Reis voorjaar 2013: Marokko

Dinsdag 29 januari

We zijn weer onderweg. En wel twee dagen later dan we van plan waren. We zouden eigenlijk zondag vertrekken, maar die dag hadden we hard nodig om bij te komen van de dag ervoor. We zijn toen naar Plopsaland in Coevorden geweest met twee kleinkinderen. Op zondagavond moest de camper even achteruit gereden worden om de Panda in de garage te kunnen zetten. Maar de camper deed helemaal niets. Dus met buurman Dirk aan het sleutelen, zonder succes. Op maandag ochtend "onze" garage in Vaassen maar gebeld. De man was er binnen een uur. Na wat meetwerk was de conclusie al snel getrokken: een overleden startmotor. We hadden al een vermoeden, dus eerst naar Vaassen voor de reparatie. Aan het einde van de middag was hij weer klaar.

Dus vandaag, dinsdag, zijn we om half negen vertrokken. In de stromende regen, en dat zal de hele dag zo blijven. We hebben een camperplek geprikt in Montville, een dorpje aan de westkant van Frankrijk, vlak bij Rouan. Als we aankomen, blijkt dat we hier al eerder geweest zijn. We besluiten om op onze manier alvast afscheid te nemen van de winter. Met Hollandse erwtensoep en roggebrood, met spek uit de supermarkt hier.    

Woensdag 30 januari

Een lange saaie dag met veel wind en regen. We rijden van Rouan naar Poitiers. De TomTom heeft de opdracht tolwegen te vermijden. Het alternatief is kennelijk een wel erg toeristische route. Over smalle wegen en door erg nauwe dorpjes, die we vaak niet eens op de wegenkaart kunnen vinden. Om half zeven zijn we op de camperplek in het gehucht Chateau Larcher, even onder Poitiers. Een mooi terrein achter een kasteel, bij een voetbalveld. Wel eenzaam, we staan weer eens moederziel alleen. 

Donderdag 31 januari

Na een erg stille nacht gaan we weer vroeg op pad. We rijden, weer in de regen, naar de kust. Om twee uur zijn we op de camperplek in Mimizan Plage. Hier is het droog en we beginnen met een wandeling door het dorp. Hier en daar wordt er een huis gebouwd of verbouwd en de hoofstraat ligt er helemaal uit. Verder is het dorp uitgestorven. Tegen de avond maken we nog een wandeling door de duinen, heen, en langs de zee weer terug. Het voorjaar dient zich hier al voorzichtig aan; de eerste struiken, een soort brem, staan al in bloei. Opvallend is de troep op het strand. Kennelijk de oogst van stormachtige wintermaanden.

Vrijdag 1 februari

We verlaten Frankrijk en rijden Spanje in. De westelijke route, via Burgos en Salamanca naar het zuiden. We stoppen halverwege in Palencia en staan er op een speciaal gedeelte voor campers van een parkeerplaats dicht bij het centrum. Tijdens de wandeling blijkt er ook nog een markt te zijn met regionale producten. Helaas is het koud en somber. Terug bij de camper begint het weer te regenen. 

Zaterdag 2 februari

Na een koude nacht trekken we verder naar het zuiden. We hebben een camping uitgezocht bij een natuurpark, zo'n honderd kilometer ten zuiden van Salamanca. Het dorp heet Malpartida De Placencia en we staan op Camping Monfraque. En, daar komen we voor, de hele dag zon. Dus heerlijk geluierd en gewandeld. Oh ja, en deze site bijgewerkt: op een kil terras van het restaurant van de camping. Binnen is er een feest aan de gang, compleet met de Spaanse vogeltjesdans. 

Zondag 3 februari

We gaan naar Portugal. Eerst via een geweldige snelweg naar Caseres, daarna naar Badajoz en daar de grens over. De eerste camperplek, in de plaats Redondo, vinden we niet bijzonder. We rijden door naar Monsaraz. Een oeroud dorp boven op een berg. Het dorp zelf is autovrij, op één van de grote parkeerplaatsen voor de stadsmuur mogen campers staan. Met een prachtig uitzicht over de omgeving. Tegen de avond zijn alle bezoekers vertrokken en blijven we met drie campers over.

Maandag 4 februari

Op naar de kust, dwars door een heuvelachtig en uitgestorven gebied. We stoppen in Manta Rota, waar de camperplek pal aan zee ligt. Een paar jaar geleden nog een parkeer- cq gedoogplaats. Nu met steeds meer voorzieningen. Een slagboom, parkeerautomaat, watervoorzieningen, dure stroompalen en zelfs Wifi. En drie man personeel. Tot het einde van de week kost dat € 4,50 per nacht. Vanaf zaterdag wordt dat € 6,00. het mooie weer is nog steeds gratis. Het heeft veel weg van een camper-camping. Vier lange rijen met in totaal zo'n honderd campers. En iedereen op de stoeltjes voor de camper in een zomerse outfit bruin aan het worden. Wij willen niet uit de toon vallen en passen ons natuurlijk aan. 

Dinsdag 5 t/m Donderdag 7 februari

Wandelen, fietsen, in de zon zitten en af en toe een terrasje. En zoals ieder jaar weer een lekke fietsband. Kortom weinig bijzonders, we vermaken ons wel. Elke dag een strak blauwe lucht, maar wel een erg frisse wind.

Vrijdag 8 februari

Vandaag op de fiets naar Tavira. De accu van de laptop is het aan het begeven en we gaan op zoek naar een nieuwe. We vinden een computerzaak die voor € 130 zo'n ding kan bestellen en die zou dan over een week binnen kunnen zijn. Daar willen we niet op wachten. Bovendien kost zo'n accu in Nederland nog geen € 60. Nadeel is wel dat als we de laptop willen gebruiken, we stroom nodig hebben. In Tavira maken we nog net een staartje mee van het kindercarnaval. Terug bij de camper hebben we er bijna veertig kilometer op zitten. We hebben onze bejaardengym voor vandaag wel weer gehad. 

Zaterdag 9 februari

We hebben genoeg van Manta Rota en de omgeving gezien en besluiten om verder te trekken naar El Rocio in Spanje. Daar zijn we ook al vaker geweest. De camping is aardig bezet en ook in het dorp is het redelijk druk. En er staat een geweldige camper. Morgen, zondag, zullen er wel weer een aantal processies richting de kerk plaats vinden.

Zondag 10 februari

Helaas geen processies vandaag; de kerkelijke leiders zijn kennelijk aan het carnavallen. Wel veel paarden in het dorp, in alle soorten en maten. Vooral voor de verhuur. En alle winkeltjes zijn open, vooral met flamencojurken voor de dames en cowboykleding voor de heren. Morgen gaan we naar de havenplaats Algeciras. We gaan daar informeren naar de mogelijkheden van de oversteek naar Marokko. De temperaturen liggen daar hoger dan in deze hoek. Vooral de nachten zijn hier koud.

Maandag 11 februari

Bij het opstaan is het zwaar bewolkt; nier erg om te rijden dus. Vandaag zo'n driehonderd kilometer gereden door een wat saai landschap. We weten dat we in Algeciras bij de Lidl moeten zijn. Daar kun je overnachten op de parkeerplaats en naast de winkel zit een kantoor waar je de overtocht kunt regelen. Het was nog even zoeken, maar we zijn er gekomen. Voor tweehonderd euro krijg je een ticket voor de heen- en terugreis en een aantal formulieren mee. De camper moet eerst ingevoerd worden en bij het vertrek uit Marokko, weer uitgevoerd worden. Die formulieren zijn door het boekingskantoor al ingevuld. Onze formulieren moeten we zelf invullen. Dat kan onder het genot van een fles wijn en een cake, die we er gratis bij gekregen hebben. 

Dinsdag 12 februari

Een vermoeiende dag. We vertrekken om half negen. Een uur voor het vertrek met de boot, om tien uur, moeten we er zijn. Na lang wachten vertrekken we uiteindelijk om half elf. Op de boot moet er een stempel met een nummer door een politieagent in de paspoorten gezet worden. En dat nummer is bepalend voor de rest van de procedure. En, net als twee jaar geleden, zijn die nummers slecht te lezen. Waardoor de hele invoerprocedure twee uur in beslag neemt. Om twee uur gaan we weer rijden: naar de kustplaats Moulay Bousselham, honderdvijftig kilometer verder. Daar zijn we twee jaar geleden op onze eerste Marokkoreis ook begonnen. Het dorp zelf ligt prachtig aan zee en deels aan een diepe zee-inham. Maar het maakt een wat verlopen indruk. Het is er smerig en overal ligt vuilnis, waar katten, honden, kippen, koeien en vogels rondscharrelen.

Woensdag 13 en Donderdag 14 februari

Het is zwaar bewolkt bij het opstaan; tijd om verder te trekken. We rijden langs de kust naar het zuiden. In de hoofdstad Rabat gaan we op zoek naar de grote supermarkt Marjane. Daar zijn we twee jaar geleden prima geholpen bij het kopen van een dongel van Maroc Telecom. Enigszins in verwarring gebracht door verschillende aanwijzingen van onze TomTom en Marokkaanse richtingsborden, zien we veel van Rabat. De stad is groot en druk, maar we komen uiteindelijk waar we moeten zijn. We hebben een camping uitgezocht in Mohammedia: L'Ocean Bleu, pal aan zee. Een keurige camping met redelijk sanitair (voor Marokkaanse begrippen) en behoorlijk bezet. En het allerbelangrijkste, hier schijnt de zon volop en, uit de wind is het heerlijk. Op donderdag hebben we een forse wandeling langs de zee gemaakt. Over een lange strook langs de kust wordt volop gebouwd aan nieuwe appartementencomplexen. Het zal er over een paar jaar wel heel anders uitzien hier.

Vrijdag 15 februari

We gaan weer verder naar het zuiden. Via Casablanca, erg druk, en El Jadida, erg luxe, naar de kustplaats Oualidia. Vlakbij het voormalige campingterrein is nu een enorme parkeerplaats aangelegd. Bewaakt, er staan enkele campers en het kost € 2,50 per nacht. En alles wat er hier uit zee wordt gehaald, wordt aangeboden door mannetjes op brommertjes. We kijken met verbazing naar de onderhandelingen tussen een Franse buurvrouw en zo'n mannetje. De uiteindelijke deal is een maaltje vis voor een oude trui en een broek. Wij gaan voor de tajine kip, die net als bij ons de pizza's, op een brommer aan de voordeur bezorgd worden. We eten er goed van: kip groenten en veel aardappelen.  

Zaterdag 16 februari

Om half tien gaan we weer verder. We volgens de weg langs de kust en gaan eerst naar de grote plaats Safi. We moeten geld pinnen. Gisteren bij twee banken lukte dat niet. In Safi vinden we snel de Marjane supermarkt en daar lukt het pinnen wel. We kunnen dus nog even blijven. We hebben een camping in Ounara uitgezocht, twintig kilometer uit de kust, ter hoogte van Essaouira. We raken van de kustweg af en dat willen we niet. We slaan ergens af en komen op een weg waar je niet sneller kunt dan dertig kilometer per uur. En dat over een lengte van negentien kilometer. En dan blijkt de uitgezochte camping ook nog tegen te vallen. Dus gaan we toch naar Essaouira. Een leuke plaats waar in de haven, als we er wandelen, net de vissersbootjes binnen komen. Een drukte van belang. Op de camping komt aan het einde van de middag ook een Nederlandse campergroep binnen. Wel gezellig dus.

Zondag 17 februari

Een rustdag vandaag. 's Ochtends op de fiets naar de medina geweest en in het centrum rondgewandeld. Het is erg druk, alles is geopend; de zondag is geen rustdag hier. Aan het einde van de middag gaan we nog een keer naar de haven, deze keer om vis te kopen. Die worden ter plekke op een kistje op de grond schoongemaakt. Het afval is voor de meeuwen. Daar zijn er veel van hier en ze zien er allemaal zeer weldoorvoed uit. En wij hebben uiteindelijk ook goed gegeten.

Maandag 18 en Dinsdag 19 februari

Een kort ritje van nog geen uur vandaag. We hebben een camping in een klein dorpje onder Essaouira uitgezocht, met de naam Sidi Kaouki. Kennelijk een windhoek, te zien aan allerlei surfreclames. Maar nu niet. Hier en daar een dromedaris die op een toerist wacht en wat voetballende jongens op het strand. Dat is het wel zo ongeveer. We staan op een mooie camping met goed sanitair. Als we net zijn geïnstalleerd zien we hoe een Duitse buurman zijn eigen gasfles vult met Marokkaans gas. Een volle fles wordt in een boom gehangen, de Duitse fles staat er onder. Met een slang worden ze gekoppeld. En zo loopt de bovenste fles leeg en de onderste vol. Ook hier weer mannetjes aan de deur die vooral vis willen verkopen. We gaan door de knieën voor een mannetje met koeken die Fatima, zijn vrouw, zelf gebakken zou hebben. We hebben nu voor een paar dagen koeken voor weinig. Hoewel, ze zijn wel erg lekker. In de avond begint het te regenen en te waaien, en hard ook. Dat gaat de hele nacht door. Op dinsdagmorgen miezert het nog wat. 's Middags, de zon schijnt dan weer, maken we een flinke wandeling langs het strand. Op een terras drinken we de slechtste koffie van deze reis; tot nu toe. Morgen verlaten we deze leukste camping in Marokko, tot nu toe, en gaan verder richting Agadir.

Woensdag 20 februari

Op papier een korte rit van anderhalf uur, waar we vijf uur over doen. We proberen zo dicht mogelijk langs de zee te blijven; soms lukt dat wel en soms ook niet en moeten we terug. Het landschap is fraai, heuvelachtig, stil met af en toe een dorp. En af en toe geiten die in argaanbomen klimmen voor de noten. De camping, Cathredal Point, ligt mooi aan zee in het dorp Imsouane en is redelijk bezet. En ja hoor, dat hebben wij weer, in een hoekje ergens een moederhond met tien pups. Tegen de avond zien we de zon in de zee zakken. Een spectaculair gezicht, met name vanwege de hoge golven die tegen de rotskust slaan. 

Donderdag 21 februari

We verlaten de camping met de puppies. Niet nadat we ze een bak Brinta hebben gegeven. Die is binnen de kortste keren leeg. In een dure reisgids wordt in de buurt van Agadir een "Paradise Valley" en een spectaculaire waterval beschreven. Daar willen we heen. Het eerste deel van de route gaat langs de kust. Bij de plaats Taghazoute zien we talloze campers op enorme zandplateaus staan, kennelijk min of meer vrij. Bij de afslag naar de watervallen van Imouzzer is het nog veertig kilometer. En die weg wordt steeds smaller, is af en toe bar slecht en gaat over hoge toppen en door een diepe kloof. En tegenliggers zijn een probleem. Als die er zijn is het billen knijpen geblazen. In de plaats Imouzzer is er een markt langs de doorgaande weg naar de watervallen. Dus weer billen knijpen, we krijgen er kramp van. Dan de watervallen zelf, natuurlijk met een ongevraagde gids. Na vijftien minuten lopen langs souvenirstalletjes zijn we er. Helaas heeft het weinig geregend de afgelopen tijd en het water wat naar beneden komt, lijkt uit een douchekop te komen. Zoals we gekomen zijn, moeten we ook weer terug, met alle krampaanvallen van dien. Tien kilometer voor de kustweg komen we op een grote, vrij nieuwe camping terecht. Met, zoals bijna overal in Marokko, vooral Franse camperaars. Mooi geweest voor vandaag.

Vrijdag 22 en Zaterdag 23 februari

Twee dagen met veel zon, maar ook veel wind. We staan dus op de camping in het dorp Aourir, vijf kilometer van de kustweg het binnenland in. Wandelen, fietsen en in de zon zitten. En af en toe zwaaien naar wat schapen en geiten, die onder begeleiding achter ons uitgelaten worden. Op zaterdag naar de kust gefietst en daar een hele grote camping bekeken, helemaal vol met overwinteraars. Heel veel Fransen, een paar Duitsers en Italianen en enkele Nederlanders. 

Zondag 24 februari

We moeten boodschappen doen en gaan eerst naar Agadir naar de supermarkt. Een bijna westerse winkel. Alleen de alcoholafdeling konden we niet meer vinden, die er twee jaar geleden nog wel was. We gaan dus geleidelijk aan over op sapjes. Na Agadir rijden we nog zeventig kilometer door en slaan af naar de kust naar een camping in het dorp Sidi Ouassai. De laatste kilometers rijden we door een kaal niemandsland. We zijn dan ook verbaasd dat het erg druk is op deze camping in een dorp van niks. De camping ligt overigens fraai aan zee. En we hebben aardige buren; een Engels echtpaar met een leuke hond. En ook zij zijn blij eindelijk eens geen Franse buren te hebben.

Maandag 25 en Dinsdag 26 februari

Twee dagen waarop we veel wandelen. Zowel linksaf als rechtsaf langs de zee, vanaf de camping gezien. De ene kant op zit je zo in een woestijnlandschap. Met hier en daar een vissershutje verstopt in de rotsen en achter met zand gevulde waterflessen. Verder zand, lege slakkenhuizen en af en toe wat schelpen. Op de maandag veel zon en warm, de dinsdag is bewolkt en de temperatuur ligt zeker tien graden lager. We vinden het heerlijk zo langs de zee, maar het weer wordt minder dus gaan we morgen het binnenland in. 

Woensdag 27 februari

Een lange inspannende dag in drie delen. Eerst, na zestig kilometer, bekijken we een gedoogplek aan zee, voor een prachtige toegangspoort naar het haventje met de naam Sidi Bou Ifedail. Helaas is het haventje een vervallen bende en doet wat luguber aan. Bovendien is het er zwaar bewolkt. Voldoende redenen om verder te trekken. Ergens aan de kust stoppen we om te eten en zien we toeristen een pad afdalen naar de zee. Wij dus ook en komen in een baai, met strand en een aantal restaurantjes. Plus een in zee uitlopende rots met een groot gat er onder, waar je door kunt lopen. Erg idyllisch allemaal. Bij de kustplaats Sidi Ifni zien we een grote camping, verdwalen, rijden een paar keer het dorp rond en trekken tenslotte het binnenland is. Na vijftig kilometer komen we in de buurt van het dorp Abeino op een camping terecht. Met de naam Camping de Vallée. Inderdaad in een vallei. Erg stil en verlaten, wel weer met zo'n vijftien campers. Veel vogels om ons heen en ergens op een helling weer een nest jonge honden.

Donderdag 28 februari

We verlaten Abeino; bij het opstaan is het koud en er waait een harde wind door de vallei. We rijden een uur verder naar een camping in een oase, genaamd Ait Bekkou. De camping heet Ford Akabar en ligt achter een hotel; we staan er met vijf campers. Tijdens de wandeling vallen uiteraard de palmbomen op, maar ook de lemen muurtjes rondom kleine akkertjes. Onbedoeld staan we plotseling voor een oude pleisterplaats voor reizigers, een caravansarai. Nu een museum vol oude voorwerpen van rondtrekkende stammen in de woestijn. Bijzonder zijn de voorwerpen die gemaakt zijn van auto onderdelen die overgebleven zijn van de vroegere Parijs-Dakar rally's. Zoals waterkannen van autobanden en onderzetters voor tajines van velgen. We krijgen een enthousiaste rondleiding en drinken iets wat ze hier thee noemen. Bij terugkomst is de lucht strak blauw en we brengen de rest van de dag in gepaste rust door.

Vrijdag 1 maart

Vanochtend zijn we op de fiets boodschappen wezen doen in de vrij grote stad Guelmim. We zijn vroeg en het is erg frisjes in de korte broek en zonder handschoenen. We hebben de hele vijftien kilometer de wind tegen. De stad is volgens ons echt Marokkaans. Allemaal kleine winkeltjes en zaakjes, rommelig en wat smoezelig. En er is markt. Wij zijn de enige toeristen en worden regelmatig nagekeken, en, vooral in het Frans, goedendag gezegd. Een man met een pet wijst ons een plek waar we de fietsen kunnen stallen. Bijna midden op de markt. We kopen een brood voor twintig eurocent, aardbeien voor zestig, aardappelen voor twintig en bonen voor dertig eurocent. En een dure usb verlengkabel van vijf meter voor vier euro. Afgekeken bij de buren; de dongel van Maroc Telecom boven op een lange stok geeft een veel betere internetverbinding. Vandaar de verlengkabel, en het werkt! De terugweg ging snel met de wind in de rug en een lekkere temperatuur. Aan het einde van de middag moeten we de camper in; er lijkt een heuse zandstorm op te steken. Het zandpoeder dringt overal doorheen, alles is rood-geel van het stof.

Zaterdag 2 maart

We verlaten de oase en willen naar de plaats Tafraout. Na twintig kilometer lopen we vast in een dorp. Deze route blijkt niet geschikt voor campers. We moeten een flink eind terug cq omrijden. Bij de plaats Tiznit moeten we kiezen: nog honderdvijfentwintig kilometer naar Tafraout of twintig kilometer naar de kust, naar Aglou Plage. We kiezen voor de kust en komen op een camping waar we twee jaar geleden ook hebben gestaan. Tegen twee uur komen twee Nederlanders een praatje maken. Het blijken de eersten te zijn van een Vagebondgroep, onder leiding van John en Joke. Met deze reisleiders hebben wij ook twee reizen gemaakt. 's Avonds erg gezellig bijgekletst.

Zondag 3 maart

We gaan nu echt naar Tafraout, een eind het binnenland in. De weg er naar toe wordt steeds mooier. Een bergrit met een heuse col. In Tafraout kunnen we kiezen uit drie campings en een enorm terrein waar je "vrij" kunt staan, aan het begin van de plaats. We kiezen voor het laatste; er staan zeker zestig campers. Dat kost één euro per nacht en dat wordt voor in de avond opgehaald. Het dorp zelf is gezellig druk. Veel schoenmakers en blikslagers en vandaag zelfs een jeux de boules festijn. Oh ja, Wim is naar de kapper geweest: een half uur voor vier euro. En netjes. 

Maandag 4 maart

De weersvoorspellingen waren niet best voor vandaag. En die zijn helemaal uitgekomen. De afgelopen nacht begon het al, enorme windvlagen en hoosbuien. En met af en toe een pauze gaat dat de hele dag zo door. We proberen nog te wandelen, worden overvallen door een bui en komen zeiknat terug bij de camper. Daar waar het tot gisteren kurkdroog was, staat en stroomt er nu overal water om ons heen. Als troost 's avonds maar uit eten gegaan.

Dinsdag 5 maart

Tafraout is prachtig, maar dan moet het wel droog zijn. En dat is het vanochtend nog steeds niet. We reizen dus weer verder en gaan naar de plaats Taliouine. Een route door het Anti Atlas gebergte. Een eenzaam gebied met afwisselende bergen. Jammer dat het de hele dag miezert, waardoor de kleuren en vergezichten minder mooi zijn. De ruim tweehonderd kilometer lange weg is goed, soms redelijk en af en toe bar slecht. Opvallend zijn de enorme hoeveelheden water wat van de hellingen naar beneden komt. De camping in Taliouine is goed bezet. We pikken het laatste plekje met een mooi uitzicht in.

Woensdag 6 maart

Na de regen van de afgelopen dagen en nachten, motregent het nu bij het opstaan. En er hangt een dikke mist. We pakken snel in en vertrekken, verder het Atlas gebergte in. We gaan naar de plaats Ait Benhaddou. Na een uur rijden zien we in de verte het einde van de bewolking; een scherpe afscheiding tussen donkergrijs en felblauw. Ergens in een dorp onderweg, Tazenakht, stoppen we en lopen een rondje. De plaats is bekend om zijn tapijten. Maar na de regen van de afgelopen dagen is het er ronduit smerig, vooral vanwege het ontbreken van bestrating. Even voor de eindbestemming belanden we nog op een grote markt, waar we voor weinig groente en mandarijnen inslaan. In Ait Benhaddou staan we op een kleine camping; twee jaar geleden stonden we hier op een grote parkeerplaats. Deze plaats is vooral bekend vanwege de goed onderhouden kasbah, een vestingachtige burcht. Waar we uiteraard weer naar toe wandelen.

Donderdag 7 maart

Via internet komen we achter het adres van een mooie camping zestig kilometer verder, vlakbij Ouarzazate. De naam is La Palmeraie en ligt inderdaad in een palmenoase. In de middag wordt het dik dertig graden en om ons heen de besneeuwde bergtoppen van het Atlasgebergte. We fietsen naar een meer waar bijzondere vogels moeten zitten. Alleen vandaag niet; er is helaas geen vogel te bekennen. Bovendien staat het water erg laag. Onbegrijpelijk na alle regen van de afgelopen dagen. Tot slot nog even naar Ouarzazate gefietst. Een gezellige plaats met een paar leuke terrasjes. 

Vrijdag 8 maart

We gaan weer wat verder naar het noorden. Begin volgende week willen we weer in Zuid Europa zijn. Eerst naar een camping bij Marrakech. We moeten ruim tweehonderd kilometer via een prachtige route met een heuse bergpas. Met enorme vergezichten en overal mannetjes die holle, doorgezaagde stenen verkopen met de meest onwaarschijnlijke kleuren. Verder komen we heel veel motorrijders en Duitse old-timers tegen, allemaal bezig met een soort toertocht. De camping waar we terecht komen, Le Relais de Marrakech, ligt tegen de stad aan. Een enorm terrein met een mooi zwembad. De camping kost elf euro, het zwembad acht; ze weten van prijzen bij een grote stad. De duurste camping hier in Marokko tot nu toe. 

Zondag 9 maart

Vandaag weer tweehonderd kilometer naar het noorden gereden, van Marrakech naar Ouzoud. Op de laatste kilometers na een vlakke, wat saaie route. In Ouzoud gaan we naar Camping Zebra, gerund door het Nederlandse stel Paul en Renate. Een mooi terrein met perfect sanitair. In de middag zijn we naar de beroemde watervallen gewandeld. Echte watervallen deze keer, een spectaculair gezicht. Veel toeristische toestanden er om heen, overigens zonder opdringerig gedoe. Kortom, een geweldige omgeving. 's Avonds erg gezellig en lekker in het restaurant zitten eten. Met de eigenaren en wat personeel aan één grote tafel. Een recept voor de tajine-kip hebben we meegekregen. Dat gaan we eenmaal terug in Nederland uitproberen.

Zondag 10 maart

We moeten kilometers maken, en dat worden er vandaag driehonderd. En dat valt nog niet mee. Op de eerste veertig kilometer door de bergen na, met een spannend bruggetje, is het een saaie route. Op de kaart een "rode weg", maar bar slecht en druk. We hebben de zestig kilometer per uur niet gehaald. Op de stukken waar het wat harder kon, zaten we binnen de kortste keren achter Marokkaanse zondagsrijders. Onderweg moeten we een keer onder de camper omdat we een raar geluid horen. Blijkt er een groot stuk plastic vastgedraaid te zitten. Een hoop gepruts om dat er onderuit te krijgen. We staan op een erg pompeus vakantiecentrum inclusief camping, bij de plaats Azrou. En hoe mooi ook, het is hier koud, acht graden, en nat. En op een paar campers na uitgestorven.

Maandag 11 maart

Vandaag de één na laatste etappe in Marokko. Bij het opstaan hangt er een dikke mist en het regent. Een troosteloze boel. Gelukkig wordt het weer wat beter na een aantal kilometers. We passeren Volubilis, de resten van een Romeinse stad, die we twee jaar geleden bezocht hebben. In een dorp onderweg is een grote markt. En omdat we nog een tajine in bestelling hebben, stoppen we en gaan op zoek. Binnen de kortste keren staan we tot in de enkels in de blubber. En wij niet alleen, maar het schijnt dat het niemand iets kan schelen. En het ergste is nog, er is van alles te koop, behalve tajines. De rit gaat verder het Rifgebergte in. Een mooie rit door een erg groen gebied. En veel sporen van de forse regenval van de afgelopen dagen. We zitten nu in het noorden van Marokko, in de plaats Chefchaouen. De camping is eenvoudig, maar stroomt in de loop van de avond helemaal vol. Voor ons en veel anderen de laatste stop in Marokko. Van hier naar de haven voor de overtocht is nog maar honderd kilometer.

Dinsdag 12 maart

We hadden nog een dag willen blijven in Chefchaouen. Maar er is weer veel regen voorspeld, dus we besluiten terug te gaan naar Europa. Die weersvoorspellingen zijn inderdaad uitgekomen. We hebben zo'n vierentwintig uur achter elkaar alleen maar regen gehad; de hele nacht, naar de boot, op de boot en vanaf de boot tot ver voorbij Algeciras. De overtocht gaat weer gepaard met het gebruikelijke gedoe van dubbele controles enzovoort. Het meest vervelend is nog dat de boot twee uur te laat in de haven aankomt en dus ook twee uur te laat vertrekt. Pas om vier uur in de middag kunnen we weer rijden en gaan naar El Rocio in Spanje, waar we pas om acht uur in het donker aankomen. We staan op een parkeerplaats bij het grote plein in het dorp, samen met nog zes andere campers. En het is hier droog, maar aan de ondergelopen akkers en de enorme plassen is te zien dat ook hier veel water is gevallen. 

Woensdag 13 en Donderdag 14 maart

We beginnen de dag met een pittige wandeling. De lucht is strak blauw, er is geen wolkje te bekennen. Nog bij de camper staan we plotseling oog in oog met een hangbuikzwijn. Geen idee van wie die is of waar die vandaan komt, maar hij heeft een slecht humeur. Na de wandeling en de koffie gaan we naar de camping aan het begin van het dorp. En zijn de rest van de dag druk met de grote schoonmaak. Natte spullen gedroogd, schoenen schoongemaakt, gewassen, de camper van binnen schoongemaakt, de baard bijgeknipt, kortom druk druk druk. Op donderdag nemen we een rustdag. 's Ochtends op de fiets naar het dorp Almonte geweest. Een leuk, echt Spaans dorp met uiteraard een mooie kerk. Met net een mis ter ere van de nieuwe paus. De rest van de dag geluierd.

Vrijdag 15 maart

We verlaten Spanje en gaan naar Portugal. Ondanks de opnieuw wat mindere weersvoorspellingen, is het toch weer een stralende dag. We willen eigenlijk naar Silves, maar stoppen vlak over de grens op de camperplaats van Manta Rota. Het rijden hier is een verademing in vergelijking met Marokko; geen knipgaten die je voortdurend moet ontwijken of afgebrokkelde zijkanten waardoor het passeren van tegenliggers een hoop gedoe oplevert. Om half één is de camper geïnstalleerd en vijf minuten later zitten we in de zon.

Zaterdag 16 maart

Weer een drukke dag. We verlaten Manta Rota en willen naar Silves. Zoals wel vaker loopt het wat anders. Na een laatste wandeling langs de zee van Manta Rota gaan we eerst onderweg de camper van buiten wassen. Spuiten en boenen, het stof van Marokko is er moeilijk af te krijgen. Vervolgens door naar Tavira, naar het overdekte winkelcentrum. Wobbie wil naar haar eigen Portugese kapper. Daar ook maar koffie gedronken en wat gegeten. Daarna naar Quelfes, bij Olhao, gereden en daar een gasfles laten vullen. Omdat de koelkast bijna leeg is moeten er nog boodschappen gedaan worden. We komen terecht bij de Lidl in Quarteira. En daarna, het is al dik in de middag, hebben we geen zin meer om nog veel verder te rijden en gaan op zoek naar de nieuwe camperplaats in Albufeira. Bij een VVV kantoor, waar we toevallig langs komen, krijgen we een plattegrond mee met de route. Het is een groot, nog wat kaal terrein bij een groot sportcomplex. Met alle voorzieningen zoals douches en Wifi. Kosten zeven euro, alles inbegrepen. Bij een wat langer verblijf wordt het nog wat minder per dag. Naar het centrum zou het tien minuten lopen zijn. Gaan we morgen uitproberen, als het tenminste wat meevalt met de voorspelde regen.

Zondag 17 en Maandag 18 maart

Een sombere dag. In de ochtend is het nog droog en we gaan wandelen. Eerst naar de zondagsmarkt, die helaas niets voorstelt. Daarna langs de prachtige rotskust naar Oura geklauterd. We zitten net op een terras in Oura en het begint hard te regenen. En dat duurt tot in de middag. Dus maar met de bus terug naar de camper. Op maandag schijnt de zon weer volop en we gaan 's ochtends  Albufeira in. 's Middags lekker in de zon gezeten.

Dinsdag 19 maart

We gaan de achtste week in van deze reis. De dag begint weer met regen en onweer. Tijd om Albufeira te verlaten. We gaan nu echt naar Silves en we verbazen ons over het grote aantal campers die er nog vrij staan. Wat verder opvalt is het grote aantal Nederlanders. Zoveel hebben wij er op deze reis nog niet bij elkaar gezien. En ooievaars, overal nesten in het dorp. En we zitten pal onder de aanvliegroute tussen de nesten en de voedselvelden. Prachtig om te zien. In de middag gaan we kip piri piri eten in een beroemd restaurant hier. Veel, erg lekker en voor weinig. Wat het weer betreft is het op een enkele bui na droog, af en toe een bleek zonnetje en een harde wind. 

Woensdag 20 maart

We trekken verder naar het westen en gaan eerst naar Alvor. Daar waren ze vorig jaar bezig met een nieuwe camperplek. Die plek is nu klaar, echter de ondergrond is zand en vanwege de regen van de afgelopen dagen, nu blubber. Dus gaan we naar Portimão, naar de grote parkeerplaats voor campers. Niet de mooiste plek in de Algarve, maar in elk geval geen blubber. Veel zon, maar ook een frisse wind vandaag.

Donderdag 21 en Vrijdag 22 maart

De weersvoorspellingen zijn weer niet best, de kans op regen is de komende dagen groot. Vandaag is het nog droog en we vertrekken naar Boca do Rio, wat wij noemen de verlaten vallei. Er staan nog zo'n twintig andere campers, in alle soorten en maten. Uit de wind is het nog goed uit te houden. En dat geldt ook voor de vrijdag; prachtig weer om te wandelen. Bijzonder is ook het grote aantal bloeiende bloemen. Het is echt voorjaar hier. 

Zaterdag 23 en Zondag 24 maart

Heel veel regen de afgelopen nacht, en ook bij het opstaan is het kleddernat. Het lijkt of de vallei van Boca do Rio langzaam volloopt. Tijd om weer te vertrekken. We doen wat boodschappen onderweg en gaan vervolgens naar de camperplek in Lagos. Maar ook daar regent het en het is één en al blubber. We trekken weer verder richting Albufeira. Daar in de buurt, bij Praia de Galjé, weten we een mooie, waterbestendige camperplek. Daar aangekomen houdt het gelukkig op met regenen en maken we nog een mooie wandeling naar de zee. Terug bij de camper worden we verrast door een Nederlandse buurman die, met gitaar, onze lieve heer staat toe te zingen. Hij maakt van zijn geloof geen geheim. En van wat wij een gezellige babbel vinden, is er dan ook niet bij. 

Maandag 25 en Dinsdag 26 maart

Vandaag weer verder naar de oostkant van de Algarve. Even voorbij Faro gaan we een paar kilometer het binnenland in. We staan nu in Moncarapacho op de wat bijzondere camping met nogal wat bijzondere dieren. En, nu in een hoek bij elkaar, de oude voertuigen van Circus Dallas. Verder van alle gemakken voorzien; stroom, douches, Wifi enzovoort. Over het weer zullen we het maar niet meer hebben: tussen de buien door is het droog. Op dinsdag is het droog tot een uur of zes 's avonds. Daarvoor hebben we ver gefietst en gewandeld. Vooral tussen sinaasappelboomgaarden door. Er hangen nog sinaasappels in de bomen en er liggen er nog veel meer onder. Bovendien staan alle bomen alweer volop in bloei en dat ruikt heerlijk. 

Woensdag 27 en Donderdag 28 maart

Het einde van deze reis komt steeds dichterbij. Rond half april willen we weer thuis zijn. Hier, in de Algarve, zijn nog een paar plaatsen waar we per sé naar toe willen. Eén ervan is Pedras del Rei, de parkeerplaats bij het bungalowpark. Het is er behoorlijk druk, waarschijnlijk vanwege het komende paasweekend. Vanmiddag, uit de wind, eindelijk weer in de zon gezeten. En dat kan ook op de donderdag. Ver wandelen en uitrusten in de zon. En 's avonds moe naar bed, spannender kunnen we het niet maken.

Vrijdag 29 t/m Zondag 31 maart

Het is goede vrijdag vandaag. Helaas wat het weer betreft een slechte vrijdag. Zwaar bewolkt en het miezert bijna de hele dag. Geen weer om langer in Pedras del Rei te blijven. We zoeken de camping op in Tavira, waar we nog niet eerder geweest zijn. Een enorm terrein met nu veel modder en hier en daar een kiezelstrook. Gelukkig is er nog één van die plekken vrij en we zijn snel geïnstalleerd. Op zaterdagmorgen zitten we weer in de zon, de zondag is weer zwaar bewolkt. Enorme verschillen per dag hier wat het weer betreft.

Maandag 1 t/m Woensdag 3 april

De weersvoorspellingen geven twee dagen zon aan. Dus gaan we nog maar een keer naar de zee. Voor de derde keer deze reis naar Manta Rota. Er staan nog steeds veel campers, zeker ook omdat de camperplekken hier in de buurt nu veelal modderterreinen zijn geworden. En daar heb je in Manta Rota geen last van. Drie dagen wandelen, fietsen en luieren in de zon. Morgen verlaten we de kust en gaan een stukje landinwaarts naar Mina de Sao Domingos. 

Donderdag 4 t/m Zondag 7 april

We belanden in Mina de Sao Domingos en staan op één van de mooiste camperplekken die we kennen. Aan de rand van het dorp ligt een meertje met een prachtig aangelegde picknickplaats. En ondanks de borden "verboden te kamperen voor campers en caravans", staan er tien campers en geen haan die daar naar kraait. Het dorp zelf is of was beroemd vanwege een enorme kopermijn die tot 1960 in bedrijf is geweest. Het complex van de mijn is erg groot en vervallen, maar prachtig om te wandelen. En er is een museum, waar we een film bekijken over de historie van de mijn. Helaas helemaal in het Portugees. De beelden zijn mooi, voor de rest krijgen we er weinig van mee. We komen Nederlanders tegen die we vier jaar geleden ontmoet hebben in de Algarve. En Piet, een Fries van 77 jaar, die alleen op pad is in een oude bus. Erg gezellig allemaal.

Maandag 8 april

De terugreis begint nu echt en we gaan op weg naar Spanje. We kopen de laatste Portugese pastei de nata voor bij de koffie en rijden door een mooi heuvelachtig en groen landschap. Met overal ooievaars. We hebben een camperplek uitgezocht in de plaats Caseres, aan de autobaan A66 van Sevilla naar het noorden. Een hoop gedoe om er te komen en als we er eindelijk zijn, blijkt alles vol te staan. We gaan naar een dorp wat verder, Canaveral. Maar hoe we ook zoeken, de camperplek daar kunnen we niet vinden. Het is inmiddels half vijf en we hebben genoeg van het rijden. Dus zoeken we de camping op in Caseres. Het aardige van deze camping is dat elke plek zijn eigen douche/toiletgebouwtje heeft. En we hebben Wifi tot in de camper.

Dinsdag 9 en Woensdag 10 april

Ideaal zo'n eigen toiletgebouwtje met een douche. Helaas was er maar voor één persoon warm water; Wobbie was de pechvogel. Een slecht begin van week elf van deze reis. Snel verder dus naar het noorden over een prachtige snelweg. Het landschap is heuvelachtig en kaal, niet de mooiste route door Spanje. En het weer werkt ook niet mee: zwaar bewolkt en het miezert voortdurend. We zijn op tijd in Palencia, op de parkeerplaats speciaal voor campers. Er is nog net één officiële plek vrij voor ons. In de middag zijn bijna alle winkels gesloten, behalve de supermarkten en H&M. Uiteraard komen we niet met lege handen thuis. Op woensdag stomen we door naar Frankrijk. Bij de grens in Irun gaan we even winkelen. We lopen van de ene slijterij naar de andere. De sterke drank wordt per doos verkocht hier, wij slaan deze keer maar over. Aan de kust, boven Biarritz, zien we steeds vaker de zon. Na wat zoeken komen we terecht op een mooie camperplek in Vieux Boucau. Bovendien is het heerlijk weer en in het dorp zijn een aantal winkels en terrassen open. Gezellig, het is elke keer weer een beetje thuiskomen in deze streek.

Donderdag 11 april

Gisteravond laat hebben we het bericht gekregen van het overlijden van een oud buurman van Wobbie. Zaterdag vindt de crematie plaats en daar willen we bij zijn. We moeten dus doorstomen. En voor het weer hoeven ook niet langer te blijven. De motregen bij het vertrek wordt echte regen gedurende de hele dag en avond. We stoppen in de plaats Beaugency aan de Loire, even onder Orleans. Als het droog is en de zon schijnt zal dit een mooie camperplek zijn, nu is het somber, kletsnat en één en al blubber. We gaan maar vroeg naar bed.

Vrijdag 12 april

Vandaag de laatste , lange etappe. Via Parijs, Lille, Antwerpen en Eindhoven, inclusief twee lange files. Erg saai, tenzij je de tijd kunt doden met een hobby. Om half zeven zijn we in Oosterbeek, waar we door onze dochter zijn uitgenodigd voor echte lasagne. En om half negen zijn we weer in Apeldoorn. We hebben er weer een mooie reis opzitten. En zijn op veel mooie nieuwe, maar ook oude plekken en plaatsen geweest. Alleen het weer viel te vaak niet mee. We hopen dat door middel van dit verslag de "achterban" ons op deze reis heeft kunnen volgen. En we willen iedereen die gereageerd heeft, op welke wijze dan ook, bedanken voor de reacties.