Griekenland 2010

Donderdag 16 september

We zijn weer op pad. Deze keer een dikke maand naar Griekenland, de Peleponnesos. We gaan op ons gemak richting Italië; in Ancona gaan we volgende week donderdag met de boot over. Vanmorgen zijn we om half negen uit Apeldoorn vertrokken. In juni zijn we een week aan de Moezel geweest en dat was leuk, we gaan dus nu ook via de Moezel naar Italië. Om twee uur 's middags staan we op een camperplek in Zell. Bekend van de beroemde Moezelwijn Zeller Schwartzer Katz. We hebben het stadje bekeken en lekker gerelaxt. Het is bewolkt vandaag en zo'n 16 graden.

Vrijdag 17 september

Vanochtend verder getrokken langs de Moezel en een paar leuke dorpjes bekeken. Het is de tijd van de wijnfeesten. In elk dorp is wel wat te doen. En het stikt hier van de campers. Volgens ons is iedereen die een camper heeft, hier aan de Moezel. De camperplekken staan vol, ook de grote met honderd campers en meer. We zijn ook even door Luxemburg gereden om te tanken, één euro de liter, en terecht gekomen in de plaats Bexbach, in de buurt van Saarbrücken. We staan bij een klein vliegveld en de vliegtuigjes scheren over de camper. Het is half bewolkt vandaag en 18 graden.

Zaterdag 18 september

We hebben vandaag 250 kilometer gereden tot vlak bij de Zwitserse grens, Om twee uur waren we hier op de camperplek in Bad Durheim, in het Zwarte Woud, midden in een groot kuurpark. Vanavond hebben we dan ook heerlijk gebubbeld en gezwommen in zout water. Overigens wordt het koud hier vannacht, dus moet de boiler aan. Anders loopt die leeg.

Zondag 19 september

Vroeg in de ochtend, om negen uur, vertrekken we richting Zwitserse grens. Het was erg koud vannacht, dus de ochtendwandeling hebben we maar overgeslagen. Annerieke, een oud-collega van Wobbie die in Zwitserland woont, moest werken vandaag; anders waren we daar op de koffie gegaan. We komen zonder problemen de Gothardttunnel door, zeventien kilometer, dus erg lang. Rond drie uur zijn we op een camperplek aan het meer van Varese, in het dorp Gavirate. Een mooie camperplek overigens. Dat ligt vlak bij het Lago Maggiore: de camperplek daar stond ons niet aan. Na het installeren direct de korte broeken aangetrokken en aan de wandel gegaan.

Maandag 20 september

Bij het opstaan scheen de zon volop. Dus op de fiets het meer rond, zo'n veertig kilometer. Terug bij de camper gaan we eerst eten, lekker onder de douche, waar na we verder trekken. We wilden naar het meer van Iseo, tussen het Lago Maggiore en het Gardameer. We hebben ons suf gereden op de zoektocht naar een camperplek daar in de buurt. Wij konden ze niet vinden: of ze waren opgeheven, of we hebben niet goed genoeg gezocht of wat dan ook. Uiteindelijk komen we laat in de avond op een camping terecht aan een ander klein meer: Edine. De camping was sinds gisteren eigenlijk gesloten, maar we mochten er gelukkig nog één nacht blijven.

Dinsdag 21 september

Vanochtend hebben we besloten om in één keer door te rijden naar de kust over de tolweg. Die zijn niet duur hier. Vierhonderdvijftig kilometer voor €22. Het mooie weer onderweg, 32 graden, is gratis. Op vijftig kilometer voor Ancona komen we op een camperplek aan zee terecht. Er staat een Italiaanse camper naast ons, maar dat blijken Nederlanders te zijn die al jaren in de hak van Italië te wonen. En kennelijk blij zijn dat ze weer eens Nederlands kunnen praten. En wij zijn dus de klos. Overigens is alles en iedereen hier bezig met een soort grote schoonmaak. Het strandseizoen is voorbij en alles wordt ingepakt, opgeruimd en afgesloten. Zelfs camperplekken worden afgesloten en dat kom je volgens ons nergens anders tegen.

Woensdag 22 september

Vanmorgen zijn we naar de haven van Ancona gereden om te kijken waar we morgen moeten zijn voor de overtocht. En hoe het er toegaat. Rondgelopen, alles bekeken en koffie gedronken. En dat alles bij heerlijk weer. Even boven Ancona hebben we een ACSI camping opgezocht en op de fiets boodschappen gedaan (ja ook bij de Lidl). Alle andere campings hier aan de kust zijn al dicht en ook deze sluit 30 september de poort. Wij vinden deze kant van Italië overigens niet bijzonder.

Donderdag 23 september

Een spannende dag: we gaan met de boot naar Griekenland. De camper klaar gemaakt, het vuile water eruit, schoon water erin enzovoort. En nog een eind langs het strand gelopen. Om half twaalf vertrekken we naar Ancona en een uur later staan we als tweede camper in de rij voor de veerboot. Een veerboot naast die van ons wordt net vol geladen en daar kijken we met verbazing naar. Nooit geweten dat er zoveel vrachtwagens, auto's en campers in zo'n boot gaan. Om drie uur mogen we zelf onze boot op en we staan langs de deels open zijkant van de boot. Het dek staat gelukkig niet helemaal vol. We hebben zelfs stroom, alleen koken op gas mag officieel niet. De boot telt twaalf verdiepingen. Er zijn winkels, eetgelegenheden in alle soorten en maten, internetmogelijkheden enzovoort. Vlak achter onze camper zijn toiletten en douches. Als alles goed gaat zijn we morgen om twee uur in Patras op de Peleponnesos.

Vrijdag 24 september

Na een nacht met niet al te veel slaap vanwege het geronk van de motoren van de boot, worden we om zeven uur gewekt via de geluidsinstallatie dat we kunnen ontbijten. Het is een uur later dan in West Europa. Om acht uur leggen we aan in de haven van Igoumenitsa. Daar gaat een groep activisten voor een Vrij Palestina van boord met wel dertig voertuigen: busjes, jeeps, ambulances enzovoort. Een heel spektakel, zelfs met een cameraploeg erbij. Om twee uur zijn we in de haven van Patras. Van daaruit rijden we langs de noordkust totdat we een kleine camping tegenkomen en daar stoppen. Er staan zelfs nog enkele andere Nederlanders, waardoor het een gezellige avond wordt. En we worden voorzien van veel informatie over de bezienswaardigheden hier.

Zaterdag 25 september

We blijven nog een dag op de camping hier, er is nog van alles te zien. Zo zijn we op de fiets naar het kanaal van Korinthe geweest. Een kanaal tussen het vaste land van Griekenland en de Peleponnesos, dwars door een berg gegraven, en ligt negentig meter in de diepte. Vanmiddag weinig gedaan: een beetje gelezen en met de computer bezig geweest. Het weer is vandaag bewolkt, maar het is wel warm. Volgens de berichten is er na het weekend weer volop zon.

Zondag 26 september

Vanochtend in alle rust gegeten, de camper ingepakt en verzorgd. We rijden vijftig kilometer verder langs de oostkust, naar een dorp met de naam Korvos. Aan het einde van het dorp in de vissershaven zou een camperplaats of gedoogplaats zijn. We vinden het helemaal niks. Dus besluiten we om aan het begin van het dorp te gaan staan bij enkele andere campers. Een soort picknickplaats aan een baai, pal aan het water. Dus in de middag heerlijk gezwommen: volop zon, dertig graden boven water en vijfentwintig in het water.

Maandag 27 september

We zijn nog maar een dag in Korvos gebleven. Gewandeld en natuurlijk weer gezwommen. Tegen de avond vertrekken bijna alle andere campers. De dichtstbijzijnde camper staat tweehonderd meter verder. Het wordt een rustige nacht.

Dinsdag 28 september

De vorm van de Peleponnesos is een hand met een duim en drie vingers naar beneden gericht. Vandaag zijn we bijna rond de duim getrokken. We hebben eerst een erg oud tempelcomplex bekeken bij Epidavos: nog veel stenen in de war daar. Daarna verder naar het zuiden en een camperplek gezocht in de plaats Galatasi. Vonden wij niet bijzonder, dus verder gereden en uitgekomen op een enorm strand bij Salandi. Een uitgestorven vallei met een enorm hotelcomplex: vijf jaar geleden gesloten en nu totaal vervallen. Er staan zo'n vijftien campers, vooral uit Oostenrijk. En in de avond heel veel Griekse muggen....

Woensdag 29 en Donderdag 30 september

Twee keer per dag wandelen, zwemmen en op een luchtbedje dobberen: wat wil je nog meer. En de Griekse witte wijn is ook al erg lekker. Morgen gaan we verder: het water is bijna op en de wc bijna vol, dus we moeten wel. En we hebben genoeg Oostenrijks gepraat.

Vrijdag 1 oktober

We zijn vandaag verder gereden naar een plaats met de naam Deprano en daar maar weer een camping opgezocht: er moet gewassen worden. En, niet onbelangrijk, hier is water genoeg voorhanden. Want in grote delen waar we tot nu toe geweest zijn, hebben ze geen waterleidingsysteem. Water wordt daar thuisbezorgd met tankwagens en in containers opgeslagen. We hebben gelijk een goed contact met de campingkat. Overal waar we tot nu toe gestaan hebben zijn katten en/of honden. Van niemand of van iedereen.

Zaterdag 2 oktober

Vanmorgen gewassen: helaas was de wasmachine stuk, dus alles moest met de hand. Daarna gefietst door een heuvelachtig gebied, maar dat ging prima. En je komt grappige bloembakken tegen (foto). In een erg gezellig dorp blijven we hangen en drinken koffie op een terras. We zitten hier midden tussen de sinasappelbomen. De ene helft vol in de bloesems, de andere helft vol groene sinasappels. Het ruikt heerlijk. Vanmiddag een bui regen gehad: dus alle gelegenheid om deze site bij te werken. Straks gaan we uit eten en dan zit er bijna alweer een dag op.

Zondag 3 en Maandag 4 oktober

We zijn nog een dag op de camping gebleven, want bij het opstaan scheen de zon weer volop. Dus weer gefietst, gezwommen en gewandeld. Op maandag trekken we verder langs de kust. Over een prima weg tot aan een groot dorp in de buurt van een camperplek. We moeten dwars door het dorp heen, allemaal nauwe straatjes waar onze camper net door kan. En dan moet je geen tegenliggers tegen komen. En die kwamen we dus wel tegen. Maar wij zijn groot en zij zijn klein. Een hoop gedoe en erg spannend. Uiteindelijk komt het allemaal goed. De camperplek, waar we terecht komen, lijkt de enige officiële hier op de Peleponnesos. Een groot terrein met asfalt en alle voorzieningen: en dat kost vijf euro. Morgen gaan we weer verder. Er zijn twee mogelijkheden om weg te komen: weer door het dorp heen of een rit dwars door de bergen.

Dinsdag 5 oktober

We maken er een spannende rit van: dwars door de bergen. We hadden gehoord dat één dorp problemen kon geven vanwege de smalle weg er door heen. Dat viel uiteindelijk mee, we kwamen geen tegenliggers tegen. Nederlanders op de latere camperplek wel: het uitwijken voor een tegenligger veroorzaakte een crash met een balkonnetje; dus forse schade. Wij vonden het op zich een erg mooie tocht; redelijke wegen, mooie uitkijkjes, hoog en soms stijl. We belanden in de haven van een dorp met de naam Monemvassia. Ervoor ligt een enorme rots in de zee. Daarop een ruïne en een deel met winkeltjes, hotelletjes en restaurants. We staan met twee andere campers in de haven. Een gedoogsituatie, zoals eigenlijk overal hier.

Woensdag 6 oktober

De zon schijnt weer volop als we 's ochtends verder trekken. We gaan naar het begin van de derde vinger, richting de plaats Githio. Daar in de buurt ligt een klein strandje bij een scheepswrak, waar je met een camper kunt staan. Er is ook een restaurant waar je koud kunt douchen. We hebben veel gewandeld, gezwommen en in de zon gezeten. En weer een enorm hotelcomplex tegengekomen. Totaal ontredderd en verlaten. Volgens de folders en papieren die er nog lagen, al zo'n twaalf jaar.

Donderdag 7 oktober

Vannacht heeft het behoorlijk geregend. Ondanks de zware wolken toch maar op de fiets naar Githio geweest. Deze plaats heeft een probleem met de vuilnis. Het hele dorp ligt vol met enorme hoeveelheden zakken, dozen en wat niet al van weken. En de stank is bar en boos. 's Avonds op borrelvisite geweest bij Nederlandse camperaars die we onderweg al een paar keer zijn tegen gekomen. Was erg gezellig.

Vrijdag 8 oktober

Vanmorgen weer verder getrokken: we willen helemaal naar de zuidpunt van de derde vinger. Door een ruig gebied met veel verlaten dorpen. Natuurlijk rijden we verkeerd en belanden midden in een dorp. Tot we niet verder kunnen, moeten draaien en terug door dezelfde nauwe straatjes. Dat we geen schade hebben is een wonder. Op sommige punten kon er geen lucifer meer tussen de camper en de huizen. Halverwege de rit stoppen we bij de beroemde grotten van Pirgos Dirou. Je wordt er met een bootje via een onderaardse rivier doorheen gevaren. Veel stalagmieten en -tieten. Onder in de punt van de derde vinger is het erg stil en verlaten: een beetje deprimerend. We blijven er dan ook niet en rijden tot halverwege de vinger terug. Vlakbij de eerdergenoemde grotten ontdekken we een mooie plek aan het strand. Het was een koude dag met veel wind: hopelijk morgen beter.

Zaterdag 9 oktober

We hebben een erg onrustige nacht gehad met heel veel wind. De camper stond af en toe heen en weer te zwaaien. Vanochtend een bergwandeling naar het dorp gemaakt en dat was pittig. De huizen hier zijn allemaal vierkant, hoog en van grote blokken steen gemaakt. In de middag wordt er gelezen: het is bewolkt en fris.

Zondag 10 oktober

Het is nog steeds bewolkt, maar gelukkig wel droog. Dus weer een behoorlijk eind gelopen. Tegen de middag trekken we toch weer verder langs de kust. Deze is erg rotsachtig en stijl en er zijn bijna geen stranden. En ook geen plekken om de camper neer te zetten. We rijden door tot Kalamata, een flinke stad in de bocht van vinger drie en vier. We vinden een kleine camping vlak voor de stad, aan het strand. De stad is in 1986 getroffen door een aardbeving. Er kan hier goed gefietst worden; dat gaan we morgen doen.

Maandag 11 oktober

Het weer is "on-Grieks" zegt iedereen om ons heen. Normaal is de maand oktober nog zonnig en warm. Nu regent het af en toe. Gelukkig is de temperatuur vandaag weer aangenaam. We zijn vanmorgen de stad doorgefietst. We vonden dat niet bijzonder. Verder wat huishoudelijke zaken gedaan. En we mogen gratis de wasmachine gebruiken hier op de camping. En daar maken we dankbaar gebruik van.

Dinsdag 12 oktober

Nog een dag op de camping. We hebben weer gefietst, gezwommen, gelezen en wat gerommeld. En, via een moeizame verbinding, deze site bijgewerkt. Of en wanneer dat weer lukt is nog maar de vraag. Morgen gaan we in elk geval weer verder.

Woensdag 13 oktober

We dachten een klein stukje verder te rijden want we hadden volgens onze gegevens een aardige camperplek uitgezocht. Bleek helemaal niks te zijn, en de plekken daarna ook al niet. Wel veel campings onderweg en dat betekent weinig vrije camperplekken. We zitten intussen onderin de laatste vinger van de Pelponnesos, aan de westkust. Hier kom je nog wat toeristen tegen. In een dorp met de naam Methoni gaan we aan het strand staan. Als we om de camper heen lopen blijken we pal voor een bord te staan met "No Camping". We belanden daarna op de gemeentecamping. Die is officieel gesloten, maar de poort is open en je kunt er zo maar gaan staan, Alles doet het nog, stroom, warm water, douches enzovoort. En dat allemaal voor niks: dat kunnen we niet laten lopen. Je kunt nog wel wat drinken bij de ingang en dat doen we natuurlijk. Het weer is bewolkt, droog en het is erg warm.

Donderdag 14 oktober

We hebben weer een erg onrustige nacht achter de rug met veel regen en onweer. In de ochtend ziet het er weer vriendelijk uit gelukkig. Half bewolkt en zesentwintig graden., dus we gaan fietsen. Een pittig bergritje naar een dorp met een kasteel. Bij terugkomst zit de campinghond al op ons te wachten; een allemansvriend en natuurlijk gek op eten. In de middag heerlijk in de zon gezeten: dat was al weer een paar dagen geleden

Vrijdag 15 oktober

Nog maar een dag op de gratis camping. Vanmorgen naar het kasteel hier gewandeld. Verder wat gezwommen en gerommeld Het was een lekkere dag met veel zon.

Zaterdag 16 oktober

Vannacht weer forse regenbuien gehad en vanmorgen zag het er nog erg donker uit. We hebben toch maar ingepakt. Van een stel Nederlanders nog het adres van hun huis in Normandië gekregen om daar een keer met de camper langs te komen. Ze wonen op een landgoed en hebben ruimte genoeg. Dat wordt dus volgend jaar. We zijn een stuk langs de kust omhoog gereden. Mooie stranden met veel ruimte, maar ook met borden "No Camping". Dus uiteindelijk toch maar weer een camping opgezocht. Deze keer niet gratis. Er staan vooral Duitsers met kinderen: herfstvakantie dus. We hebben weer gezwommen en gefietst naar een waterval.

Zondag 17 oktober

Vanochtend opgestaan met volop zon. Eerst een eind langs het strand gelopen en daarna een natuurgebied in gefietst. En een kasteel bekeken via een geweldig steile klim. Weer veel grote stenen hopeloos in de war daar. We wilden nog naar de beroemde grot van Nestor hier in de buurt. Maar onderweg sloeg het weer plotseling om en de regen kwam met bakken de hemel uit; tot laat in de avond.

Maandag 18 oktober

Na een droge nacht begint het om negen uur 's ochtends weer te regenen. We pakken in en gaan rijden. Onderweg boodschappen gedaan bij de Lidl. Op de eerst camperplek die we uitgezocht hebben, staat niemand en we rijden verder. Op de tweede plek staan mensen die we al eerder zijn tegen gekomen. We staan weer pal aan zee en hopen op een beetje beter weer. De plaats heet Kalo Nero. 's Avonds moeten we de lange broek en vesten aan voor ons wandelingetje. En dat was lang geleden.

Dinsdag 19 oktober

We zijn nog maar een dag gebleven in Kalo Nero. 's Nachts veel regen en onweer, in de ochtend is het droog en schijnt de zon. De zee is erg ruw met geweldig hoge golven. Wim heeft een lekke band en terwijl hij aan het werk is met de elektrische fiets, komen een eindje verder zigeuners kleren wassen bij een kraantje. Een wereld van verschil. Er loopt hier natuurlijk ook weer een strandhond te bedelen om eten en een aai over zijn kop. We hebben het daar toch wel moeilijk mee.

Woensdag 20 oktober

Vanmorgen weer een eind verder getrokken langs de zee via allerlei kleine weggetjes. En ook een mooie camperplek ontdekt in een pijnbomenbos, zelfs met waterkranen. Maar 's middags eerst naar Olympia gereden, het beroemde dorp in de bergen. Daar zijn ooit de eerste Olympische spelen gehouden. Je hebt een hoop fantasie nodig om je een voorstelling te kunnen maken hoe het complex er ooit heeft uitgezien. Ook hier weer veel stenen en nog enkele pilaren. Maar enorm druk: zeker dertig bussen met toeristen. Om vier uur rijden we terug naar de camperplek in het pijnbomenbos, waar we opnieuw Zwitsers tegenkomen die we de eerste week ook al ontmoet hebben.

Donderdag 21 oktober

Met de camper wat boodschappen wezen doen. En we ontdekken een tentje aan het strand waar we kunnen internetten, en daar maken we dankbaar gebruik van. De volgende gelegenheid zal pas op de boot zijn volgende week dinsdag. Het weer is gelukkig weer wat vriendelijker geworden: droog en redelijk wat zon.

Vrijdag 22 oktober

We zijn nog maar een dag in het pijnbomenbos gebleven. Het is de mooiste plek die we tot nu toe gehad hebben. 's Ochtends veel zon, daarna weer veel wolken: de temperatuur blijft lekker. Morgen gaan we weer verder.

Zaterdag 23 oktober

Vandaag weer een stuk langs de kust getrokken via allerlei smalle weggetjes. Tussen de middag in een vakantiedorp, waar overigens alles gesloten is, gegeten. We kijken uit op het eiland Zakinthos. We belanden uiteindelijk op een camperplek aan de kust in een dorp met de naam Kalimia. Weer erg mooi weer vandaag!

Zondag 24 oktober

Een heerlijke dag met een strak blauwe lucht. We waren al vroeg aan de wandel: het strand is hier hard en dat loopt lekker. Tot een dorpje gelopen dat tegen een klif is gebouwd. Klein en leuk en er is zelfs nog een taverne (kroeg) open. En ze hebben koffie, maar dan wel voor drie euro voor een kopje Nescafé. In de middag gezwommen en opnieuw gewandeld.

Maandag 25 oktober

Na de zonovergoten dag gisteren is het vanochtend bewolkt. Dus we gaan rijden richting Patras, waar we morgenmiddag de boot op moeten. Na een rit langs de kust, inmiddels in de regen, komen we uit op een camperplaats aan zee, vijftig kilometer voor Patras. De plek heet Kalogria, heeft een breed zandstrand en drie parkeerplaatsen. Wij staan op de mooiste, maar het regent lang, veel en hard. In de avond wordt het nog heftiger met onweer, hagel en een harde wind. Uren achtereen, helemaal niet leuk.

Dinsdag 26 oktober

Bij het opstaan schijnt de zon, heerlijk, toch nog met mooi weer weg. Eerst nog maar weer een eind gewandeld en buiten gegeten. Om één uur vertrekken we richting de boot. Ondanks al het vuilnis en de mindere dagen wat het weer betreft, komen we zeker nog een keer terug. Het was gezellig, zeker met vele andere camperaars, en het is ondanks enkele nadelen toch een mooi land. Om half vijf kunnen we pas de boot op. Alles is nagekeken; er waren twee jongens onder een vrachtwagen, vlak voor ons, gehaald: dus wij waren aan de beurt. In de garage, onder de auto, in de kasten, alles werd doorzocht. Het dek staat behoorlijk vol, zeker na de tussenstop in Igoumenitsa, waar nog meer auto's en campers ingeladen worden. We staan ergens midden in en zien niets.

Woensdag 27 oktober

Na een redelijke, zwoele nacht is het bij het opstaan erg koud. En in de loop van de ochtend gaat de boot steeds meer schommelen en schudden. Mensen die proberen te lopen, lijken wel dronken. En ook wij waren zeeziek. Eenmaal aangemeerd in de haven van Ancona is alle leed geleden. We rijden driehonderd kilometer naar het noorden. Dan wordt het donker en zoeken we een camperplaats in de buurt van Modena. We staan helemaal alleen bij een sportcomplex. Een rustige nacht dus.

Donderdag 28 oktober

Via de snelwegen in Italië en Zwitserland zijn we vlakbij Karlsruhe terecht gekomen. Een lange rit. Het dorp heet Ettingen en op het marktplein is een deel gereserveerd voor campers. Als we er aankomen is het donker. We zij moe en gaan vroeg naar bed; geen zin om het dorp te bekijken deze keer. Morgen, als alles goed gaat, de laatste etappe.

Vrijdag 29 oktober

Vanochtend zijn we vroeg vertrokken. Het was erg koud dus de kachels moesten aan. We moeten daar nog erg aan wennen. Volgens de TomTom hebben we nog 475 kilometers te gaan. De Duitse autobanen rijden prima, alleen is het ontzettend druk. Mede vanwege de wegwerkzaamheden over vrijwel het hele traject. Gelukkig is het stralend mooi weer, op de temperatuur na dan. Om drie uur zijn we in Oosterbeek; we willen eerst ons kleinkind Tessel zien. En die is hard gegroeid de afgelopen zes weken. We zijn dus weer thuis: de camper is al uitgepakt. Het schoonmaken en wassen komt nog wel de komende dagen.

Tot slot willen we iedereen bedanken voor de leuke reacties in het gastenboek. Toch een manier om een beetje contact te houden tijdens een reis van zes weken.