Donderdag 16 oktober

Als je in de Algarve bent, dan moet je natuurlijk een keer naar Albufeira. Een lustoord voor Engelse voetbalsupporters vanwege de grote tv schermen met alle wedstrijden uit de Engelse competitie in combinatie met liters bier. Maar ook bij tieners vanwege de talloze souvenirwinkels met allerlei prullaria die ze op die leeftijd leuk vinden. Gelukkig is de animo na tien winkeltjes voorbij en slaan we de andere negentig over.                                                                                                                                                                          De volgende stop is bij het grote winkelcentrum in Guia, vlakbij Albufeira, speciaal voor onze kleindochter Tessel. Daar zit een parfumerie met de naam Sephora. Die zaken zitten in heel de wereld, behalve in Nederland. Wij zijn snel de winkel weer uit: een flesje parfum van honderdvijftig euro is er meer regel dan uitzondering. Maar onze kleindochter vindt er wat ze zoekt en daar ging het tenslotte om.                                                                                                                                                                                                Overigens komen we er in dat winkelcentrum tal van bekende namen tegen zoals H & M, C & A, Douglas, Decathlon, Skechers enzovoort. En je kunt er eten op alle niveaus: erg handig als je met z’n zessen bent die allemaal iets anders willen eten.                   Bij terugkomst op de camping gaan de jongelui weer naar de zee. Wij passen deze keer: we raken een beetje uitgezwommen. In plaats daarvan gaan we nog een eindje fietsen. Weer over het vlonderpad naar Galjé. Dat pad is nu vanuit Armacao helemaal doorgetrokken door de aanleg van een fiets cq wandelbrug: een leuke route. Het was weer een zonovergoten dag.  

Nog geen kerstsfeer in Albufeira: eerst Halloween nog.

Een zandsculptuur ergens in Albufiera: altijd weer bijzonder.

Vrijdag 17 oktober

Het is de laatste dag van de kinderen en kleinkinderen; en wat voor een dag. We beginnen met een wandeling over de rotskust. Over het meest leuke deel waar we afgelopen dinsdag onderlangs gevaren zijn. Te beginnen bij Benagil tot aan Praia de Marinha. Het is af en toe flink klauteren, maar de uitkijkjes zijn geweldig. De temperatuur is heerlijk ondanks een stevige wind. We zien weer veel boten langs varen, maar omdat het hoog water is, kunnen die lang niet in en door alle grotten. Wat dat betreft hebben we geluk gehad dinsdag, want toen kon dat wel. Na de pauzestop bij Praia de Marinha gaan we terug naar Benagel. Al met al een tocht van acht kilometer.                                                                                                                                                                    Na een tussenstop bij de Lidl voor de noodzakelijke boodschappen gaan we terug naar de camping. En na de lunch is het hoog tijd voor voor een laatste bezoek aan het strand. Het wordt één van de hoogtepunten van deze week. Er staat een harde wind die zorgt voor een onstuimige branding. En dat is koren op de molen van onze schoonzoon en de kleinkinderen. Ze zijn het water niet uit te slaan. Een geweldige afsluiting van hun week in de Algarve.                                                                                                                       Tegen de avond is het inpakken en opruimen geblazen. En als afsluiting van deze geweldige week gaan we nog een keer eten bij het restaurant van de camping. De keuze uit de menu’s is vrij beperkt, maar dat wat ze hebben smaakt uitstekend. Een leuke sfeer en sympathieke bediening maken het een gezellig samenzijn.                                                                                        Morgenvroeg om half acht vertrekken onze gasten naar het vliegveld van Faro. Ook wij vertrekken morgen van deze camping: wij willen nog één keer terug naar Alvor.   

Tessel en Luca ergens op de rotskust tussen Benargil en Praia de Marinha. 

Een uitkijkje vanaf Praia de Marinha.

Zaterdag 18 oktober

Om half zeven vanochtend begint er een telefoon te kraaien: we moeten opstaan. De kinderen en kleinkinderen moeten om half acht met de huurauto naar het vliegveld van Faro. Om half elf gaan ze vliegen. En alles wat niet mee kan in de handbagage moet bij ons de camper in. Voor de terugreis hebben we genoeg boter, broodbeleg, wc papier enzovoort.                                                       Om half acht is het dus uitzwaaitijd bij de poort van de camping. Zij, en ook wij, hebben een geweldige week gehad, mede dankzij het prachtige weer. We hebben amper tijd gehad voor spelletjes.                                                                                                       En omdat we toch vroeg op zijn pakken ook wij de boel in en handelen de formaliteiten af bij de receptie. Zonder problemen overigens; het huisje wordt niet meer geïnspecteerd en met het inleveren van de sleutel krijgen we de borg terug. Met vijf minuten is alles afgehandeld en om negen uur verlaten ook wij de camping. Met een beetje een dubbel gevoel: de afgelopen week was geweldig, maar een camping is toch niet echt ons ding. Deze camping heeft geen vaste plaatsen en dat lijkt leuk. Maar als je dan zoals wij de laatste twee dagen compleet “ingebouwd” wordt, is de lol er snel af. Maar om het positief af te sluiten, de douches waren prima en het zwembad een voltreffer.                                                                                                                     Wij gaan naar de voormalige camperplaats in Alvor; we willen het verblijf in de Algarve waardig afsluiten. En zoals eerder beschreven, wij hebben iets met Alvor. Ruim voor tien uur zijn we al geïnstalleerd en na de koffie bij de camper gaan we wandelen door het stadje. Om tenslotte weer te belanden op het pleintje in het centrum; opnieuw voor koffie. Voor nog geen drie euro koffie die we lekker vinden, zelfs met een koekje.                                                                                                                                      Na de middag gaan we voor de laatste keer naar het strand. Niet om te zwemmen maar om te kijken. Er staat een harde wind en het is vloed en dat zorgt voor erg hoge golven. En dat levert dan weer vermakelijke taferelen op van waaghalzen die dat natuurgeweld willen trotseren.                                                                                                                                                                                 Aan het einde van de middag gaan nog één keer naar “ons” plein voor een laatste borrel. Het zal inmiddels wel duidelijk zijn dat deze reis op zijn einde gaat lopen. We hebben de horloges al een uur vooruit gezet (in Portugal is het een uur vroeger dan in de rest van Europa). Als alles goed gaat halen we Spanje morgen.

Coordinaten: N37.126640 W8.595767 (nabijgelegen zwembad).

In het museum van de reddingsbrigade van Alvor; een oude gerestaureerde sloep.

Het schoonmaken van een vis: er gaat niets verloren.

Zondag 19 oktober

Na een erg rustige nacht nemen we afscheid van Alvor en de Algarve. Op de TomTom hebben we Badajoz ingetoetst; een grote stad net over de grens in Spanje. Het wordt een leuke rit dwars door de Alentejo, langs dorpen en steden waar we ooit eerder geweest zijn.                                                                                                                                                                                                               In Badajoz weten we een aardige camperplaats vlakbij de oude brug naar het historische centrum. Maar daar staat alles vol. Gelukkig heeft Badajoz nog twee alternatieven die echter erg ver uit elkaar liggen, en Badajoz is een erg grote stad. Om een lang verhaal kort te maken, beide alternatieve camperplaatsen vinden we helemaal niks. En omdat er verder in de buurt van Badajoz niets te vinden is, gaan we terug naar Portugal. Daar, even over de grens, zijn veel meer mogelijkheden om te overnachten. Min of meer bij toeval komen we terecht in het stadje Borba. Met een prachtige camperplaats, van alle gemakken voorzien en nog gratis ook. De wijde omgeving is bezaaid met steengroeves waar marmer gedolven wordt. Helaas ook met heel veel bergen puinafval. En die maken het landschap er niet fraaier op.                                                                                                                                  Het stadje zelf is overigens leuk om doorheen te wandelen. We worden zelfs een museum ingeloodst over de geschiedenis van Portugese veldslagen lang geleden. Maar nog veel leuker is een expositie van spullen uit de tijd van onze grootouders, ouders en onze eigen jeugdjaren. Kortom, Borba is een aanrader voor camperaars. 

Coordinaten: N38.80158 W7.451803.

Het monument voor de werkers in de steengroeves bij de ingang van Borba.

Een prachtige motorfiets uit lang vervlogen tijden.

Maandag 20 oktober

Ergens in de afgelopen nacht is het gaan regenen. En daar waren we nog niet op voorbereid: de dakluiken stonden nog in de “Algarve” stand. Ook in de ochtend miezert het nog tot een uur of tien. Dat was even wennen; het is weken geleden dat we dat meegemaakt hebben.                                                                                                                                                                                                    Om een uur of negen gaan we weer rijden. Eerst naar Badajoz, daar de grens over en vervolgens richting Caseres. Daar gaan we de snelweg op, de A66, en dan is het doorstomen geblazen. Om half één stoppen we op de camperplaats van Béjar. Een aardige plek aan een Via Verde, maar dan wel met een beetje vriendelijk weer. En dat ontbreekt vandaag, het is somber en fris; dus rijden we verder.                                                                                                                                                                                                                     Om een uur of vier zijn we in Palencia, tussen Valladolid en Burgos. De camperplaats bij het pompstation Suances is een bijna vaste tussenstop op weg naar het zuiden of noorden. Voor een volle tank mag je er staan en krijg je de codes van het toiletgebouw en de WiFi. De rest betaal je naar gebruik.                                                                                                                                     Natuurlijk wandelen we nog even naar het centrum. Dat is pas leuk na vijf uur als de winkels weer open gaan. Het is er dan gezellig druk. En voor de borrel hebben we een vast adres. En bar waar voornamelijk dames van onze leeftijd komen. En die kakelen wat af: het lijkt wel een Spaans kippenhok. De inhoud van de glazen zijn waarschijnlijk ook aangepast aan deze leeftijdscategorie. Zeker niet de inhoud die we in Portugal gewend waren.

Coordinaten: N42.01056 W4.54568.

Een aardige muurschildering op de camperplaats.

Een stalletje in Palencia waar gepofte kastanjes worden verkocht.

Dinsdag 21 oktober

Om half tien vertrekken we uit een somber Palencia. De eerste honderd kilometer miezert het wat: weer waar je niet vrolijk van wordt. Maar dan opeens breekt het wolkendek en komt de zon er door. We vinden het eigenlijk zonde om het regenachtige Les Landes in te rijden en we zoeken een overnachtingsplek ergens in de buurt. Even ten noorden van de grote stad Vitoria Gasteiz ligt een nationaal park met de naam Garaio. Het dichtstbijzijnde dorp heet Burgelu (Baskisch) of Elburgo (Spaans). Daar, bij de ingang van dat park, ligt een parkeerplaats voor campers. Er kunnen er vijftien staan en overnachten is er toegestaan. Een prachtige stille plek midden in de natuur. Omdat we vroeg zijn vinden we een mooie plaats: tegen de avond staat alles vol.                                                                                                                                                                                   Voor in de middag maken we een wandeling. Het natuurpark ligt rondom een heel groot, langgerekt meer. Nu uitgestorven maar gezien het aantal voorzieningen en parkeerplaatsen, moet het hier in de zomer erg druk zijn. Nu enkel wat wandelaars en een paar surfers. In het informatiecentrum krijgen we een plattegrond mee en de keus valt op een “rondje” van dertien kilometer. Maar dat halen we niet: na zeven kilometer zijn we terug bij de camper en is het tijd om bij te komen. Omdat niet helemaal duidelijk is of “campinggedrag” is toegestaan, installeren we ons even buiten de parkeerplaats op een groot grasveld. Heerlijk in de zon: een goede keus om de terugreis met een dag te verlengen. 

Coordinaten: N42.90105 W2.53505.

Het is herfst in Noord Spanje.

Een oude kerk aan de overkant van het meer.

De laatste keer in de zon deze reis?

Woensdag 22 oktober

Het was vannacht erg stil op de parkeerplaats van het natuurpark; en aardedonker, geen lamp of lantaarn te zien. Om negen uur gaan wij weer rijden. Met een net doorgebroken zonnetje ziet het er dan nog vriendelijk uit.                                                                    Via de Spaanse snelwegen bereiken we de Franse grens en gaan daar de tolweg op richting Bordeaux. De tolstroken op die weg kosten vijfentwintig euro’s. Wil je dat vermijden ben je meer geld aan brandstof kwijt vanwege het omrijden. Tot halverwege Bordeaux zien we regelmatig de zon en is het ontspannen rijden. Maar dan breekt de hemel open: enorme hoosbuien teisteren het verkeer. Hele stukken van de vluchtstrook worden afgesloten vanwege het overvloedige water.                                                      In de buurt van Bordeaux wordt het steeds drukker en is het op een kwaad moment filerijden. Volgens ons wordt het er elk jaar drukker. Na Bordeaux gaan we de N10 op richting Angouleme, een tolvrije snelweg tot Poitiers. Even voor de plaats Ruffec nemen we de afslag naar het dorp Verteuil-sur-Charente om daar de camperplaats op te zoeken.                                                                                   Een camperplaats zoals er honderden zijn in Frankrijk. Een verstild dorp met een parkje met wat bankjes en een parkeerplaats. En van die parkeerplaats is een camperplaats gemaakt. Zoals de meesten ook deze voor een tiental campers, met voorzieningen waarvan de helft niet meer werkt. Maar voor één nacht een prima overnachtingsplaats natuurlijk.                                                                           Het meest vervelend op dit moment is de voortdurende regen: het terrein is één grote modderpoel geworden. We proberen even de benen te strekken en wat foto’s te maken, maar na vijf minuten zijn we met twee zeiknatte paraplu’s al weer terug. Het houdt maar niet op.

Coordinaten: W45.79781 E0.23538. 

De kletsnatte camperplaats van Verteuil-sur-Charente.

Het enige wat we van Verteuil hebben gezien: de Charente.

Donderdag 23 oktober

Er zijn van die dagen die je liever had overgeslagen: vandaag was zo’n dag. Wij rijden Verteuil uit en stuiten meteen op een wegafsluiting. Het gevolg is een lange zoektocht om weer op de N10 te komen. En dat alles in de stromende regen met een harde wind.                                                                                                                                                                                                                    Het duurt lang voor we in de buurt van Parijs komen. Halverwege besluiten we om een paar stukken tolweg te nemen in de hoop de rijtijd wat te verminderen. Maar dat mislukt totaal. Eerst komen we een file tegen vanwege wegwerkzaamheden: dat is anderhalf uur sukkelen. En wat later een file vanwege een ongeluk. We hebben de verloren tijd maar niet meer bijgehouden.          Het reisdoel voor vandaag was om in de buurt van Reims uit te komen. Dat lukt, maar het is inmiddels wel al zeven uur en donker. We staan midden in de champagnestreek, en moederziel alleen langs de kant van de weg in het dorp Villers-sous- Chatillon. Aan de andere kant van de weg zit het beroemde champagnehuis van Robert Allait. Aan de andere kant kijken we uit over een park. Maar nu even niet want het is erg donker en het regent weer. Morgen de laatste etappe.  

Coordinaten: N49.09642 E3.80078.

Helemaal alleen in Villers-sous-Chatillon.

Het champagnehuis van buurman Robert Allait. 

Vrijdag 24 oktober

Na een erg koude nacht vertrekken we om negen uur uit het champagnegebied. De nog laagstaande zon zorgt voor een mooie gloed over de wijnvelden.                                                                                                                                                                                          Volgens de TomTom zouden we om een uur of vier in Apeldoorn kunnen zijn. Als het tenminste een beetje meezit: maar dat zit het ook vandaag niet. Tot Luik verloopt de reis voorspoedig. Daar ga je tegenwoordig met een grote boog om het centrum heen, door een fraaie lange tunnel. Maar goed en wel die tunnel uit staan we stil. Na meer dan een uur min of meer stapvoets rijden, kunnen we weer “gewoon” verder. Tot een eindje voorbij Maastricht. We rijden dan van de ene file in de andere. Met als hoogtepunt cq dieptepunt de snelwegen in de buurt van Arnhem: iets met een zinkgat in de A12.                                                                   Om kwart voor zeven zijn we eindelijk in Apeldoorn: een beetje moe maar voldaan, zoals dat heet. Volgens een al lange traditie na een reis, brengen we even een bezoekje aan de Chinees bij ons op de hoek. Daar hebben ze heerlijke foeyonghai.