en dankzij het zeewindje wat minder warm dan in het binnenland. En dat slaapt ook veel beter.

Op donderdag maar eerst boodschappen gedaan. Op de fiets naar de Lidl in Vila Real de San Antonio: elf kilometer verder. Na de middag uiteraard naar het strand en heerlijk gezwommen. Het is er druk, ondanks dat alle strandtentjes gesloten zijn en opgeruimd worden. Het zal het ritme van de komende dagen wel worden: 's morgens wandelen of fietsen en 's middags naar het strand.

Vrijdag 6 en Zaterdag 7 oktober

Twee zonovergoten dagen en twee pittige wandelingen. De eerste links langs de zee naar het dorp Altura, de volgende dag rechtsaf naar het gehucht Cancela Velha. De middagen komen we bij op het strand. Waar we natuurlijk regelmatig de zee ingaan. Het blijft erg druk hier in Manta Rota. Opvallend is het grote aantal Portugese campers. Afgelopen donderdag, 5 oktober, was hier een feestdag: Dag van de Republiek. Veel Portugezen maken daar kennelijk een lang weekend van. En, zoals elk weekend komt er een groot aantal Spaanse campers deze kant op. Zeker voor dit weekend geldt dat als je een plek hebt, je moet blijven zitten waar je zit.

Zondag 8 en Maandag 9 oktober

Onze laatste dag in Manta Rota: we hebben gezien wat we wilden zien en het weer blijft nog mooi in de hele Algarve. Vanochtend nog een keer op de fiets een eind het binnenland in geweest. Erg mooie villa's gezien en hier en daar nog een paar te koop ook. Voor ons echter te afgelegen. In Manta Rota blijft het druk. We hadden gehoopt dat het aan het einde van de zondag rustiger zou worden. Maar niets van dat alles. Zelfs op het parkeerterrein naast de volle camperplaats staan wel dertig campers, hoewel dat officieel niet mag. Morgen gaan we dus verder. Eerst boodschappen doen, dan bij de "NOS" kijken of we iets met internet kunnen regelen. En daarna gaan we in Pedras del Rei kijken of we daar ergens kunnen staan. 

Op maandag weer op pad dus. Eerst boodschappen doen in Vila Real bij de Lidl en daarna naar de "NOS" winkel om een goede internetverbinding te regelen. Ze hebben weer een aanbieding: nu dertig dagen onbeperkt internet voor vijfentwintig euro. Alleen kan dat niet op dat moment geregeld worden vanwege een computerstoring bij de NOS. We spreken af dat we ter plekke betalen en de aardige man zal regelen dat we in de loop van de middag verbinding hebben. Daar vertrouwen we dan maar op. Na nog een gasfles te hebben laten vullen in Quelfes zijn we doorgereden naar Alvor en niet naar Pedras del Rei. Gisteravond hebben we contact gekregen met vrienden van ons: Elly en Egbert uit Lochem. Die komen vandaag vanuit Badajoz naar de Algarve gereden. Erg leuk om elkaar nu hier te ontmoeten en Alvor is daarvoor een logische plek. In de loop van de middag komen we bijna tegelijk aan in Alvor. De zandbak-camperplek: het is ook hier razend druk. Onze campers passen nog net bij elkaar op het middenterrein. Het weerzien is uiteraard hartelijk: we hebben een boel bij te kletsen. Aan het einde van de middag lopen we nog even het dorp in en belanden natuurlijk op een terras waar ze heerlijke koele drankjes hebben. We eten samen, praten verder bij en tot slot internetten we wat. De NOS-man in Vila Real heeft zich aan zijn woord gehouden: we hebben een prima verbinding.   

Dinsdag 10 en Woensdag 11 oktober

Vanochtend eerst maar eens een eind gewandeld: naar het strand en dan linksaf naar de rotsen richting Portimão. Het is eb, dus je kunt een heel eind langs de rotsen lopen. Na de middag gaan we zwemmen met z'n allen. Dat doen we vooral voor Egbert. Die heeft in juni een nieuwe knie gekregen: voor hem dus een soort oefentherapie. Voor de andere drie is het meer bejaardengym. Na de zwempartij zoeken we weer een terras op. Egbert heeft een goede wifi verbinding nodig om zijn navigatie systeem te updaten. Dat kost de nodige tijd, twee uur, en dus ook de nodige consumpties. 

Op woensdagmorgen nemen we afscheid. Elly en Egbert vervolgen hun ontdekkingstocht in de Algarve, wij blijven nog even in Alvor. We houden contact en mogelijk komen we elkaar nog weer tegen hier in het zuiden. Wij wandelen wat en gaan in de middag naar het strand. Daar verschijnen voor het eerst sedert lange tijd hier wolken. En, veel erger, het gaat hard waaien. En dat is bijna net zo erg als regen in Alvor. Bij regen wordt het een modderpoel, de wind nu veroorzaakt een soort zandstorm. En juist nu alle ramen en dakluiken open staan. De gevolgen laten zich raden, terwijl er een goede stofzuiger in Apeldoorn staat.

Donderdag 12 t/m Zaterdag 14 oktober

Als we opstaan blijkt er aan de rand van het terrein een mooie plek vrijgekomen. Mooi in de zin van meer privacy en zandstormbestendig. Eerst verplaatsen we een fiets, daarna de stoelen en tot slot de camper zelf. We zijn nu helemaal tevreden hier. En verder; wandelen, fietsen, zwemmen in de zee en bijkomen op het strand. En het weer: veel wolken op zaterdag, maar nog erg warm. Volgens de weerstations wordt het volgende week minder fraai. We zien het wel. 

Zondag 15 en Maandag 16 oktober 

Volop zon vandaag, maar ook een stormachtige wind. En dat levert spectaculaire taferelen op aan het strand. Geen zwemmers vandaag, maar kite-surfers. Behalve het fraaie schouwspel op het strand, is het op de camperplek weer alle hands aan dek. Luifels in, ramen, dakluiken en deuren moeten dicht. We zien weer enorme stofwolken langs komen. Na een bezoekje aan de biologische zondagsmarkt, gaan we in de middag nog even naar het strand. We vinden ergens een beschutte, windvrije plek. En uit de wind is het nog erg warm. Volgens de weervoorspellingen is dit voorlopig de laatste zonnige dag: er zou regen aankomen. Hoe dan ook, we gaan morgen naar de volgende plek: Lagos. 

Op maandag morgen is het zwaar bewolkt. We zullen de zon niet zien vandaag. Voor we uit Alvor vertrekken maken we eerst nog een wandeling door het lagunegebied. Een uitgezette route van een kilometer of vijf. Daarna vertrekken we naar Lagos, zo'n twintig kilometer verder. We zoeken er de camperplek op bij het voetbalstadion. Ooit mooi aangelegd, maar het doet wat verlopen aan. Van onderhoud en toezicht is al een paar jaar geen sprake meer. Het kost overigens ook maar drie euro: dat betaal je via een automaat. Maar we hebben niet de indruk dat dat nog gecontroleerd wordt. Lagos zelf blijven we een leuke plaats vinden. Het is er, vooral nu, gezellig druk. Het is geen strandweer, dus alle herfst-vakantiegangers, vooral Engelsen, zijn aan het shoppen en bevolken de terrassen. Morgen zou het zelfs kunnen regenen. Op de tv zien we vreselijke beelden uit de buurt van Coimbra en Castello Branco, waar enorme bosbranden woeden. In beide streken zijn we meermalen geweest. Ook hier is het kurkdroog, maar gelukkig zijn er nauwelijks eucalyptusbomen, die een belangrijke oorzaak zijn van alle ellende. Hopelijk dat de regen vooral in de getroffen gebieden gaat vallen.  

Dinsdag 17 en Woensdag 18 oktober

Vandaag, dinsdag, weer een fietsdag: we willen naar het dorp Luz, een eindje verder naar het westen. We zijn er vaker geweest en hebben er ook al een paar keer op een camping gestaan. Het dorp zelf is vooral bekend (of eigenlijk berucht) geworden vanwege de verdwijning van de Engelse peuter Maddie McCann tien jaar geleden. We proberen dicht bij de kust te blijven. Dat lukt tot een beroemd uitkijkpunt hier: Ponte de Piedade. Met hoge uitkijkpunten op de prachtige rotskust. En in de diepte de zee, waar toeristenbootjes tussen en onder de rotsen door varen. Jaren geleden hebben wij dat zelf ook gedaan, nu zien we het van boven. De pogingen om op de fiets de kustlijn te volgen lopen op niets uit. Na veel klimmen en soms dalen zijn we onverwachts weer terug in Lagos. Dus maar via de gewone weg naar Luz. In het dorp zelf is het erg rustig, maar op de boulevard en op het strand is het gezellig druk. Veel Engelsen met jonge kinderen, maar zelfs ook Nederlandse gezinnen. We eten en drinken er wat en houden een lange pauze op het strand, voor we aan de terugreis beginnen. En wat het weer betreft: heerlijk fietsweer, veel zon en nog steeds geen regen. 

Die regen komt ergens in de nacht van dinsdag op woensdag: en veel ook. De zandbodem van de camperplek is doorweekt en voorzien van grote plassen. We houden Lagos voor gezien en rijden naar Silves, een uur verder en een eindje het binnenland in. Daar hebben we nu de keuze uit drie officiele camperplekken. Eén bij de begraafplaats, de tweede achter het zwembad en nummer drie, de plek van Antoine, even voorbij de Continente. Wij kiezen voor de laatste: mooi aangelegd en keurig onderhouden. Qua prijs maakt het allemaal niet uit: alle drie hanteren ze dezelfde prijzen en hebben dezelfde voorzieningen. De cp is matig bezet, uiteraard vanwege de concurrentie. Ook Elly en Egbert zijn hier aangekomen: we staan weer naast elkaar. Veel koffie dus, met pastel de nata's, en andere soorten drank. En boven en naast ons tientallen ooievaars.

Donderdag 19 en Vrijdag 20 oktober

Na een opnieuw erg natte nacht blijft het de hele dag droog en zonnig. En voor ons een relatieve rustdag. In de ochtend wat rommelen, koffie drinken en veel kletsen. Na de middag gaan we uit eten, met Elly en Egbert, en wel bij het "camperrestaurant" Casa Velha De Silves. Zodra er een camper stil gaat staan in Silves, zit er binnen de kortste keren een briefje met een "special offer" achter de ruitenwissers. Een vijf gangen keuzemenu , inclusief drank, voor acht euro. En dat werkt. Zo tussen één en drie uur is het er druk met eters, en niet alleen camperaars. Bij de koffie (bij de prijs inbegrepen), wordt er tot slot nog een stevige borrel geschonken. Na het eten doen we nog een poging het oude centrum van Silves te bekijken, maar dat lukt niet helemaal meer: de benen voelen erg zwaar aan.

Als we op vrijdag opstaan is het zwaar bewolkt: wij vinden het mooi weer om te fietsen. Voor we er erg in hebben zijn we Silves uit en belanden in een eenzaam, heuvelachtig landschap. Na veertien kilometer zijn we nog steeds nergens. Als het dan ook nog begint te miezeren, keren we om. Terug in Silves is het nog steeds droog. Gelukkig maar want we hebben was aan de lijn hangen. De middag besteden we aan wat rommelen, koffie drinken, lezen en een wandelingetje. Dat alles terwijl de zon zich steeds vaker laat zien.

Zaterdag 21 en Zondag 22 oktober

De zaterdag is, zoals het hoort, een rustdag. Dat geldt voor ons en voor de "camperplaats-kat". Het beest hangt de hele dag rond onze camper. Voor ons stonden er Duitsers op onze plek en die voerden het beest. Van ons krijgt hij geen eten en uit protest wordt de stoel van Wobbie te pas en te onpas in beslag genomen. Voor in de middag gaan we weer met z'n vieren uit eten bij het "camperrestaurant". Daarvoor en daarna een wandelingetje, en zo is ook de zaterdag weer voorbij.

Op zondagmorgen nemen we (opnieuw) afscheid van Elly en Egbert. Zij gaan langzaam langs de westkust weer omhoog. Ergens in november of december zoeken we elkaar weer op, dan in Nederland, om onze reizen te evalueren. Hier was het in elk geval erg gezellig. Wij blijven nog een dag hier in Silves en willen nog een keer fietsen. Een kilometer of tien boven Silves ligt een stuwmeer: Barachem de Arade. We hebben er ooit al eens met de camper gestaan. En er staan nu ook weer campers. Het is een wat eenzaam gebied. Een stuwmeer, waar je aan het water niets te zoeken hebt, twee parkeerplaatsen met wat campers en een totaal vervallen uitspanning. Aan de grootte en de restanten kun je nog zien dat het lang geleden vast iets bijzonders geweest is. Na koffie gedronken te hebben bij een restaurant van een Belg, zijn we rond half twee terug. Met een gebraden kip uit de supermarkt en wat broodjes. Die laatsten zijn voor vanavond. Maar eerst gaan we bijkomen van het fietsen en de gebraden kip. Het is weer warm in de zon: rond de dertig graden.

Maandag 23 en Dinsdag 24 oktober

We gaan weer op pad, met een reisplan voor vandaag met als einddoel ergens in de buurt van Tavira. Een kleine honderd kilometer richting de Spaanse grens. Eerst naar Portimão. Daar zit een winkel met satellietspullen. We willen een andere lnb kop op de schotel omdat we weer problemen hebben met de ontvangst van Nederlandse zenders. Dat loopt op niets uit. De kop die wij willen hebben, heeft men niet meer. Terwijl er één in een vitrinekast staat. Die wil men niet verkopen omdat het een showmodel is. Nou dan maar niet. Terug in de camper overleggen we nogmaals de verdere reis voor vandaag. We hebben eigenlijk helemaal geen zin om met dit prachtige weer te rijden. Dus besluiten we om naar de camperplek in Falesia te gaan, zo'n tien kilometer voorbij Albufeira. Daar aangekomen is er nog plek genoeg. Niet alleen is de camperplek zelf twee keer zo groot geworden, er zit nu ook een concurrent honderd meter verder. Wij vinden een mooie plek op het nieuwe gedeelte en gaan na het eten onmiddellijk naar zee. Het is er vrij druk vanwege de herfstvakanties en er wordt volop in de zee gezwommen. Dat doen wij dus ook. Aan het einde van de middag gaan we aan de borrel. We zijn weer bekenden tegen gekomen. Ben en Henny, uit Rijssen, die we hier in Portugal al vaker zijn tegengekomen. Tijd voor een nadere kennismaking dus. Rijssen, Holten (waar wij gewoond hebben) en natuurlijk reiservaringen en camperperikelen: genoch um over te proat'n.  

De dinsdag begint met een wandeling: een 'rondje omgeving" van de camperplek. Ook komen we twee keer langs de nieuwe camperplek. Ziet er ook mooi uit: een beetje een kopie van de plek waar we nu staan. Na de middag gaan we weer zwemmen. En dat valt tegen vandaag. Het is onbewolkt en de zon schijnt dus volop, maar er staat ook een harde wind. En die veroorzaakt een enorme stroming en hoge golven. Te veel van het goede voor onze leeftijd. Om vier uur zijn we terug bij de camper. Precies op tijd voor de afspraak met een snelle jongen (David), die naar onze schotel komt kijken. De boel wordt opnieuw in- en afgesteld. Het resultaat is matig: er zit mogelijk ergens een "buck" in onze installatie. Als troost gaan we na dit gedoe een borrel halen op een terras.

Woensdag 25 en Donderdag 26 oktober

We gaan weer fietsen vandaag: zoals elke keer als we hier zijn naar Quarteira, elf kilometer verder. We willen koffie drinken op ons "vaste" terras aan het einde van de boulevard, maar dat kan niet meer. De boel is gesloten: het is er een grote puinhoop binnen. Dus fietsen we verder naar de grote woensdagmarkt. Die wordt gehouden op de camperplek. De avond ervoor moeten die campers vertrekken en op woensdag aan het einde van de middag mogen ze terugkomen. De markt zelf wordt druk bezocht door vooral toeristen, soms met bussen tegelijk aangevoerd. De markt zelf vinden wij niks. Goedkope schoenen, gedateerde kleding, horloges enzovoort. En de indiaan met een panfluit, die we er zo vaak als we er zijn geweest, zijn tegengekomen. Naast die markt zit wel een leuk koffietentje en dat maakt een hoop goed.     

Op donderdagmorgen is het tijd voor groot onderhoud; wat Wobbie betreft dan. Op het vaste adres hier: de kapper en pedicure. Tien minuten fietsen verderop. Het resultaat is om door een ringetje te halen. Maar goed ook, want een volgende gelegenheid zal pas na 14 november zijn, eenmaal terug in Nederland. Na de middag is het weer zwemmen geblazen in de zee en tot slot van de middag een wandelingetje. Wat het weer betreft is het nog steeds heerlijk warm. 

Vrijdag 27 t/m Zondag 29 oktober

We beginnen de vrijdag met een pittige wandeling naar een dorp verder, Olhos de Aqua. Heen over het strand tot we niet verder kunnen vanwege het hoge water. Daar dus de kliffen op geklommen voor het laatste stuk. Het is bloedheet, amper wind, en we zijn bekaf als we in Olhos aankomen. Het duurt even voor we bijgekomen zijn op een terras. Voor de weg terug nemen we een eenvoudiger route. Bovendien is het wat gaan waaien, waardoor het iets minder warm aanvoelt. De middag brengen we weer door op het strand. Echt zwemmen is er helaas niet bij. De golven zijn weer veel te hoog voor ons. Op de zaterdag en zondag is het eigenlijk meer van hetzelfde. Fietsen, wandelen en naar het strand. Waar wij (en anderen) proberen te zwemmen en paragliders van de rotsen trachten te zweven. En we komen een uitgeputte zeevogel tegen. Nog steeds volop zon en af en toe een verkoelend zeewindje. Het enige minpunt is de overgang van de zomertijd naar de wintertijd. Nu is de zon al voor half zes verdwenen en drie kwartier later is het donker.

Maandag 30 oktober

Onze laatste dag in Falesia. We gaan eerst met een zak vol wasgoed naar Olhos de Aqua, naar de Intermarché. Hier op de camperplek staan drie wasmachines, maar omdat deze plek twee keer zo groot geworden is, ontstaan daar nu files. Daar heb je bij de Intermarché geen last van. Was in de machine (plus vier euro), wat boodschapjes doen, koffie drinken en daarna de schone was weer uit de machine halen. Die moet dan nog wel gedroogd worden en daarvoor gebruiken we de waslijnen van de camperplaats. Daarna een laatste wandeling over de kliffen en nog een keer naar het strand. Tot er plotseling wolken over komen drijven en de temperatuur zakt naar maar twintig graden. Terug bij de camper begint het grote opruimen. Net op tijd voor de duisternis invalt, kwart over zes, zijn we klaar.

Op dinsdagmorgen gaan we dus weer rijden. Nu weer terug richting Spaanse grens, naar Tavira. Via een mooie route door het binnenland, over de N270, rijden we even voorbij Tavira naar het dorp Santa Luzia. Circa twee kilometer van het vakantiepark Pedras del Rei, waar we vroeger vaak "vrij" gestaan hebben. Dat is nu een geasfalteerde, dure parkeerplaats geworden. We staan dus nu in Santa Luzia aan het begin van het dorp. Op een braak liggend terrein, waar we met dertien andere campers ook weer "vrij" staan. Geen voorzieningen en ook niet de fraaiste plek, maar prima voor een paar dagen. Na de middag gaan we naar het strand met het "ankerkerkhof" (Praia do Barril). Toch een half uur lopen: over een nieuwe brug de lagune over en langs de spoorlijn van het dieseltreintje, van die brug naar het strand. En een mooi schoon strand met veel schelpen. Aan het einde van de middag gaan we nog even het dorp in en komen terecht op een "Portugees" terras. De Portugezen komen daar vooral voor een biertje. Worst wordt meegenomen van huis en wordt op het terras in plakjes gesneden en bij de drank met smaak opgegeten. En over de prijzen doen ze niet moeilijk: een euro per consumptie.

Woensdag 1 en Donderdag 2 november

De woensdag wordt een erg actieve dag. Die begint met een telefoontje van onze kleinzoon Luca: voor ons, Portugese tijd, om kwart over zeven. We zijn er vroeg uit dus en gaan wandelen. Door het achterland van Santa Luzia. Daarna op de fiets naar Tavira: wat winkelen, koffie drinken en eten. Terug bij de camper zetten we de stoelen aan de boulevard, vijftig meter naast de camperplaats, om even bij te komen. Daarna gaan we naar het dieseltreintje bij Pedras del Rei. We moeten een filmpje maken voor kleizoon Luca. Met z'n driejaar in de fase van helemaal gek van treinen. Halverwege het traject passeren de twee treintjes elkaar, de plek om een filmpje te maken. Tot slot nog een wandeling naar het dorp. Onze favoriete Portugese kroeg is gesloten vanwege Allerheiligen, een feestdag hier. Gelukkig is de buurman wel open. Wat chiquer en wat andere prijzen.

De donderdag wordt weer een echte fietsdag. We gaan eerst naar Fusete, een dorp verder. Als we er aankomen is er net markt. Jammer genoeg weer zo'n waardeloze markt met dito spullen. Na de koffie besluiten we om verder te fietsen, nog een plaats verder, naar Olhao. We proberen zo veel mogelijk de Algarve fietsroute te volgen. Ooit mooi aangelegd met goede route-aanwijzingen. Jammer genoeg is dat nogal verlopen en nooit meer onderhouden. Zowel qua wegdek als de route-aanwijzingen. In Olhao dwalen we wat rond. Eten en drinken er wat en beginnen tenslotte aan de terugweg. Tegen vijf uur zijn we terug bij de camper. We hebben er dan zestig kilometer opzitten. Allebei een fietsaccu leeggereden en een zere kont. En wat het weer betreft: prima fietsweer en bijna de hele dag zon. De voorspelde regen komt pas om negen uur in de avond, als we allang uitgeteld in de camper zitten.

Vrijdag 3 en Zaterdag 4 november

De dag begint met mooi weer. Na nog een wandeling door het dorp vertrekken we uit Santa Luzia. Zo langzaam maar zeker gaan we op weg naar de eindbestemming van deze reis. Er moet van alles opgeladen worden en we willen douchen onder een echte douche. We besluiten om weer een camperplaats in Silves op te zoeken. Na een hoosbui onderweg en een erg korte stop op een andere camperplaats, belanden we  uiteindelijk weer op de camperplek van "Antoine", waar we al eerder gestaan hebben. Het is hier gelukkig droog, maar de temperatuur komt niet meer boven de twintig graden. We lopen nog een keer door het stadje en zijn net op tijd terug voor een volgende bui losbarst. 

Buien vallen er ook in de nacht van vrijdag op zaterdag, maar daar hebben we geen last van. Wel van het lawaai vanuit het depot van de gemeente achter ons. Om één uur in de nacht gaan de vuilniswagens rijden in Silves vanuit dat depot. Als de laatste vertrokken is, komt de eerste weer binnen. Het kabaal gaat door tot na vier uur. Niet echt uitgeslapen, vertrekken we om half tien uit Silves, met het vage plan in de buurt van Albufeira uit te komen. Halverwege de rit verandert het vage plan: we gaan naar de kustplaats Armação de Pera. Uiteindelijk komen we terecht op Camping Canelas, twee kilometer buiten Armação. Op een apart terrein, voor de camping, is een soort camperplek ingericht. Kost acht euro per nacht, met stroom, inclusief gebruik van de voorzieningen van de camping. Een slecht onderhouden terrein overigens. Acht of negen jaar geleden hebben we hier ook op de camping gestaan, toen nog met onze hond Senna. Onze naam stond zelfs nog in de computer, inclusief het kenteken van onze vorige camper. Na de middag gaan we fietsen. Eerst naar het natuurgebied "Salgados". Heel veel vogels, maar slechts een paar flamingo's. En weinig toeristen meer en al helemaal niet op de fraaie stranden. Of ze zijn er niet meer of het is te fris. Want ondanks de zon, staat er een frisse, harde wind. Ook in Armação is het erg rustig, eigenlijk maar een dooie boel. Alleen op het beroemde terras van "Pedro" is het gezellig druk.    

Zondag 5 en Maandag 6 november

Een beetje een tutdag, de zondag. 's Ochtends in de zon gezeten en in de middag een eindje fietsen. Even buiten Armação staat een toeristisch hoogtepunt: Senhora de Rocha. Een kapel op een uitstekende rots pal aan zee. Daar omheen allemaal luxueuze appartementencomplexen. De fietstocht er heen is leuk en de uitkijkjes bij de kapel zijn prachtig. De kapel zelf stelt weinig voor. De ingang is afgesloten met een glasplaat en verder zitten alle deuren op slot. We fietsen nog een eind verder door een verlaten landschap met voor ons wel erg veel klimmen en dalen. Terug in Armação gaan we weer naar het terras van Pedro om bij te komen. En ons verblijf hier alvast waardig af te sluiten. Morgen weer verder.

Op maandag wordt dat dus weer Alvor. De weersvoorspellingen zijn prima, dus kiezen we voor de laatste keer de zee. Alvor, als één na laatste camperplaats van deze reis. Het is er erg warm en er staat bijna geen wind. Op de camperplek staan nog veel campers, waaronder een aantal die er vier weken geleden ook al stonden. Kennelijk overwinteraars. Wij moeten er (nog) niet aan denken hier tot na de kerstdagen te zitten. Na een uitgebreide inspectie van het strand en de zee, gaan we nog even het dorp in. Een enorm verschil met een paar weken geleden. Toen, de herfstvakanties waren net begonnen, was het er gezellig druk. Nu is het heel erg rustig. Veel zaken zijn gesloten, omdat men zelf met vakantie is, of omdat het toeristenseizoen afgelopen is.

Dinsdag 7 en Woensdag 8 november

Twee dagen wandelen, fietsen en het strand op. Het weer is nog altijd prachtig. Zo tussen elf en drie uur haalt de temperatuur makkelijk de vijfentwintig graden. Eind van de middag, als de zon verdwenen is, wordt het opeens erg fris. En om zes uur is het donker. De avonden zijn dus lang en dat vinden wij een nadeel van deze periode. Ook de wintertijd speelt hierbij een rol. Verder weinig spectaculairs te melden vanuit Alvor. De meeste indruk maakte nog het dorp Ferragudo, een eind fietsen verder. Erg schilderachtig met grote hoogteverschillen, nog voor een groot deel "Portugees" en een prachtig strand met dito koffietentje. Morgen gaan we naar Sao Bartolomeu de Messines.  

Donderdag 9 en Vrijdag 10 november

De laatste etappe deze reis, althans met de camper. We zijn vroeg weg uit Alvor: nog steeds volop zon maar vandaag ook een harde wind. We doen wat boodschappen en trekken vervolgens het binnenland in. Tien kilometer voor de eindbestemming horen we plotseling een sissend geluid. We denken aan een lekkende fles met een koolzuurhoudende drank. Het blijkt uiteindelijk een achterband te zijn: een lekkend ventiel. Na wat gefriemel loopt de band niet verder leeg, maar een reparatie is noodzakelijk. Als we Sao Bartolomeu de Messines binnenrijden, komen we pardoes een garage met een stapel autobanden tegen. We worden gelijk geholpen. De communicatie verloopt via een soort gebarentaal. Elkaar verstaan lukt niet, maar elkaar begrijpen wel. Binnen een half uur kunnen we verder. De band is voorzien van een stalen ventiel. De totale kosten: vijftien euro. De monteur is net zo blij als wij dat het probleem opgelost is. Tegen half één zijn we op de camperplek "Camperstop Messines".  Het terrein is opnieuw ingericht. Het lage gedeelte is gesloten, daarvoor zijn er hogerop nieuwe plaatsen bij gekomen. Er zijn weer veel Nederlanders hier en bijna allemaal bekenden. Of van voorgaande jaren hier of van ergens onderweg.

De nachten zijn koud hier. Op vrijdagmorgen is het bij het opstaan maar acht graden in de camper. Een groot verschil met de weken dat we in de buurt van de zee gestaan hebben. Zo tegen tien uur is het gelukkig al weer bijna twintig graden en komt de camperplaats tot leven. Wij fietsen naar het dorp, waarna we wassen en schoonmaken, en maken tot slot een wandeling in de omgeving. Voor je er erg in hebt, is er weer een dag voorbij.

Zaterdag 11 en Zondag 12 november

Twee dagen die in het teken staan van eten. Zaterdag is een feestdag: Sint Maarten, het begin van het Carnaval en een verjaardag. We gaan met z'n tweeen eten bij Casa de Pasco "O Petisco", in het gehucht Campilhos. Volgens Andre moeten we nummer 28 van de menukaart hebben. Dat bestellen we dus. Het zijn lappen vlees op een soort steengril, een salade en een soort rosti, maar dan anders. We hebben geen idee wat het nou precies allemaal is, Het smaakt in elk geval prima. Het enige nadeel is dat we binnen zitten. Ook al is het nog zo warm, aan buiten zitten doen de Portugezen niet. Wij wel wat de koffie betreft, die drinken we op het terras. Het echte warme eten gebeurt hier tussen de middag. Alle eetgelegenheden zijn dan druk bezet. Bovendien breekt het de dag: er voor en er na doe je weinig. Op een wandeling na door de omgeving. We zoeken nu onze eigen wandelroutes. Vooral over geitenpaadjes met veel klimmen en dalen. En spannend af en toe om weer bij de camper uit te komen.

Op zondag gaan we met vierentwintig dames en heren uit eten. Bij een restaurant zo'n twee kilometer verder, met ook weer een prachtige naam: "O Caixeiro". Het is een min of meer vast gebruik op deze camperplek: op zondag, voor de liefhebbers, uit eten. Wij eten secretos de porco freto. In het Nederlands: lapjes gegrild vlees van zwarte varkens. Die lopen hier min of meer vrij rond tussen de kurkeiken. Al met al weer een middagvullend programma. We gaan om half één weg en om half vijf zijn we terug bij de camper. Nog net op tijd om de zon onder te zien gaan.

Maandag 13 en Dinsdag 13 november

De maandag is een rommeldag en staat in het teken van het vertrek uit Portugal morgen. We doen eerst de was in Sao Bartolomeu, bij de Intermarché, doen er de laatste boodschappen en drinken er nog een keer koffie. Vervolgens moet de camper schoongemaakt worden, van binnen en van buiten, spullen opzoeken die mee naar huis moeten, kortom te veel om op te noemen. Tussen al dat gedoe door zitten we nog regelmatig in de zon om bij te komen. Morgen deel twee van de voorbereidingen en de echte terugreis. 

Een bijzondere dag, de dinsdag. Opstaan in de Algarve en naar bed gaan op de Veluwe. In de ochtend rommelen we rustig verder. Als we daarmee klaar zijn moeten we ons omkleden: de korte broeken gaan uit, de lange aan, enzovoort. Uiteindelijk gaat de camper tegen half één naar de parkeerplek, waarna we naar het vliegveld van Faro gebracht worden. Even na drie uur vertrekken we met een vliegtuig vol met voornamelijk toeristen. Na drie uur vliegen zijn we in Eindhoven. Daar is het dan al zeven uur vanwege het uur tijdverschil. Deze keer worden we daar opgewacht door onze kleindochter Tessel, die met haar vader Bas ons op komt halen. Zo tegen een uur of tien zijn we weer thuis. Het uitpakken is snel klaar: maar twee rugzakken deze keer. De komende weken gaan we ons bezig houden met zaken als verjaardagen, de griepprik, tandarts, Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw en het bezoeken cq ontvangen van vrienden. Half januari vliegen we terug naar Portugal. Daarover meer in een volgend verslag.