Zondag 26 maart

Het was vannacht erg onrustig in Palmones. De plaatselijke jeugd was erg druk met het proefrijden op brommers en motoren met zo veel mogelijk lawaai. Kennelijk zijn de hier grote parkeerplaatsen daar een ideale plek voor. Jammer voor de vele camperaars die er overnachten.                                                                                                                                                                              Zo rond negen uur gaan we rijden, Portugese tijd. En dat is een uur vroeger dan in de rest van West Europa. We gaan dus naar Portugal, over bijna uitsluitend vierbaanswegen via Sevilla. En die wegen worden steeds slechter; vol gaten en oneffenheden. Niet alleen in Marokko heb je slechte wegen, maar hier in Spanje zeker ook. Tegen één uur rijden we Portugal in. We gaan naar Motorhomepark Algarve in Tavira. Elly en Egbert staan er ook en hebben een fraaie plek voor ons gereserveerd. Begin november vorig jaar hebben we hier ook nog gestaan. Het is alsof we nooit weg geweest zijn. Alleen het in aanbouw zijnde flatgebouw achter de camperplaats is twee etages hoger geworden. En het is voorjaar hier, er staat veel in bloei. Het laatste stuk van de autobaan staat aan beide zijden vol met mimosa struiken en bomen. En ook die bloeien uitbundig: een prachtig gezicht.

Aan het einde van de middag krijgen we een welkomstborrel aangeboden door Elly en Egbert. Het is alweer een paar weken geleden dat we elkaar voor het laatst ontmoet hebben, toen nog in Marokko. Veel bijpraten dus en we spreken af dat we deze week nog een keer ergens gaan eten met z'n vieren.

Coördinaten: N37.13269, W7.63112.

De brug over de grensrivier Guadiana, tussen Spanje en Portugal.

Maandag 27 maart

Een erg rustige dag vandaag: we komen bij van de ritten van de afgelopen dagen. In de ochtend doen we wat boodschappen bij de Lidl. Daar komen we twee camperaars tegen, Cor en Alphons, die belangstelling hebben voor reizen in en door Marokko. Wij geven ze het advies om een dergelijke reis goed voor te bereiden, te beginnen met het lezen van de verslagen van camperaars die er vaker geweest zijn. En natuurlijk de tip om ook onze verslagen te lezen op deze site. Dat hebben ze inmiddels ook al gedaan gezien de reactie in het gastenboek. Het was een leuke ontmoeting.                                                                                                Na de middag fietsen we naar het strand om te kijken hoe het er nu uitziet. Er is niets veranderd sedert de laatste keer dat we er geweest zijn; dat was vorig jaar oktober/ begin november. Zelfs onze "oude" vrienden zijn er nog: flamingo's.                                      Aan het einde van de middag gaan we nog maar weer even aan de borrel met Elly en Egbert. Waarbij we afspreken dat we morgen vis gaan eten hier in de buurt.

Onze "vrienden" de flamingo's.

Dinsdag 28 maart

Het is weer tijd voor een wandeling. Deze keer langs de spoorlijn en via een soort villawijk het gebied met de zoutbekkens in. En die staan bijna allemaal droog. Als daar water in staat wemelt het van de vogels, maar nu dus niet. Mogelijk dat er binnenkort weer zeewater binnengelaten wordt, wat dan in de komende zomer verdampt. Waarna er zout achterblijft wat gewonnen wordt. Het is echt voorjaar nu want er staat van alles in bloei.

Rond het middaguur gaan we uit eten. We zijn uitgenodigd door Elly en Egbert. Dat zou eigenlijk al in Marokko gebeuren, maar is er toen niet van gekomen. Dus doen we het hier in een beroemd visrestaurant. Tegenover het "festival" terrein. Het is het concept van onbeperkt vis eten. Is de visschaal leeg, komt er weer een volle voor terug. De vis wordt ter plekke gegrild. Behalve de vis is het een complete maaltijd met fruit en koffie na. Eten op z'n Portugees is niet alleen erg lekker maar ook een belevenis op zich. Zoals elke middag zit de zaak helemaal vol; vanaf twaalf uur tot een uur of drie. Dan is iedereen uitgegeten en gaat de poort weer dicht.

Na het eten is het tijd voor de kapper, althans voor Wobbie en Elly. In het overdekte winkelcentrum zit een kapster waar Wobbie vorig jaar ook al eens geweest is. Dat is toen goed bevallen en de dames zijn ook deze keer weer tevreden. We komen bij van dit alles op ons terras in de zon. Dat kan tot een uur of half acht, Portugese tijd. In Nederland is het dan al half negen. Als het al bijna donker is horen we een boel lawaai buiten. Ergens in een boom gaan vogels te keer. Op goed geluk maken we een foto: blijken het twee uiltjes te zijn met de voorbereidingen voor nageslacht. Een slechte foto, maar het gebeuren is herkenbaar.  

Verse vis die ter plekke gegrild wordt.

Twee uiltjes in een boom achter onze camper.

Woensdag 29 maart

Gisteren hebben we gewandeld, vandaag staat er een fietstocht op het programma. Dwars door Tavira loopt de rivier de Rio Gilão, die daar uiteindelijk in de zee uitmondt. En landinwaarts loopt er een prachtige weg langs die rivier: heerlijk om te fietsen. Bij Luz de Tavira gaan we terug naar de zee. Via Pedras del Rei en Santa Luzia komen we terug in Tavira.                                        Na de middag gaan we naar het strand om bij te komen. Wat lezen, langs de branding slenteren en bootjes kijken. Waar we na anderhalf uur genoeg van hebben. Het is erg warm waardoor we het niet meer zo lang vol kunnen houden. Terug bij de campers staan de tellers van de fietsen op veertig kilometer. Tijd voor de douche: vandaag een koude douche dus om af te koelen. En om het vochtgehalte weer wat op peil te brengen, gaan we nog maar eens aan de borrel met Elly en Egbert. Een afscheidsborrel deze keer. Zij gaan morgen verder richting Albufeira. Wij blijven nog een dag en gaan vrijdag naar een andere camperplek.

Lente in de Algarve: bijna alles staat in bloei.

Donderdag 30 maart

Vanochtend hebben we een rondje door Tavira gefietst. En onderweg wat boodschappen gedaan bij maar liefst drie supermarkten. Eerst bij de Pingo Doce een gebraden kip gekocht en bij de Lidl het lekkerste bier wat alleen daar te koop is. De zoektocht naar rooibosthee was tevergeefs. Ook niet te krijgen bij de Aldi. Portugezen zijn geen theedrinkers en al helemaal geen rooibosthee.                                                                                                                                                                                                        Na de middag maken we nog maar eens een fietstocht. Naar een dorp een eindje terug langs de kust: Cabanas. We hebben er ooit een paar keer op de camping gestaan. Langs de mooie boulevard zitten nu veel winkeltjes en restaurants. Helaas staat de wind precies verkeerd. Die frisse zeewind staat pal op de terrassen. Deze keer dus geen koffie daar. Bij toeval belanden we op een erg groot vakantiecomplex met dure hotels. Wil je geld uitgeven aan een luxe vakantie moet je even googelen op Hotel Cabanas Beach. 

Deze jongen staat al jaren voor een restaurant in Cabanas.

Vrijdag 31 maart

Vijf dagen Tavira vinden we voorlopig even genoeg. Tijd voor een nieuwe uitdaging. Ergens in het dorp Altura, tussen Vila Real en Tavira, ligt een vrij nieuwe camperplaats: Caravan Park Altura. Een park met basisvoorzieningen. Er zijn nog plannen om wc's, douches en wasmachines te realiseren. Het is zo'n achttien kilometer vanaf Tavira. Ergens op de N125 moet je het binnenland in over vrij smalle weggetjes. De camperplek ligt op een heuvel en je hebt er een prachtig uitzicht. Je ziet zelfs de zee in de verte; de afstand zou zo'n vijf kilometer zijn. Er zijn dertig plekken waarvan sommige wat aan de krappe kant. Maar als we er aankomen staan er vijf campers, dus ruimte te over.                                                                                                                                          In de middag gaan we fietsen richting de zee. Daar aangekomen gaan we eerst rechtsaf. Via de Algarve fietsroute naar Manta Rota. Daar zit een beroemde camperplaats en ook daar is nog plaats genoeg. Het is zo wie zo erg rustig in Manta Rota, een beetje uitgestorven eigenlijk. Via het fraaie vlonderpad gaan we de andere kant op langs de kust, naar Monte Gordo. Ook daar is het nog niet erg druk, maar een stuk gezelliger dan in Manta Rota. We komen er bij op het terras van "@Willem". Via Vila Real en Castro Marim fietsen we terug naar de camperplaats. Waarbij de Iphone van Wobbie de route bepaalt. Een spannend gebeuren, waarbij we zelfs vijfhonderd meter te voet door een Portugees knollenveld moeten ploegen. Na vijfendertig kilometer zijn we om half zes terug bij de camper. Het wordt een rustige avond.

Coördinaten: N37.20994, W7.52022. Prima WiFi.

Camperplaats "Caravan Park Altura". 

Zaterdag 1 april

We beginnen de dag goed met een wandeling. Dat kan hier eindeloos. Via normale wegen, gravelpaden en geitenpaadjes kun je alle kanten op. Met bijna overal mooie vergezichten, onder andere op Altura, Manta Rota en Monte Gordo. De temperatuur is heerlijk. Het enige minpuntje hier is de wind. Omdat we hier vrij hoog zitten heeft die vrij spel. Maar we klagen niet, zeker niet als we de weerberichten in Nederland zien.                                                                                                                                                          Na de middag gaan we uit eten. De dichtstbijzijnde plaats is Altura, bijna vijf kilometer verder. We zijn eigenlijk op zoek naar een restaurant met een "menu do dia", een menu van de dag. Maar daarvoor moet je niet aan de kust zijn. Daar ligt het accent op toerristenmenu's en niet op Portugese maaltijden. Dus wordt het voor ons ook een toeristenmenu. Wel midden tussen de Portugezen die ook dergelijke menu's lusten.                                                                                                                                                      Terug bij de camper komen we twee Nederlanders tegen op een scooter. Het zijn Peter en Ineke. Die hebben we een aantal jaren geleden ontmoet tijdens de overstroming van de camperplek in Messines. Zij zijn de omgeving aan het verkennen op de scooter, waarmee je wat verder komt dan met een elektrische fiets. We hebben even gezellig bij gekletst.

Bloemetjes voor het raam van een bouwval: onderweg tijdens de wandeling.

Zondag 2 april

Een echte zondag hier in het achterland van Altura. Op de velden om ons heen wordt niet gewerkt en er is weinig verkeer op de weg. We gaan eerst weer wandelen en komen op een soort mountainbike route terecht. En daar is het wel druk met fietsers in de meest fraaie outfits. Een gemengd gezelschap met wedstrijdrijders en toerrijders. De laatste groeten allemaal, we "bon dia'en" wat af. De wedstrijdrijders groeten niet, daar hebben ze geen tijd voor.                                                                                                        Ook deze middag maken we nog een fietstocht. Op de heenweg hier naar toe zagen we borden met Barrachem do Beliche; een stuwmeer dus. En daar fietsen we naar toe. Het is op en af door het heuvelachtige gebied, waar je op deze zondag bijna niemand tegenkomt. Het stuwmeer is erg groot en heeft een grillige vorm. Een lange dam moet het water in bedwang houden en een soort sluis moet het overtollige water afvoeren. Daar is nu geen sprake van; het waterniveau staat nog een eind onder de sluisdeur. In Portugal zijn er meer van dit soort stuwmeren, we hebben er verschillende bezocht. En eigenlijk vinden wij er geen fluit aan. De waterkant is amper te bereiken, zwemmen is niet aan te raden, geen strandjes enzovoort. Het enig aardige is de grillige vorm die je vanaf de top van een heuvel moet bekijken. 

Terug bij de camper gaan we inpakken en alvast afrekenen; morgenvroeg gaan we verder. En we kopen bij de receptie ook nog een kilo aardbeien. Vers geplukt uit de camperplaatstuin en onbespoten. Dat is niet nodig als je uienplanten tussen de aardbeien poot. Althans volgens de camperplaatsoma.

Het Barragem do Beliche.

Maandag 3 april

We zijn er vroeg uit vanmorgen: om zeven uur gaat de wekker. We willen naar de camperplaats in Falesia, even voor Albufeira. Daar moet je vroeg komen want nog voor het middaguur zijn alle vrijgekomen plekken al weer bezet. Het is een rit van achtenzeventig kilometer, waar we dik anderhalf uur over doen. Je moet dwars door Olhão en rondom Faro is het erg druk. Tegen half tien zijn we op Algarve Motorhome Park Falesia. Het is er spitsuur. Campers die er vertrekken en anderen die aankomen. Je krijgt min of meer een plek aangewezen. En daar is niet iedereen het mee eens en moet er weer gewisseld worden, kortom een hoop gedoe. Ook op de plek die wij aangewezen krijgen willen we niet staan. Het alternatief is een plek op een nieuw gedeelte, maar dan zonder elektra. We doen het er maar mee. Dat dachten we tenminste, want precies op die plek hebben we geen tv ontvangst: er staat een boom in de weg. We verkassen dus nog maar een keer. Nu staan we aan het einde van de camperplaats met een vrij uitzicht en dicht bij de zee. Na het moeizame begin hier zijn we nu tevreden.                                  In de middag gaan we naar het strand, waar het druk is. Natuurlijk vanwege het mooie weer, maar ook omdat er nu veel Spanjaarden hier op vakantie zijn vanwege Pasen. Na anderhalf uur hebben we er genoeg van en gaan terug naar de camper. Daar krijgen we bezoek van Elly en Egbert, die hier al een aantal dagen staan. Weer bijkletsen dus en we spreken af om morgen met z'n vieren te gaan fietsen. 

Coördinaten: N37.09036, W8.16044. Matige WiFi

Een klein stukje van de prachtige rotskust hier.

Dinsdag 4 april

Fietsen dus vandaag met Elly en Egbert. We gaan via de Algarve fietsroute naar Vilamoura en Quarteira. Met een aantal pauzes onderweg. De eerste is bij het strand van Praia dos Tomates. Met een nu gesloten strandpaviljoen en een gedoogplek voor campers. We hebben er al een paar keer gestaan. Ook deze ochtend staan er tien campers. De twee officiële camperplaatsen hier staan vol en kennelijk wordt het overnachten er nu gedoogd. Een fraaie plek dicht bij het strand. Via de erg luxe jachthaven van Vilamoura fietsen we verder naar Quarteira. Aan het einde van de boulevard daar hebben we een vast adres voor koffie. Lekker in de zon en pal aan het strand. Stop nummer drie is bij de camperplaats op het marktterrein van Quarteira. De campers daar worden net verhuisd naar het parkeerterrein er naast. Morgen is er markt en aan het einde van de dag mogen de campers terug het terrein op. Ondertussen is het etenstijd. Min of meer bij toeval komen we terecht in een echt Portugees restaurant met een eetzaal met lange tafels. We gaan voor de gegrilde kip, de piri-piri moeten we zelf toevoegen. Een complete maaltijd met alles er op en aan voor dertien euro per persoon. We hebben er heerlijk gegeten, een adres om te onthouden.                                Na het eten is het tijd voor de terugtocht. En die verloopt niet helemaal volgens plan. Even buiten Vilamoura raken we de weg kwijt. Midden in één van de dure buitenwijken. Met behulp van de navigatie op twee telefoons, komen we na een grote omweg terug bij de campers. We hebben er dan dertig kilometer opzitten.                                                                                                              Het nagesprek vindt plaats bij Elly en Egbert. Waarbij de vesten aan moeten. In de loop van de middag is de zon verdwenen en staat er een frisse wind.

Aan de koffie in Quarteira.

Woensdag 5 april

We zijn druk vandaag; er moet weer kleding gewassen worden. Met een volle waszak achter op de fiets gaan we naar de Intermarché in Olhos de Aqua. Daar staan grote wasautomaten waar de hele zak in kan. De wachttijd besteden we nuttig. We doen wat boodschappen en drinken koffie bij de er naast gelegen markthal. Het drogen van de natte was kan op de camperplaats, daar staan waslijnen. Sterker nog, natte spullen moeten aan de waslijnen gehangen worden. Zelf waslijntjes spannen tussen campers en bomen is niet toegestaan. Na de was gaan we wandelen. Over het strand omdat we denken dat het eb is. Maar op het strand aangekomen blijkt het vloed te zijn. Het is dus opletten voor natte voeten. Bij de strandopgang van het sporthotel verlaten we het strand weer. Dat sporthotel, een enorm complex, heeft de coronapandemie niet overleefd. En zoals zo vaak met dit soort leegstaande complexen, is de boel al behoorlijk aan het verpauperen. Een trieste aanblik.                                      Na de middag moeten de zonnepanelen schoongemaakt worden. Op de plek waar we nu staan is nog geen stroomaansluiting dus we moeten het van de zonnepanelen hebben. De stof uit Marokko is nu wel van de panelen af. Die stof zit ook op de fietsen. Dat is dus het volgende project. Een dankbare klus overigens. Na de schoonmaakbeurt zien ze er weer uit als nieuw. De beide fietsen zijn nu zeker een kilo lichter geworden.                                                                                                                                                    Tot slot van de dag maken we nog een tweede strandwandeling. En opnieuw is het hoog water. Of het is nog steeds vloed, of het is opnieuw vloed, of het is hier nu altijd vloed. We zijn even de draad kwijt.  

Een kijkje op onze plek op de camperplaats.

Donderdag 6 april

Onze vierde dag in Falesia. En omdat we hier al jaren komen zijn de spannende avonturen wel voorbij. Falesia zelf en ook de omgeving zijn bekend terrein geworden. Vanochtend maken we weer een strandwandeling. Deze keer richting Olhos de Aqua. Daar kun je naar toe wandelen waarbij de laatste paar honderd meter rotsen moeten worden beklommen. Dat laatste durven we niet vandaag. Het is opkomend water. En hoe hoger het water, des te meer er geklommen moet worden. Vroeger gingen we fluitend omhoog, nu gaan we fluitend terug.                                                                                                                                                          Na de middag gaan we naar het strand. Waarbij het opnieuw opvalt hoe hoog het water bij vloed het strand opspoelt. We moeten drie keer opschuiven om niet overspoeld te worden.                                                                                                                                          En omdat de dag nog niet helemaal voorbij is, is er nog tijd voor een borrel. Weer met Elly en Egbert. Op "ons" terras deze keer, want achter ons zitten fraaie vogels. Waarbij de hop de kroon spant. Helaas erg schuw en bijna niet te fotograferen.

Surfles op het strand van Falesia.

Vrijdag 7 april

Voor vandaag hebben we een stedentrip op het programma staan: naar de grote stad Albufeira. Het is het toeristisch middelpunt van de Algarve. Zeker ook dit Paasweekend. Dit weekend duurt hier drie dagen: goede vrijdag, zaterdag en zondag. Bijna iedereen is vrij en hier in Albufeira, althans zo lijkt het. Behalve Portugezen zijn er heel veel Spanjaarden en Engelse toeristen. De Spanjaarden hebben veertien dagen Paasvakantie. En Engelsen zijn er het hele jaar door hier. Vooral op de terrassen waar enorme flatscreens hangen met de hele dag Engels voetbal. Op het plein bij het strand is er van alles te doen. Er staat een grote muziektent, springkussens, een skatebaan enzovoort. Er worden programma's uitgedeeld met wat er vandaag en morgen te doen is; van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Helaas enkel in het Portugees, waar we geen chocola van kunnen maken, maar het ziet er indrukwekkend uit. De zondag, eerste Paasdag bij ons, is gereserveerd voor religieuze processies in diverse steden. Op maandag, tweede Paasdag bij ons, zijn alle festiviteiten hier weer voorbij en is het Paasfeest weer voorbij.                                    Wij maken een zwerftocht door Albufeira. Het is prachtig weer en gezellig druk. Voor heel veel horecagelegenheden en souvenirwinkels moet je in Albufeira zijn.

Albufeira was heel lang geleden een vissersdorp. 

Zaterdag 8 april

We gaan weer fietsen. Gisteren naar Albufeira, vandaag de andere kant op naar Vilamoura en Quarteira. In die laatste plaats heb je één lange hoofdstraat met winkels en restaurants. En daar is met druk bezig met het opstellen van een tafel van een paar honderd meter lang. We nemen aan dat dit met Pasen te maken heeft. Waarschijnlijk voor een gezamenlijke maaltijd morgen voor de inwoners van Quarteira. Na een wandeling om die tafel heen fietsen we naar het einde van de boulevard voor koffie. Waarna we aan de terugreis beginnen.                                                                                                                                                                  De middag brengen we in gepaste rust door. Wat lezen (Wobbie) en een wandelingetje over de rotsen (Wim). En aansluitend het happy hour bij Elly en Egbert.

De Paastafel in Quarteira.

Geen hop maar een ekstersoort hier achter de camperplaats.

Zondag 9 april

Onze laatste dag hier in Falesia. We hadden eigenlijk al eerder weggewild maar vanwege het Paasgebeuren zijn we gebleven. Het is erg druk met Portugese en Spaanse campers: waarschijnlijk is het erg druk op de camperplaatsen.                                          In de ochtend wandelen we nog maar eens een rondje door Falesia. Het is druk overal. Wat vooral opvalt is het grote aantal sporters. Eén van de grote hotels hier is helemaal ingericht op het atletiekgebeuren. Alle disciplines kunnen er beoefend worden. Een prachtige locatie voor trainingskampen. En die zijn er volop, met name met tieners in de meest aerodynamische outfits.

Vroeg in de middag gaan we uit eten. Met Elly en Egbert, een soort laatste middagmaal, om in de Paassfeer te blijven. Tegenover de camperplaats zit een mooi weer restaurant. In de open lucht onder de pijnbomen. Het is prachtig weer dus je zit er nu heerlijk. En voor de vleesgerechten moet er eerst een bos hout in de fik gestoken worden, waarna het grillen kan beginnen. Het duurt even maar dan heb je ook wat. Het eten is er prima en de prijzen zijn alleszins redelijk. Een waardig afscheid van Elly en Egbert, voorlopig althans want je weet maar nooit. Na het uitbuiken maken we nog een laatste wandeling over de rotsen langs de kust van Falesia. Daarna gaan we inpakken en douchen: morgen de volgende etappe.

De laatste foto van de prachtige rotskust.

Maandag 10 april

We vertrekken op tijd uit Falesia. Voor een ritje van zesenveertig kilometer ben je hier in de Algarve bijna anderhalf uur kwijt. We gaan naar het westen richting Portimão. Even voor deze grote stad ligt het dorp Parchal, wat dan op zijn beurt weer voor de stad Ferragudo ligt. In de wijk Leme van het dorp Parchal ligt een camperplaats, langs een spoorlijn en vlakbij het station. Vorig jaar oktober hebben we hier ook gestaan. Een wat rommelig terrein met een Engelse beheerder in een ook al rommelige camper bij de ingang. In principe met alle voorzieningen kost dat nu tien euro per dag. De douche moet apart betaald worden. We vinden een aardige plek met een vrij uitzicht op de lucht boven ons: met ontelbare aantallen meeuwen en veel ooievaars.                        Na de middag gaan we op de fiets naar één van de stranden van Ferragudo. We kiezen voor het strand waar de rivier de Arade de zee instroomt. Aan de overkant ligt de jachthaven en de kade van Portimão. Het voordeel van dit strand is dat er wat te zien is. Allerlei vaartuigen varen voorbij: of het zeegat uit of terug naar de haven.                                                                                                    In de loop van de avond stroomt ook deze camperplaats weer helemaal vol met Spaanse campers. Officieel kun je hier tot zes uur terecht waarna de slagboom dicht gaat. Maar voor zoveel campers wil Jamie, de Engelse beheerder, nog best even zijn camper uitkomen.

Coördinaten: N37.13848, W8.51947. Met een versterker een goede WiFi.   

"Ons" strand vandaag met het kasteel van Ferragudo.

Dinsdag 11 april

Vandaag staat er weer een fietstocht op het programma. Eerst naar de grote stad Portimão, langs de voormalige camperplaats. Nu een groot leeg terrein waar wat auto's geparkeerd staan. En vervolgens over de lange boulevard richting Alvor. Tussen Portimão en Alvor ligt een fraai strand met hele grote hotels: Praia de Vau. En daar ergens tussen, op een terrein wat nog niet ontwikkeld is, zien we campers staan. We nemen er een kijkje. Waarschijnlijk een gedoogplek en nog dicht bij het mooie strand ook. Er staan een stuk of twintig campers. Voorzieningen hebben we er niet kunnen ontdekken. We fietsen verder naar Alvor waar we eerst aan de koffie gaan bij het zwembad, vlakbij de voormalige camperplaats. Alles staat daar nog, behalve campers. Even maaien en deze plek kan zo weer open. Het vervolg is een rit door het natuurgebied langs de kust. Deels over een zandpad en deels over vlonders. We blijven Alvor leuk vinden, jammer dat de camperplaats gesloten is. Na Alvor gaan we terug naar Portimão. Daar zit een groot overdekt winkelcentrum: Aqua. Shoppen en eten onder één dak. Het shoppen blijft beperkt tot de Primark, waar we een korte broek scoren. Voor het eten gaan we aan de pizza. Bij Mamma Mia.                                                            De terugtocht is een avontuur op zich. We verdwalen en komen in het oude centrum terecht. Niet ongezellig overigens. Veel kleine winkeltjes en druk. Eenmaal terug bij de haven zitten we weer op het juiste spoor en bereiken heelhuids de camper. Het bijkomen doen we in de zon. Het is warm maar er staat gelukkig  wat wind die het buiten zitten aangenaam maakt.  

Koffie op het terras van het zwembad in Alvor.

Woensdag 12 april

Volgens de weersvoorspellingen zou het een bewolkte dag worden. En dat valt gelukkig erg mee, al staat er wel veel wind. We fietsen eerst weer naar het strand; vanuit het idee nu schijnt de zon nog, vanmiddag moet je dat maar afwachten. Deze keer een ander strand dan van de week. Achter een hele grote rots zit je redelijk uit de wind. En er staat een strandtent vlakbij waar ze lekkere koffie hebben. We houden het vol tot een uur of twee, waarna we terug gaan naar de camper. Waar we buren hebben gekregen, stijf tegen ons aan, terwijl er ruimte te over is. We zeggen tegen elkaar dat het wel weer een Fransman zal zijn. En dat klopt: weer één die totaal geen gevoel heeft hoe je op een camperplaats met elkaars privacy omgaat.                                                   Na het eten gaan we nog even naar de Lidl voor de laatste boodschappen hier. Daarna is het inpakken geblazen; morgen gaan we verder.  

Fraaie boten die voor onze neus langskomen.

Donderdag 13 april

We gaan weer een eindje het binnenland in, naar Silves. Een rit van maar liefst veertien kilometer. Op de camperplaats daar, Algarve Motorhome Park, kun je voor een hoge wal staan, enigszins beschut voor de stevige wind. Om te beginnen maken we een wandeling. Een min of meer bekende route, we kennen de weg hier inmiddels. Ook lopen we even over de camperplaats die aan de rivier de Arade ligt. Vrienden van ons, Kees en Dinie, hebben er overwinterd. Maar de camperplaats is behoorlijk leeggelopen. En ook onze vrienden zijn er vertrokken. Vorige week zaterdag al, zo horen we later. Zoals de meeste overwinteraars inmiddels al weer naar huis zijn.                                                                                                                                                  Zoals elke keer hier in Silves gaan we uit eten en wel bij Restaurant Marisqueira Casa Velha. Ze hebben er een keuzemenu speciaal voor camperaars. Voor tien euro een viergangenmenu inclusief de drank. Zo lang we hier komen gaan we er een keer eten. En in al die jaren is er weinig veranderd. Niet aan de menu's, de bediening en de inrichting. Alleen de prijs gaat elk jaar met vijftig eurocenten per menu omhoog. De rest van middag komen we bij in de zon. En naar de ooievaars te kijken. Die zijn niet te tellen hier. Alleen zien we er deze keer minder dan in andere jaargetijden. Alle nesten zijn bezet; het broedseizoen is in volle gang.

We blijven hier één dag: morgen gaan we nog naar een camperplaats in Armacão de Pêra. Als de planning klopt is dat onze laatste stop in de Algarve voor we aan de terugreis beginnen.

Coördinaten: N37.18724, W8.45135. Goede WiFi.

Het fraaie plein voor het kasteel van Silves.

Een van de vele ooievaars in Silves.

Vrijdag 14 april

Vandaag weer twintig kilometer richting Spaanse grens. We stoppen in de kustplaats Armacão de Pêra. Even buiten het centrum ligt een mooie camperplek: Algarve Camping Car Park. We zijn er het afgelopen najaar ook al geweest. Het kost tien euro vijftig per nacht, alles inbegrepen behalve de douches. Omdat we vroeg aankomen vinden we een mooie plek. Zoals vaker beginnen we met een wandeling. Even een kijkje bij één van de mooie strandjes waar het al gezellig druk is. Terug bij de camper hebben we zo'n vijf kilometer gelopen: net leuk voor een vrijdagochtend.                                                                                                                          Na de middag gaan we op zoek naar een Chinese Winkel van Sinkel. We weten een hele grote hier in de buurt. Dat denken we tenminste: het wordt een flinke rondrit. En wat we zoeken, onderlakens, heb je alleen in Chinese maten: die zijn veel te klein voor onze matrassen. We belanden op het terras van een strandtent waar we altijd als we hier zijn terechtkomen: Pedro"s Bar. Eens een eenvoudige strandtent met een simpel terras en dito meubilair. Nu een luxe tent met prachtige terrassen en prachtige stoelen en tafels. En vandaag zelfs twee muzikanten er voor. Uiteraard zijn de tarieven fors aangepast. De charme van weleer is er een beetje af. 

Coördinaten: N37.11303, W8.37508. WiFi enkel bij de receptie.

Eén van de mooie strandjes van Armacão de Pêra.

Zaterdag 15 april

Onze laatste dag in de Algarve, en een erg warme dag. Om half elf gaan we fietsen. Een route tussen Armacão de Pêra en Albufeira, zo dicht mogelijk langs de kust. Een groot deel van de route gaat over houten vlonders. Prachtig aangelegd voor fietsers en wandelaars. Hoewel er nogal wat wandelaars zijn die geen rekening houden met fietsers. Voorzichtig laveren en beleefd blijven is het devies. Ook deze kuststrook is helemaal volgebouwd met appartementencomplexen en erg grote hotels. Met eigen opgangen naar tal van grote en kleine strandjes. En de openbare strandjes zijn vaak moeilijk bereikbaar met de fiets, laat staan het parkeren als je er totaal geen zicht op hebt. Op het grote strand van Praia de Galé houden we een lange pauze. En ook achter dat strand wordt nu volop gebouwd, met name enorme villa's. Op een plek waar een aantal jaren geleden nog campers werden gedoogd. De wegen van dat villapark lagen er al jaren en het heeft lang geduurd voor er gebouwd werd. Nu is het eindelijk zo ver.                                                                                                                                                                                                    Terug in Armacão de Pêra doen we de laatste boodschappen hier. Terug bij de camper gaan we inpakken: in een aangepast tempo vanwege het erg warme weer. Morgen gaan we het binnenland in.

Armacão de Pêra vanaf het strand van Praia de Galé.

Zondag 16 april

Drie weken Algarve vinden we genoeg voor deze reis. We beginnen aan de terugtocht in een aangepast tempo, het is nog steeds erg warm in Portugal. Vandaag tweehonderdvijftig kilometer bijna loodrecht omhoog, via de plaatsen Ourique en Beja. We stoppen bij het oude stadje Mourão. Daar ligt een heel groot merengebied waar de grensrivier Guadiana doorheen stroomt. Even buiten het plaatsje ligt een camperplek pal aan het meer. We maken een rondwandeling en zien op meerdere plekken een enkele camper staan. De politie zien we een rondje rijden, maar die maken kennelijk nergens een probleem van. Ook dit erg grote meer is een beetje saai. Zoals we al eerder schreven over de "barechems", de stuwmeren, kun je amper bij het water komen, laat staan er in zwemmen. En we hebben vandaag welgeteld één boot gezien. Wel zit hierbij een soort recreatieterrein. Met zelfs een "beachbar" en een brug naar een eilandje met een kunstmatig aangelegd strandje met ligstoelen en parasols. Het is zondag, dus behoorlijk druk. Het ziet er gezellig uit nu. En las je van wandelen houdt kun je hier goed terecht. De wandel- cq geitenpaden zijn hier eindeloos.

We gaan een rustige nacht tegemoet, althans dat hopen we. Tegen de avond zijn alle bezoekers van de beachbar weer naar huis en blaffende honden hebben we nog niet gehoord. We hebben al wel de klok aangepast aan de West-Europese tijd: morgen gaan we Spanje in.

Coördinaten: N38.36862, W7.35318. Geen Wifi.

Onze overnachtingsplek vandaag.

Twee patrijzen op gepaste afstand.

Maandag 17 april

Na een erg stille nacht zijn we vroeg op voor de volgende etappe. Portugal uit en Spanje in. Via Badajoz komen we uiteindelijk terecht op de autobaan A66, van Sevilla naar Burgos. Na driehonderd kilometer stoppen we in de stad Béjar, dicht bij die A66. De camperplaats ligt aan een Via Verde , een oude spoorbaan waar nu een wandel- en fietspad van gemaakt is. Vlakbij het oude station en allerlei attributen die ooit bij een spoorbaan hoorden. We hebben er al eens gefietst.                                                              Na de middag gaan we op zoek naar een bakker of supermarkt: we hebben nog geen brood. We moeten de stad in en dat valt niet mee. Het is zo'n twee en een halve kilometer alleen maar klimmen voor je in het centrum bent. En daar is alles 's middags gesloten. Om vijf of zes uur komt er weer leven in de brouwerij. Het kost ook nogal wat moeite om een supermarkt te vinden. En daar zit een briefje op de deur: vandaag geopend tot half vier. Het is ondertussen al bijna vier uur. Om een lang verhaal kort te maken: geen brood dus vandaag.                                                                                                                                                                            Voor in de avond gaan we nog maar een keer wandelen. Deze keer over de vlakke Via Verde, en dat loopt heerlijk. En we zijn niet de enigen: een heleboel medewandelaars en fietsers. We vragen ons af of die allemaal nog terug omhoog moeten naar het centrum. Al met al hebben we vandaag bijna driehonderd kilometer gereden en tien kilometer gelopen. We gaan op tijd naar bed.

Coördinaten: N40.38430, W5.77964. Geen WiFi.

Het oude station van Béjar met rechts daarachter de camperplaats.

Dinsdag 18 april

Het is erg fris in Béjar bij het opstaan; dat waren we niet meer gewend. Maar we zitten hier vrij hoog. Een eindje buiten Béjar ligt zelfs een wintersportgebied. Ergens heel hoog en erg ver denken we nog sneeuw te zien. Vandaag weer tweehonderdvijftig kilometer. Waarbij we onderweg een militair transport passeren. Acht grote tanks omringd door escortevoertuigen. Je denkt onwillekeurig dat die op weg zijn naar Oekraïne.                                                                                                                                                  Rond twaalf uur rijden we de grote plaats Palencia binnen. Voor ons een vaste tussenstop op weg naar het noorden of zuiden. Er is markt vandaag, leuk om er straks een kijkje te nemen. Deze keer kiezen we voor de camperplaats bij het tankstation Suances. Een gratis plek na een tankbeurt, met betaalde voorzieningen. Wij kiezen voor deze plek vanwege de douches; daar zijn we zo onderhand weer aan toe. Na het installeren gaan we naar de markt. Een eind lopen en het valt nog tegen ook. Veel spullen waar we nog genoeg van hebben zoals ondergoed, sokken en schoenen. Gelukkig vinden we hier in Palencia wel een supermarkt die open is: we hebben weer brood voor vandaag.                                                                                                                                                    Na de middag moet er een gasfles geruild worden. We hebben een Spaanse fles met propaangas en die kan hier omgeruild worden voor een volle fles. Betaalden we het afgelopen najaar nog twintig euro, vandaag was de prijs bijna vijftien euro. Voorlopig kunnen we weer vooruit.

Aan het einde van de middag gaan we nog even de stad in. Een erg oud centrum met helaas steeds meer leegstaande winkels. En tot slot zoeken we weer ons vaste terras op voor een drankje. We krijgen er zoals gewoonlijk een bakje chips bij. Lekker, niet alleen voor ons maar ook voor de mussen. Ze komen op het tafeltje mee-eten. 

Coördinaten: N32.01056, W4.54568. Prima WiFi. 

Markt in Palencia.

Woensdag 19 april

Vroeg op betekent vroeg rijden. Al voor negen uur zitten we weer op de snelweg richting het noorden. Zoals bijna altijd op deze route rijden we via Burgos en Pamplona de Pyreneeën over: over de Col de Ibañeta. Een fraaie route, zeker nu in de stralende zon. Tien kilometer voor de eindbestemming passeren we de Spaans-Franse grens. We zijn weer in Frankrijk! Na driehonderdtachtig kilometer zijn we om half drie in Saint Jean Pied de Port. Weer op de camperplaats bij het sportcomplex. Met bijna alle voorzieningen, op douches en WiFi na. En dat kost tien euro vijftig per nacht. Het stadje is een belangrijke pleisterplaats voor wandelaars op weg naar Santiago de Compostella. En die zijn er veel in deze tijd van het jaar.                              Na de installatie zitten we uit te puffen in de zon. Moe van het wandelen van gisteren en de pittige rit van vandaag. Even wat boodschapjes bij de Carrefour hier om de hoek en een rondje om het sportcomplex is genoeg voor vandaag.

Coördinaten: N43.16502, W1.23182. Geen WiFi. 

Een deel van de camperplaats in Saint Jean Pied de Port.

Donderdag 20 april

Opnieuw bijna vierhonderd kilometer naar het noorden. Eerst de Pyreneeën uit en daarna Les Landes in. We hebben altijd gedacht dat daar een lange tolweg doorheen liep. Maar de TomTom weet dat gelukkig beter. Op slechts tien kilometer na is die prachtige weg tolvrij. Via Bordeaux rijden we over de N10 naar Angoulème. Het is dan inmiddels half drie en we hebben genoeg van het rijden en zoeken een camperplek. Die vinden we in het gehucht Touvre. Als we er aankomen herkennen we de plek meteen: we hebben er in september vorig jaar ook gestaan. Een leuke wandeling zit er helaas niet in hier. Het gehucht stelt niet veel voor en ook de omgeving vinden we niet leuk genoeg voor een wandeling. De enige bezienswaardigheid hier is een forellenkwekerij. In één van de vijvers wordt gevist. Als je dat wilt krijg je een hengel, wat brood en een knuppel. De gevangen vis wordt per kilo afgerekend. We hebben twee keer een vis gevangen zien worden. Waarna met de knuppel net zo lang gemept wordt tot het spartelen ophoudt. Na de twee vangsten en de afhandeling met de knuppel houden wij het voor gezien. Waarna we nog even lekker in de zon gaan zitten. Dat kan nog tot een uur of acht: we denken elke dag opnieuw dat het de laatste keer is deze reis.

Coördinaten: N45.66079, E0.25832. Geen WiFi.

De gratis camperplaats van Touvre.

Vrijdag 21 april

Frankrijk is een groot land en het duurt nogal voor je er doorheen bent. Vandaag weer driehonderdvijftig kilometer richting Parijs. Rond half drie hebben we weer genoeg gereden en stoppen een eindje onder Orléans, aan de Loire. De stad heet Sully sur Loire en heeft een mooie gratis camperplaats aan de rivier. Erg druk, maar we vinden nog een fraaie plek.                                          We maken een wandeling door de stad. Een vrij groot centrum met veel oude panden. Maar we zijn er weer op de verkeerde tijd. De meeste zaken zijn nog gesloten: die gaan pas om vijf uur weer open. En weinig terrasjes te bekennen, dat waren we in het zuiden wel anders gewend. Mogelijk dat het minder goede weer van de afgelopen tijd een oorzaak is. Of misschien wel vanwege de prijzen van de consumpties: die zijn hier fors.                                                                                                                                                Het meest markante gebouw van Sully is een enorm kasteel. Compleet met een gracht en een park. In deze tijd van het jaar enkel toegankelijk voor groepen, tegen betaling uiteraard.

Wij komen bij in de zon naast de camper. Het is nog in de twintig graden: wel wat frisser dan de afgelopen dagen, maar we klagen niet. 

Coördinaten: N47.77111, E2.28407. Geen WiFi.

Het kasteel van Sully sur Loire.

Zaterdag 22 april

Ergens diep in de nacht begon het te regenen. Het is weken geleden dat we voor het laatst gekletter op het camper dak hoorden. De gisteren zo zonnige camperplaats van Sully is vanochtend een natte, trieste zandvlakte. We gaan rijden richting het noorden. Via de TomTom hebben we een route gevonden die om Orléans en Parijs rijdt. Van Orléans hebben we niets gemerkt, maar van Parijs des te meer. We rijden er met een hele grote boog omheen. Maar ook die route is kilometers lang razend druk. Eenmaal op de route richting Reims wordt het rustiger. Althans wat het verkeer betreft, niet met de regen. We rijden en blijven rijden. Via de Franse en Belgische Ardennen komen we in de buurt van Luik. We besluiten om er nog een keer te overnachten bij het mijnencomplex van Blegny. Maar helaas, vandaag en morgen kun je alleen door Luik heen rijden, maar niet er in. Morgen, zondag dus, is de wielerwedstrijd Luik-Bastenaken-Luik. En het centrum van Luik is één grote kermis, braderie en feesttent. Voor we er erg in hebben zitten we in Maastricht. En ook daar regent het. Inmiddels hebben we trek gekregen in iets hartigs en via een iPhone vinden we een snackbar in de buurt van Andelst, nier al te ver van de snelweg. Maar daar aangekomen blijkt het een eetcafé: Hart van Herveld. Oergezellig, geweldig ingericht en meer een dorpscafé dan eetcafé. Een waardige afsluiting van een lange reisdag. Zo rond half negen zijn we in Apeldoorn waar de buurman de koffie klaar heeft staan. 

Waarmee deze reis aan het einde is gekomen. We zijn veertien weken weggeweest, waarvan de langste tijd in Marokko. Voor de elfde keer inmiddels. Met als hoogtepunt de weken die we in Tafraout geweest zijn. Het enige nadeel deze keer in Marokko was de ramadan. Die periode moet je als toerist eigenlijk niet in Marokko zijn. De mensen zelf hebben andere dingen aan hun hoofd wat ten koste gaat van de gezelligheid en de sfeer.                                                                                                                                            De weken erna in de Algarve waren weer als vanouds. Een mooie streek qua sfeer, klimaat en de manier van leven daar. Maar ook hier een knelpunt: het aantal camperplaatsen ten opzichte van het toenemende aantal campers. Zoals overal in Europa wordt het steeds voller op de camperplaatsen.                                                                                                                                                    Voor nu willen we alle lezers bedanken voor de belangstelling. En uiteraard iedereen die gereageerd heeft via het gastenboek, e-mail en apps. We vinden het leuk wanneer er gereageerd wordt op onze schrijfsels. Tot het volgende reisverslag!!