Uit het niets was hij er, de diadeemroodstaart, zo maar op een steen. 

Donderdag 7 maart

Als je in de buurt van de grote stad Essaouira bent, moet je daar natuurlijk heen. We gaan met de camper en beginnen bij de Carrefour om de voorraden aan te vullen, onder andere van de afdeling met alcoholische dranken. Met gelijk maar een waarschuwing voor andere drankzuchtige camperaars: de drankafdeling van de Carrefour in Essaouira is vanaf 8 maart gesloten vanwege de ramadan. Vervolgens parkeren we de camper op de voormalige camperplaats langs de duinen (gratis). Vandaaruit wandel je over de mooie boulevard naar de haven en het centrum. In de haven is het druk: er is weer verse vis binnengekomen. En die wordt door talloze handelaren verkocht vanaf de kade. Op verzoek wordt e.e.a. schoongemaakt waarbij de meeuwen het afval opruimen. Elke keer weer een fascinerend gezicht.                                                                                                                                 Vervolgens gaan we het centrum in. En toevallig belanden we in een steeg met enkel meubelstoffen en tapijten. En we zijn nog altijd op zoek naar stof voor voor een poef: een bestelling van onze schoondochter. Er liggen stapels hoezen, te kust en te keur. Met behulp van de aardige verkoper wordt er een stapel afgepeld op zoek naar motieven waarvan wij denken dat die wel in de smaak vallen in Kampen. Wobbie maakt foto's en stuurt die naar Nederland.                                                                                                Het is inmiddels etenstijd. Ergens midden in het centrum zit een pleintje waar nu nog twee restaurantjes zitten. Vroeger waren dat er meer, want elke keer in Essaouira komen we daar terecht. We nemen deze keer een drie gangen menu. En tijdens het eten worden we, zoals altijd hier, getrakteerd op straatacrobaten en muzikanten.                                                                                                Aan dat pleintje zit ook nog een tapijtwinkel, we gaan ook daar maar even kijken. Met als resultaat ook hier een serie foto's die naar Kampen verzonden worden. Het kiezen daar uit de twee series valt niet mee. We gaan nog een keer terug naar de eerste tapijthandel om vervolgens toch weer bij de tweede terecht te komen. Via een videoverbinding op de telefoon maakt onze schoondochter een keuze en gaat zelf met de handelaar over de prijs van twee hoezen in de slag. Met de uiteindelijke prijs zijn ze zowel in Kampen als in Essaouira tevreden. En aan visitekaartjes doet de handelaar niet meer: al zijn gegevens worden per omgaande naar Kampen verzonden.                                                                                                                                                                      Ondertussen is in no time de blauwe lucht verdwenen. En het is zelfs gaan miezeren. Met twee dikke pakken hoezen gaan we terug naar de camper en daarna terug naar Sidi Kaouki. Waar het amper geregend heeft. Tot slot hebben we nog een rondje door het achterland van de camping gelopen. En weer zit er een leuke dag op in Marokko. 

Verse vis in de haven van Essaouira.

Straatmuzikanten in Essaouira: we hebben ze wat geld gegeven met het verzoek om ergens anders heen te gaan.

Vrijdag 8 maart

Opnieuw een dag met heel veel zon. En met een windje er bij is het prima wandelweer. Deze keer een route over de weg tot een brug, daarna langs een rivier naar de zee. Een route die we ooit al eens eerder hebben gelopen. En ook deze keer komen we terecht op het terras van een restaurantje waar we ook toen geweest zijn. Zomaar ergens in de "middle of nowhere", waar ze overigens heerlijke koffie hebben. De weg terug lopen we deels langs de zee: maar we hebben weer pech. Het is vloed en dat loopt niet lekker. Onderweg komen we een ezel en een paar dromedarissen tegen. En honden, het aantal is niet te tellen. Een stel daarvan is aan het spelen met een schildpad. Dat kunnen we niet aanzien en verstoppen het beest ergens tussen cactussen. Daar kan een schildpad wel tegen en de honden niet, denken we.                                                                                                                    De middag brengen we in gepaste rust door; in de zon, achter de camper uit de wind, is het heerlijk. Ook hebben we het verdere reisplan doorgenomen. Bepalend daarbij is een weer-app. De volgende stop is een dikke tweehonderd kilometer verder naar het noorden, in Oualidia. En daar regent het morgen en zondagochtend. Hier, in Sidi Kaouki, zou morgenmiddag een bui kunnen vallen. We besluiten om morgen nog maar hier te blijven en zondagochtend te gaan rijden. 

De geredde schildpad.

Zaterdag 9 maart

Onze laatste dag dus in Sidi Kaouki: een dag met veel zon, maar ook veel wind. Echt Sidi Kaouki weer. In de ochtend maken we een wandeling door een deel van het dorp waar we nog niet eerder geweest zijn. We verbazen ons over het grote aantal hotels. Groot, klein, lux en eenvoudig: er staat er zelfs één te koop. Nog niet helemaal af en inmiddels ook al met wat achterstallig onderhoud.                                                                                                                                                                                                                    Na de middag begint het te miezeren; snel inpakken dus en de camper in. Maar na nog geen half uur breekt de zon weer door en gaan de stoelen weer naar buiten. Het enige wat nog herinnert aan het gemiezer is de smerige voorruit van de camper.                  Aan het einde van de middag komen er plotseling weer twee kennissen langs; Gerrit en Feia. We komen elkaar elk jaar wel ergens tegen in Marokko. Ook zij zijn, net als wij, langzaam maar zeker aan de terugreis begonnen.

Onze plek op Camping Soleil in Sidi Kaoki.

Zondag 10 maart

We vertrekken uit een zwaar bewolkt Sidi Kaouki. Met enige vertraging vanwege het gedoe rond het terugzetten van de klok. Vanwege de ramadan wordt dit weekend in Marokko de tijd één uur teruggezet. Wij denken vandaag, maar volgens Ali, de baas van de camping, is dat gisteren al gebeurd. Met als gevolg dat de poort van de camping een uur later open gaat dan wij dachten. Eenmaal op pad begint het te regenen, en dat gaat door tot zo'n zeventien kilometer voor de eindebestemming van vandaag: de badplaats Oualidia. En daar, op de grote camperparkeerplaats, schijnt de zon. De stoelen staan al buiten voor we de motor van de camper uitgezet hebben. De camperparkeerplaats bestaat uit twee delen. Deel één staat al bijna helemaal vol, wij parkeren zoals gewoonlijk op deel twee, waar het nog een stuk rustiger is.                                                                                                                    Na de middag gaan we boodschappen doen. Er zit hier een supermarkt van "BIM". Die kennen we nog van de rondreis door Turkije jaren geleden. Daar veel voorkomend, hier in Marokko bijna niet te vinden. Niet bijzonder overigens, een supermarkt zoals alle andere. Ook kopen we nog wat aardbeien en mandarijnen. Vandaag is bijna alles nog open, hoewel er op diverse plaatsen al stevig opgeruimd en ingepakt wordt. Morgen begint de ramadan echt en dan zal het stil zijn in Oualidia.                          Aan het einde van de middag maken we nog een wandeling langs de zee. Even de benen strekken voor het eten. Alle voorgaande keren hier in Oualidia lieten we een tajine bezorgen door Ali. Maar deze keer is Ali in geen velden of wegen te bekennen. Mogelijk toch al vanwege de ramadan, of ziek, of ruzie met de beheerder van de parkeerplaats. Omdat we de traditie van een tajine in Oualidia in stand willen houden, gaan we weer naar het centrum. We komen terecht in een echte Marokkaanse eettent waar we allebei een tajine voorgeschoteld krijgen. En omdat we toeristen zijn allebei een vork er bij. Nogal ongebruikelijk: de meeste Marokkanen lepelen een tajine leeg met stukjes brood en de vingers. Al met al een eenvoudige, maar voedzame maaltijd voor weinig.

Coördinaten: N32.73240, W9.04411.

Vissersbootjes op het strand van Oualidia.

Maandag 11 maart

De camperparkeerplaats in Oualidia is een leuke plek voor één nacht, tenminste als er geen honden zijn. Overdag heb je daar geen last van, maar 's nachts des te meer. Als er één alarm slaat doet binnen de kortste keren de hele roedel mee. We zijn dus vroeg wakker en gaan rijden. Een dikke tweehonderd kilometer naar het noorden, over de tolweg. Dat kost vandaag dertien euro. We rijden naar Mohammedia waar we eerst naar de supermarkt Marjane gaan voor brood en wat andere levensmiddelen. Het is er razend druk en de karren zitten vol met etenswaren. En er wordt volop gegeten en gedronken: we zijn helemaal verbaasd. Achteraf blijkt dat een minister vanwege de "maansikkel" heeft bepaald dat de ramadan pas morgen begint.                                      We zoeken een plek op Camping L'Océan Bleu, waar we op de heenreis ook geweest zijn. Er zijn nog plaatsten genoeg, mede vanwege de regen die hier de afgelopen dagen overvloedig gevallen is. Op een aantal plaatsten wil je nu niet staan vanwege de modder Wij krijgen een keurige plek toegewezen op een soort betonplaat. We zien weer tal van bekende gezichten en campers. Allemaal camperaars die op weg zijn naar Europa.                                                                                                                                              Het weer is prima hier vandaag: een strak blauwe lucht maar wel met een stevige wind uit zee. Geen reden om te klagen: in de luwte is het heerlijk buiten in de zon.                                                                                                                                                                      Aan het einde van de middag lopen we nog een ronde door de wijk, waar overal gebouwd wordt. Veel nieuwbouw, maar ook projecten die halverwege gestopt zijn. En complexen die klaar zijn, maar al weer gerenoveerd moeten worden nog voor ze bewoond zijn.                                                                                                                                                                                                              Vanavond gaan we eens rustig kijken hoe we verder reizen de komende dagen. 

Coördinaten: N33.73722, W7.32417.

Koffie tijdens de wandeling door de wijk: niet erg lux, maar wel lekkere koffie.

Dinsdag 12 maart

Gisteravond hebben we uitgebreid allerlei weer-app's bekeken en besloten om nog één dag in Marokko te blijven. Vandaag is het nog een prachtige dag qua weer hier in het noorden. Morgen wordt het volgens de voorspellingen een mindere dag. Niet erg om dan in de haven van Tanger Med alle formaliteiten af te handelen en over te varen naar Spanje.                                                          We rijden tweehonderd tachtig kilometer omhoog, waar we een camping uitgezocht hebben waar we nog niet eerder geweest zijn: Camping Tahadart. Vijftien kilometer voorbij Assilah en pal aan zee. Eigenlijk een soort pretpark met een enorm groot restaurant. En ramadan of niet, er kan gewoon gegeten worden. De camperplekken zijn fraai, waarvan echter een aantal tussen bomen waardoor je geen schotelontvangst hebt. En niet onbelangrijk voor vandaag, het weer is hier heerlijk. De temperatuur loopt op tot bijna vijfentwintig graden. Het zal hier in de zomermaanden wel een enorm spektakel zijn in het pretpark: nu is het er lekker rustig.                                                                                                                                                                                                             Natuurlijk maken we ergens in de middag nog een wandeling. Aan de andere kant van de doorgaande weg langs de camping heb je de zee. Maar eerlijk gezegd worden we van de omgeving niet echt vrolijk. Een strand met veel stenen, maar vooral heel veel rotzooi. Wel bloeiende mimosastruiken, maar dat is het dan ook wel. Kortom een aardige camping voor één nacht en relatief lekker dicht bij de haven van Tanger Med.   

Coördinaten: N35.56869, W5.99160.

Een ooievaarsflat ergens onderweg.

Woensdag 13 maart

De dag van de overtocht naar Europa. We zijn weer vroeg op pad en voor half tien in de haven van Tanger Med. Onze boot vertrekt om tien uur, maar het is volstrekt onduidelijk of dat de huidige Marokkaanse of de Europese tijd is. Het is erg rustig op het enorme havencomplex. We moeten eerst kaarten halen, vervolgens langs de politie voor de paspoortcontrole, de douane schrijft de camper uit en tenslotte door de scanner. In de recordtijd van vijftien minuten hebben we dat allemaal gehad en sluiten we aan bij de rij wachtenden voor de boot. Die boot loopt tergend langzaam leeg: we hebben nooit geweten dat er zoveel grote zware vrachtwagens in een boot passen. Als dan eindelijk de boot leeg is, mogen wij als één van de eersten erin. Waarna de boot verder volgeladen wordt met vrachtwagens. Allemaal achterwaarts erin in opnieuw in een tergend langzaam tempo.              Tegen één uur is de boot vol en gaan we eindelijk varen. Gelukkig kennen we de twee andere Nederlanders op de boot en al kletsend is de vaartijd van anderhalf uur snel voorbij en zijn we om half drie in de haven van Algeciras.                                              Om vier uur parkeren we de camper weer op één van de parkeerplaatsen van het grote winkelterrein in Palmones, een paar kilometer voorbij Algeciras. Ook dat is inmiddels een traditie geworden: voor elke overtocht naar of van Marokko één overnachting in Palmones.                                                                                                                                                                                      De eerste actie is een bezoek aan de Lidl, boodschappen doen. Normaal gesproken niet onze meest favoriete bezigheid. Behalve als we uit Marokko komen: dan is de eerste keer boodschappen doen bij de Lidl een feest. Vooral op de producten waar iets van een varken op staat, zijn we dol.                                                                                                                                                                              In de loop van de avond loopt de parkeerplaats weer bijna helemaal vol met campers. Volgens ons is Marokko wat de campers betreft aan het leeglopen. 

Coördinaten: N36.18297, W5.43815.

Wachten tot de vrachtwagens zijn uitgeladen.

Donderdag 14 maart

Zo rond tien uur gisteravond werd het erg rustig in Palmones. De winkels gaan dan dicht, auto's vertrekken en alleen de campers blijven over. En van die mensen op leeftijd heb je 's avonds geen last meer.                                                                                                  We staan op met de normale Europese tijd en kopen snel een paar heerlijke bruine broodjes bij de Lidl. En dan beginnen we aan een rit van tweehonderd negentig kilometer. We hebben een drietal opties voor een overnachting, nog voor de grens met Portugal. De rit gaat grotendeels over vierbaanswegen; en die zijn niet al te best. Zulke lange slechte stukken zijn we in Marokko niet tegengekomen. Tot Sevilla zien we de zon, maar daar verdwijnt deze achter een dik wolkendek. We krijgen zelfs een bui regen over ons heen.                                                                                                                                                                                                  De eerste geplande stop is in de kustplaats Mazagón, een paar kilometer voor Huelva. We hebben er een paar jaar geleden ook vrij gestaan op een parkeerplaats aan het strand. En dat kan nog steeds. De plek is opgeknapt: er zijn struiken verdwenen en vlonders aangelegd. De bodem is helaas één grote zandvlakte geworden en dat is zeker geen verbetering. Er staan zo'n tien campers, waar wij ons dus bij aansluiten. Het is hier in ieder geval droog en er piept af en toe een bleek zonnetje door het wolkendek.                                                                                                                                                                                                                    We maken een wandeling langs een stuk van de fraaie boulevard. Met eigenlijk enkel vakantiehuizen in alle soorten en maten. Nu nog erg rustig, maar dat zal in de zomer wel anders zijn. Aan het einde van de middag volgt er nog een tweede wandeling. Deze keer door het centrum van Mazagón. Een centrum met heel veel eetgelegenheden waarvan er nu nog heel veel gesloten zijn. Wel open is een döner kebab zaak. De vorige keer dat we hier waren hebben we er twee "kapsalons" opgehaald. Het was toen voor het eerst dat we zoiets gegeten hebben. Vanavond zal het voor de tweede keer zijn.

Geen coördinaten deze keer: het is de parkeerplaats Playa De Las Dunas in Mazagón.

De parkeerplaats aan het strand van Mazagón.