Donderdag 1 en Vrijdag 2 september

Arlon is vroeg wakker en wij dus ook: de camperplek ligt aan een drukke weg. We zijn dus erg vroeg op pad en rijden tot een uur of drie door en stoppen voorbij Troyes in het dorp Aix en Othe. Daar is een fraaie camperplaats waar we al vaker geweest zijn. Heerlijk rustig en goede voorzieningen, maar helaas nog steeds geen Wifi. Het is prachtig weer en we zitten nog lang buiten. De vrijdag is een bloedhete dag, desondanks stomen we aardig door naar het zuiden. Een eind voorbij Limoges stoppen we op een gratis camperplek aan een meer met de naam Lac de Poutcharal, bij het dorp Vigeois. Een mooie plek aan een leuk meer. Met een nu lege camping en een heus zandstrand met dagjesmensen. Het is erg warm tot laat in de avond.

Zaterdag 3 en Zondag 4 september

We gaan richting de kust via een voor ons bekende route. Via Perigeux en Bergerac naar Mont de Marsan. Daar stoppen we; driehonderd kilometer is genoeg voor vandaag. We staan op een betaalde camperplek naast een recreatiepark. En aan het einde van de middag komen er bekenden het terrein oprijden, Pieter en Astrid Eikelenboom. We kennen elkaar van de camperreis naar Turkije in 2012. Nu met een nieuwe, door henzelf ontworpen en gebouwde camper. Een prachtig ding. 's Avonds natuurlijk gezellig bijgekletst onder het genot van een drankje. De zondag wordt een rustdag. We hebben even geen zin om te rijden. 's Ochtends een wandeling gemaakt door het park en een bezoek gebracht aan een oldtimershow om de hoek. Met veel fraaie oude, vooral Franse auto's. In de middag gaan we even de stad in. Inderdaad maar even: het is er uitgestorven. En er lijkt maar één terrasje open. Waar we natuurlijk dankbaar gebruik van maken.

Maandag 5 en Dinsdag 6 september

We gaan nu echt naar de kust. Na honderd en zes kilometer zijn we in Anglet, vlakbij Biarritz. We doen er lang over. Het laatste stuk kustweg is filerijden; vijftig kilometer van de ene rotonde naar de andere. De camperplek in Anglet is eigenlijk niet meer dan een parkeerplaats. Pal aan zee en kost zes euro: behoorlijk vol en dicht op elkaar. Het is weer bloedheet, maar aan het strand is het goed uit te houden. We brengen de middag dan ook in gepaste rust door. Tegen de avond staat alles om ons heen vol. Voor de stoelen is eigenlijk geen ruimte meer: een Spaanse buurman moet regelmatig de motor van zijn camper aanzetten om de airco te kunnen gebruiken. Het valt niet mee in Anglet. 

Op dinsdagochtend gaan we dan ook gauw verder. Op naar de Spaanse grens, via een opnieuw razend drukke weg met rotondes, stoplichten en files. In Spanje slaan we meteen rechtsaf en rijden langs de kust verder. We stoppen in het dorp Zumaja en staan op een camperplaats bij de jachthaven tegenover het centrum. Veel vertier op het water en pal voor onze neus. En het is nog lang warm en we zitten heerlijk buiten te genieten van het uitzicht.

Woensdag 7 en Donderdag 8 september

Een week geleden vertrokken we om negen uur uit Apeldoorn. Vandaag, weer om negen uur, rijden we verder langs de Spaanse noordkust. Via Bilbao rijden we tot vlak voor Santander en stoppen in het dorp Somo. Een enorme windhoek en bijna alles staat in het teken van het surfen. We staan op een dure camperplaats van maar liefst negen euro. Van de veertig plekken zijn er slechts zeven bezet, kennelijk te duur dus voor veel camperaars. Het enige voordeel van deze plek is, behalve de ruimte, de Wifi (inclusief). In de middag lopen we een flinke ronde. Via de surfstranden naar het dorp en vervolgens via een iets te lange omweg, terug naar de camperplek. Op donderdagmorgen staan we op met regen, en dat blijft een groot deel van de dag zo. Desondanks kiezen we een route door de "Picos de Europa", het beroemde gebergte hier in het noorden van Spanje. Een mooie route door een prachtig gebied. Helaas weinig vergezichten vanwege het slechte weer. We rijden de grote plaatsen Gijon en Oviedo voorbij en stoppen in het stadje Foz, pal aan de kust. Met vlak voor het dorp een camperplek op een brede, lange strook gras. In de loop van de avond staan er zo'n veertig campers. Bijna allemaal met de neus naar de baai, een soort uitloper van de zee. En, niet onbelangrijk, als we aankomen schijnt de zon weer.

Vrijdag 9 en Zaterdag 10 september

Een rustdag, dat wil zeggen even niet rijden. We fietsen een eind langs de kust en komen terecht op een bijna verlaten strandje. Tijd om te luieren dus. Halverwege de middag zijn we terug. Sloffen nog een keer naar het dorp en nemen tot slot een kijkje bij de vissers die vanaf de kade van alles en nog wat uit de zee halen. 

Op zaterdag rijden we weer verder naar het westen. Het is opnieuw een regendag: en als dat dan toch moet, dan maar tijdens het rijden. De route is niet bijzonder: hoofzakelijk over autobanen en weinig te zien. Een paar keer gaan we onderweg op zoek naar camperplaatsen. Maar weg van de snelweg betekend hier smalle en kronkelige weggetjes; niet leuk met een camper. Uiteindelijk komen we aan in de plaats Fisterra. Zo ongeveer de meest westelijk gelegen plaats in Spanje, pal aan zee. Niet heel mooi, maar wel bijzonder. Vooral wat de mensen betreft. Heel veel jongelui met rugzakken en stokken. Veelal op weg naar Santiago de Compostella. Het stikt hier dan ook van de hostels. We staan op een betaalde camperplek, met name vanwege de Wifi. En het is droog hier, alleen hangt er een dikke mist.

Zondag 11 en Maandag 12 september

Die mist is nog dikker geworden op de zondagmorgen. Als we gaan rijden hebben we alle denkbare verlichting aan. Maar na twintig kilometer rijden is het opeens helder en schijnt de zon volop. We willen nu echt naar het zuiden, maar moeten eerst terug naar Santiago de Compstella. En daar moeten we dwars doorheen, met alle oponthoud van dien. Uiteindelijk komen we in de buurt van de Spaans-Portugese grens. We stoppen nog in Spanje, in de plaats Arcade en staan op een camperplaats bij de haven. De mooiste plekken zijn al bezet, maar voor één nacht staan we prima. Op maandag gaan we naar Portugal. Het wordt de kortste route tot nu toe: 59 kilometer. Bovendien is het een uur vroeger in Portugal, dus we zijn vroeg op de plek die we uitgezocht hebben. En dat is een camperplek in het dorp Vila Nova De Cerveira, pal aan de grensrivier de Rio Mino. Omdat we vroeg zijn, gaan we gelijk het dorp in. En dat ziet er heel bijzonder uit. Bijna alles is versierd met brei- en haakwerk. Lantarenpalen, bomen, gevels enzovoort. Het waarom is ons niet duidelijk, maar het ziet er feestelijk uit. Na de middag gaan we fietsen. Min of meer bij toeval ontdekken we een fietsroute langs de Rio Mino. Nieuw aangelegd en heerlijk om te fietsen. Na vijftien kilometer komen we eindelijk een terras tegen. Daar waren we hard aan toe. Om vervolgens weer vijftien kilometer terug te fietsen.

Dinsdag 13 en Woensdag 14 september

We hebben slecht geslapen vannacht: regen, onweer, nog meer regen en voorbijrazende goederentreinen. Camperen valt niet altijd mee. Gelukkig is het bij het vertrek weer droog. We gaan eerst naar de kust, naar de plaats Viano de Castello. Met een oeroud centrum met veel kleine winkeltjes en kerken in alle soorten en maten. Erg leuk om doorheen te wandelen. Vervolgens rijden we naar de grote stad Braga. Onderweg komen we langs enorme hellingen die in de fik gestaan hebben. het ziet er erg triest uit en het stinkt er nog enorm. Braga schijnt het Rome van Portugal te zijn daar waar het gaat om het aantal kerken. We kiezen er één met de mooie naam Bom Jezus do Monte. Een basiliek hoog op een heuvel en bereikbaar via een kronkelpad en trappen met in totaal meer dan duizend treden. Met daarlangs een aantal kapellen waarin levensgrote beelden de lijdensgeschiedenis van Jezus weergeven. En ben je eindelijk boven, dan moet je natuurlijk ook weer naar beneden. Terug bij de camper is de conclusie dat we voor deze reis genoeg kerken gezien hebben. Tot slot rijden we nog een uur richting Porto. Daar ergens in de buurt stoppen we in het dorp met de mooie naam Soa Marmede de Coronado. 

Voor de woensdagmorgen hebben we een route langs de rivier de Douro uitgezocht. Die loopt van Porto dwars door Portugal naar de Spaanse grens. Het is vooral een bergrit en van de Douro zien we weinig. En in een scherpe bocht gaat het nog mis ook. In een flits zien we een tractor en bocht uit komen zeilen. En de man achter het stuur kijkt niet op de weg, rijdt over de doorgetrokken streep onze weghelft op. Een geweldige klap volgt. Gelukkig stopt de man en samen bekijken we de schade. Die is fors aan de zijkant van de camper; de tractor heeft uiteraard niets. Een hoop gedoe is het gevolg: verzekering bellen, formulieren invullen en wachten op kennissen van de tegenpartij. De man zelf spreekt enkel Portugees. De eerste kennis spreekt een beetje Frans, hetgeen ook al niet opschiet. De tweede spreekt gelukkig Engels en blijkt de verzekeringsadviseur van de man te zijn. Een geluk bij een ongeluk is de volmondige erkenning van de schuld door de tegenpartij. We kunnen gelukkig blijven rijden, nadat we flink met ducktape in de weer zijn geweest. na zo'n anderhalf uur rijden we weer. We stoppen in de plaats Peso da Regua. Na de camper geïnstalleerd te hebben op de camperplek, gaan we even de stad in. We eten ergens in een restaurantje waar ze internet hebben. Er is nog een boel te regelen. 

Donderdag 15 en Vrijdag 16 september

We hebben genoeg van de Douro en Noord Portugal. Op naar het zuiden dus. Het is qua weer de slechtste dag tot nu toe. De hele dag door flinke regenbuien. We stoppen in de buurt van Coimbra. De plek waar we staan heet Barril de Alva en bestaat uit een brug over de rivier de Alva, een restaurant en een camperplek. Die laatste is gratis; wil je stroom dan kost dat één euro per dag, de Wifi, ook gratis, gaat via het restaurant. Erg afgelegen, maar alles is keurig verzorgd. We kunnen weer van alles regelen met de verzekering en we kunnen deze site bijwerken. Tot slot gaan we eten in het restaurant: een eenvoudige, maar voedzame maaltijd. Veel voor weinig.  

Op de vrijdag gaan we weer verder naar het zuiden. We proberen zo veel mogelijk de tolwegen hier te vermijden. Helaas lukt dat nauwelijks. Soms herkent de TomTom een tolweg niet, en vaak zijn er ook geen alternatieven. Je kunt zo maar plotseling op een tolweg rijden. Om de vijf kilometer staat op borden de prijs aangegeven. Met een soort elektronische cameraregistratie. Geen idee hoe we moeten betalen, mogelijk komt de rekening naar Apeldoorn. In de buurt van Lissabon wordt het wat handiger. Bij de oprit een kaartje pakken en bij de afrit betalen. Het wordt een lange rit en hoe verder we zuidwaarts rijden, hoe warmer het wordt. Het is hier kurkdroog: eindeloze bruine velden waar alleen de kruinen van de kurkeiken nog een groene kleur hebben. We stoppen ter hoogte van de grote plaats Evora en staan bij een stuwmeer met de naam Pego do Altar. Bij, alweer, een restaurant. Dat is nu gesloten, maar vlakbij staat een toiletgebouw met zelfs warme douches. En dat is wel open, we maken er dankbaar gebruik van.

Zaterdag 17 en Zondag 18 september

Behalve de warme douches heeft Pego do Altar weinig te bieden op dit moment. Het water in het stuwmeer staat erg laag en is amper bereikbaar, laat staan dat je er in kunt zwemmen. We vertrekken dus en rijden honderd kilometer naar het zuiden, naar de plaats Porto Covo. Een paar kilometer voor die plaats kom je een aantal strandjes tegen met ruime parkeerplaatsen. We parkeren er de camper en maken er een stranddag van. Aan het einde van de middag zoeken we de gratis camperplek op aan de rand van het centrum. Een ruime plek met in de loop van de avond wel vijftig campers. Porto Covo heeft één lange hoofdstraat met restaurantjes en souvenirwinkeltjes. En met zoveel camperaars is het er gezellig druk. Op zondagmorgen willen we weer naar een strandje. We rijden langzaam het terrein af en dan blijkt dat we een lekke voorband hebben. Een dikke schroef is de boosdoener. Gelukkig hebben we de reserveband bij ons. Bij het inpakken hebben we nog overwogen het ding niet meer mee te nemen. Die overweging maken we dus nooit weer. Het uitpakken van de krik en de reserveband kosten uiteindelijk meer tijd dan het wisselen van de band zelf. Na drie kwartier oponthoud kunnen we alsnog naar het strand. 

Maandag 19 en Dinsdag 20 september

De maandag is een drukke dag. Er moet gewassen worden en we zitten nog met de lekke band die gerepareerd moet worden. We gaan van Porto Covo in één rechte lijn naar beneden en stoppen in de plaats Aljezur. Daar zit een supermarkt van de Intermarche, met een paar hele grote wasmachines. Voor twaalf euro hebben we achttien kilo schone en gedroogde was. Het kost wat tijd, maar uiteindelijk ligt alles weer keurig opgevouwen in de kastjes. De volgende actie is het vinden van een bandenzaak. Die is om twee uur weer open en we laten de lekke band er achter. Kunnen we morgen weer ophalen. We besluiten om naar het natuurgebied in Carrepateira te gaan. Daar zijn twee camperplaatsen  waar we al vaker geweest zijn. Op de eerste plek is het enorm druk. Een aantal campers, maar nog veel meer busjes en auto's met surfspullen er om heen. Het lijkt of de vakanties hier nog in volle gang zijn. Maar het ergste is nog dat de politie druk doende is waarschuwingen en of bekeuringen uit te delen. We gaan op zoek naar de tweede plek. En daar is het nog veel drukker. De camper staat goed en wel op zijn plek, de stoelen en de koffie staan klaar, komt ook hier de politie langs. Overnachten is verboden; parkeren mag, maar "campinggedrag" niet (tafel en stoelen buiten, luifel uit enzovoort). We besluiten maar te vertrekken. En vooralsnog zijn wij de enige. We kunnen ons ook niet voorstellen dat alle honderdvijftig voertuigen waarin geslapen kan worden, vanavond verdwenen zijn. Handhaven blijkt ook in Portugal een lastig begrip. We gaan weer twintig kilometer terug naar Aljezur. Daar is wel een legale overnachtingsplek. We wandelen er naar het kasteel, hoog op een heuvel en gaan tot slot nog even internetten op het terras van de supermarkt. Op dinsdagmorgen trekken we echt de Algarve in. Niet nadat we eerst de camperband hebben opgehaald. Die staat keurig klaar; de kosten zijn dertien euro inclusief het terugplaatsen op de camper en het controleren van de spanning van de andere banden. We zijn helemaal tevreden. Dan op pad. We beginnen in de buurt van Sagres, aan de westkant van de Algarve. We hebben een vrij nieuwe camperplaats uitgezocht in het dorp Fiqueira. Een betaalde plek met alle denkbare voorzieningen. Als we het terrein op rijden komen we meteen Thea en Emile tegen, die hier ook neergestreken zijn. Er wordt heel wat bijgekletst. Na de middag gaan we aan de wandel. Een kleine twee kilometer verderop zit je aan het strand. En voor een uithoek als deze vinden wij het er druk. Veel toeristen met huurauto's, vooral Duitsers, Engelsen en Nederlanders. Terug bij de camper gaan we met z'n vieren aan de borrel; een soort traditie als we elkaar tegenkomen tijdens het reizen. Als we in de loop van de avond de televisie aan willen zetten, heeft de schotel opeens kuren. Het ding kan de satellieten niet meer vinden. Dus vanavond maar geen tv kijken. Gelukkig hebben we een goede internetverbinding, we komen de avond wel door. En morgen zien we wel verder.     

Woensdag 21 en Donderdag 22 september

Twee rustdagen in Figueira. Tenminste wat het rijden betreft. Een hoop gepruts met de schotel boven op de camper. Op de één of andere manier kan het ding de satellieten niet meer vinden. We zetten uiteindelijk de losse schotel maar weer op. En die doet het nog steeds prima. We maken een wandeling naar een dorp verder, Salema. Ook daar is het gezellig druk, alles is nog open. We eten er wat en gaan daarna weer terug. En proberen langs de zee te lopen, maar door het opkomende water komen we niet ver. We moeten de rotsen over en dat wordt een klauterpartij van jewelste. Uiteindelijk bereiken we zonder kleerscheuren de campers. Moe maar voldaan gaat vervolgens alles in de ruststand. Op donderdagmorgen gaan we fietsen. En ook dat is een aardige klus hier, heuvel op en af. Na zeven kilometer komen we de Lidl in Vila de Bispo tegen. Dat komt goed uit want we moeten nog wat hebben voor bij de koffie. De middag brengen we door aan het strand. Ondanks de wind en af en toe een zandvlaag is het er goed uit te houden.

Vrijdag 23 t/m Zondag 25 september

We gaan weer een stukje verder naar het oosten. Eerst zoeken we in de grote stad Portimão een zaak waar men verstand van schotelsystemen zou hebben. Het wordt een teleurstelling. Men wil ons graag allerlei nieuwe apparatuur verkopen, maar aan reparaties doet men niet. Dan maar niet dus. Vervolgens rijden we naar de camperplaats in Alvor, waar we al vaker geweest zijn. We worden er zelfs herkend door de beheerders en hartelijk begroet. Gelukkig heeft het hier al weken niet geregend en de zandbodem is keihard. Veel wandelen hier, wat boodschapjes doen, op zondagmorgen naar de markt en 's middags naar het strand. We hebben zelfs al een keer in zee gezwommen. De dagen vliegen voorbij. En die dagen sluiten we af met Thea en Emile, die ook hier heen gekomen zijn. Het weer blijft prachtig en het is nog gezellig druk hier met nog veel vakantiegangers.

Maandag 26 en Dinsdag 27 september

Nog twee dagen Alvor. Het weer blijft prachtig, dus we nemen het er maar van. Op maandag gaan we fietsen naar Portimão. Via de boulevard naar de voormalige camperplaats, daarna het oude centrum in en tot slot naar het grote overdekte winkelcentrum Aqua. Daar drinken we koffie en gaan er eten. Een "nieuw" concept. Een buffet met van alles en nog wat: warm, koud, vis, vlees enzovoort. En een groot bord en dat schep je vol met alles wat lekker lijkt. Bij de kassa wordt je bord gewogen en betaal je € 1,30 per honderd gram. We nemen er een glas wijn bij: een groot glas en stevige wijn. We moeten opnieuw aan de koffie voor we terug kunnen fietsen. Op dinsdagmorgen nemen we afscheid van Thea en Emile. Zij gaan langzaam verder richting Spanje, wij blijven nog even.  We prutsen wat in en rond de camper. Een onwillige kraan blijkt de geest te hebben gegeven; we moeten op zoek naar een nieuwe. Gelukkig doet de schotel op het dak van de camper het wel weer. Een hoop gepruts, maar dan heb je ook wat. De middag brengen we op het strand door. Of beter, in de zee. Heerlijk bij deze temperaturen. 

Woensdag 28 en Donderdag 29 september

We verlaten Alvor en gaan verder langs de kust. Eerst naar Albufeira, naar de Lidl. De voorraden moeten aangevuld worden. Ook in Albufeira en bij de Lidl is het nog erg druk, nog volop vakantiegangers. Daarna gaan we naar een camperzaak in Loulé, Camper Service. We denken dat de kraan in de badkamer vervangen moet worden. En dat is een duur geintje, zo'n honderd euro zagen we op internet. In de zaak zelf leggen we uit wat het probleem is. Komt de man met een bak vol onderdelen voor onze kraan. Blijkt er een nieuw onderdeel in te kunnen, een soort relaitje. Kost vijftien euro en vijfenzeventig cent. Nog duur voor zo'n simpel ding, maar nog altijd voordeliger dan een nieuwe kraan. De man wil het ding er graag inzetten, maar dat is onze eer te na. Tevreden zoeken we de camperplek in Falesia op. En die is op twee plekken na helemaal vol. Op de plek waar wij staan, staat nog één grote boom. En jawel hoor, die staat precies in de baan van onze schotel. Dat wordt dus geen tv vanavond. We gaan naar het strand. Ook daar is het druk, ondanks de harde wind. De golven zijn iets te hoog voor ons om een duik te nemen. Op donderdagmorgen verkassen we naar een betere plek die net vrij gekomen is. Wobbie gaat naar haar vaste adres voor haren knippen en voeten polijsten en Wim gaat met de kraan aan de slag. Dat laatste blijkt een fluitje van een cent: opgelost dus en kan van het lijstje af. Na de middag gaan we weer naar het strand. En ondanks de hoge golven gaan we toch even de zee in. Nog link ook, voor je het weet ben je je badkleding kwijt. Terug bij de camper zien we een auto met de naam Abusat erop rondrijden. Blijkt een handige monteur te zijn die satellietschotels repareert en afstelt: camperaars staan in de rij. Het lukt ons om hem ook bij ons te laten kijken. Alles wordt doorgemeten, gecontroleerd en zonodig afgesteld. De man heeft er prachtige apparatuur voor. Wat bij iedereen wel lukt, lukt bij ons dus niet. Van de twee belangrijkste satellieten, de Astra 1 en Astra 3, kan bij ons alleen de eerste gevonden worden. En dat betekend dat we tot eind oktober nog Nederland 1 en 2 kunnen ontvangen, en daarna wat Nederlandstalige programma's betreft, enkel nog BVN. Een combinatiezender met de beste programma's van de Nederlandse en Vlaamse publieke omroepen. Na anderhalf uur geeft de man het op. Het is eigenlijk zijn eer te na en het lijkt voor hem nog vervelender dan voor ons. Vanavond gaan we in elk geval "Ik Vertrek" kijken. 

Vrijdag 30 september t/m Zondag 2 oktober

We staan nog steeds in Falesia. In de ochtend fietsen of wandelen en 's middags naar het strand. Op vrijdagochtend zijn we op de fiets naar Quarteira geweest. Bij de haven, vroeger een "ruige" camperplaats, ligt nu een mooi park met een aantal parkeerterreinen. Waar overigens bijna geen auto staat. Hadden ze een prachtige camperplek van kunnen maken. Wat verder opvalt is het grote aantal Chinese winkels. Allemaal volgens het Oud Hollands concept "In de winkel van Sinkel is alles te koop". Vorig jaar waren er nog maar een paar, nu wel een stuk of twintig. Het stadje maakt een wat armoedige indruk. Dit in tegenstelling tot de aan Quarteira vastgeplakte plaats Vilamoura. Met een enorme jachthaven en tal van dure restaurants en exclusieve winkels. En geen Chinees te bekennen. Op zaterdag- en zondagmorgen wandelen we. De ene dag links langs de zee, de andere dag rechts.

Maandag 3 en Dinsdag 4 oktober

We zitten nog altijd in Falesia. En nog steeds wat fietsen, wandelen en zwemmen in de zee. De camperplaats staat nu helemaal vol. 's Ochtends vertrekken er een paar en die lege plekken zijn tegen het middaguur weer bezet. En dan gaat de slagboom dicht. Op dinsdagmorgen gaan we eerst de was doen. Met volle fietstassen gaan we naar de Intermarche. Net als eerder in Aljezur, hebben ze ook hier prachtige wasautomaten. Het wachten tot alles klaar is doen we op een terras in de stralende zon. En na de middag gaan we uiteraard weer zwemmen. Het is voorlopig onze laatste dag hier. Morgen verder langs de kust.

Woensdag 5 t/m Vrijdag 7 oktober

We gaan weer op pad. Eerst moet er een gasfles gevuld worden. En dat gebeurt in het gehucht Quelfes, bij Olhao. Ook hier in Portugal wordt het vullen van gasflessen steeds lastiger. En daar waar het nog wel kan betaal je een beste prijs. Vorig jaar nog vijftien euro voor een volle fles, nu vierentwintig. Daarna verder richting de Spaanse grens, naar de camperplaats in Manta Rota. Er staan honderd en vijf campers, waaronder die van Thea en Emile. Er is nog één plek vrij en die pikken wij in. Thea en Emile gaan morgen verder naar Spanje en zijn speciaal voor ons hier nog een dag langer gebleven. Zij staan op en prachtige plek met zeezicht en in de schaduw van wat bomen. In de middag gaan we eerst weer zwemmen. De temperaturen blijven onveranderd hoog. Daarna gaan we eten met z'n vieren. De dames hebben samen een maaltijd bereid en daar wordt goed van gegeten. We zitten nog tot laat in avond buiten. Op woensdagmorgen nemen we afscheid van Thea en Emile: we zullen elkaar deze reis niet meer tegenkomen. Zo gauw ze van hun plek weg rijden, rijden wij er op en staan dus nu op één van de mooiste plekken hier. De rest van de dag rommelen we wat aan: wandelen, aan zee zitten, een praatje hier en daar en de cassette van het toilet legen. We passen ons gedrag naadloos aan, aan dat van de buren om ons heen. Op vrijdag gaan we weer fietsen. Via de Algarve fietsroute eerst naar Monte Gordo. Er is niet zoveel veranderd het afgelopen jaar. Nog altijd veel Hollanders op de terrassen. Alleen van het Hollandse eethuis "Ed en Willem" is de naam Ed verdwenen. De broodjes kroket zijn echter nog volop verkrijgbaar bij Willem. Na de koffie fietsen we nog even verder naar Vila Real voor de broodnodige boodschappen. We ontdekken dat er morgen markt is in een naburig dorp, Castro Marim (de tweede zaterdag van de maand). Dan weer op de fiets dus.

Zaterdag 8 en Zondag 9 oktober

Zaterdag wordt dus een marktdag. We gaan eerst op de fiets naar Castro Marim. Een erg grote markt daar, deels op de camperplek, waar dus nu even geen campers staan. Helaas weer veel van hetzelfde: kleding, schoenen, groente, fruit en potten en pannen. En een kraam waar kip piripiri klaargemaakt wordt. Dat laten we niet aan onze neuzen voorbij gaan. Van Castro Marim gaan we naar Vila Real, na eerst koffie gedronken te hebben bij een uitkijkpunt. In Vila Real is het druk, veel dagtoeristen en dan vooral Spanjaarden. Er zijn hier zelfs twee markten: een "gewone" markt en een antiek/rommel markt. Bovendien is er een kermis op het terrein van de camperplaats, die dus veertien dagen geen camperplaats is. Terug bij de camper puffen we uit op het strand en gaan daarna wandelen naar Altura, een dorp verder. Dat wat daar vorig jaar nog een gratis camperplaats was, is nu afgesloten met hoogtebalken. Nu een kale, lege vlakte. Het gevolg is dat er nu aan het einde van het dorp, op een ruig terrein, vijfentwintig campers staan. Vorig jaar nog streng verboden, nu wordt dat kennelijk gedoogd. Moeilijk te volgen hier op dit moment. Op zondagmorgen gaan we opnieuw wandelen. Zoals elke keer wanneer we hier zijn, gaan we naar het gehucht Cacela Velha. Een pittige wandeling door een ruig lagunegebied. Het gehucht heeft een gesloten kasteel, een kerk en een begraafplaats. En wat huisjes daar omheen. En het is een mooi uitkijkpunt over het lagunegebied. Het is er druk want er is een kerkdienst aan de gang. Er is één kroegje open, waar we natuurlijk koffie drinken.

Maandag 11 en Dinsdag 12 oktober

Onze laatste dag in Manta Rota. We gaan nog een keer fietsen en na de middag zwemmen in de zee. Aan het einde van de middag krijgen we de buren op bezoek. Jaap en Yvonne hadden we in Falesia al ontmoet en zij staan inmiddels ook hier in Manta Rota. Met een borrel er bij wordt het erg gezellig. Zo tot een uur of zes, als de zon verdwenen is en het opeens erg fris wordt. We vluchten de campers in. Op dinsdagmorgen gaan we weer rijden. We worden zelfs uitgezwaaid door de Franse buren! We gaan eerst de camper wassen. Daar hebben we een vast adres voor, ergens tussen Cabanas en Tavira. Niet de leukste klus, maar we hebben eer van ons werk. Op de schade van de aanrijding na ziet de camper er weer als nieuw uit. Vervolgens zijn we hard aan koffie toe. Daarvoor gaan we naar het overdekte winkelcentrum Gran Plaza in Tavira. Ook dat is voor ons inmiddels een vast adres. Daarna moeten er nog boodschappen gedaan worden. Dat doen we in Loulé, na een mooie rit door het achterland van de Algarve. Rond twee uur zijn we bij Camperstop Messines, in de buurt van het dorp Sao Bartolomeu De Messines. Dit is de camperplaats van de Nederlanders Andre en Franka, waar we in november onze camper achterlaten. Het is er rustig, we staan er met vier campers. Ten opzichte van vorig jaar is het toiletgebouw vernieuwd en zijn er een aantal verhoogde camperplaatsen aangelegd. En die zijn "waterproof".

Woensdag 12 en Donderdag 13 oktober

Voor het eerst deze reis hebben we serieuze regen gehad, een aantal forse buien vannacht. Overdag is het op een enkele bui na droog. Een drukke dag: er moet opgeruimd, gepoetst en geklust worden. De garage ligt vol met van alles en nog wat. Spullen die we onderweg "even" nodig hadden. De camper wordt ontdaan van zwarte strepen en sporen van takken. En de schade van de aanrijding moet wat beter opgekalefaterd worden. In het dorp, zes kilometer verder, zit een Portugese Gamma, waar we wat materiaal kopen. In de loop van de middag komen Marinus en Catrien de camperplaats oprijden. Zij komen uit Mazaron in Spanje, waar ze een stacaravan hebben, en trekken een aantal dagen rond hier in de Algarve. Met hen hebben we al vaker rondgezworven. Voor ons een prima reden om de poetslappen en het gereedschap uit de handen te laten vallen. Koffie- borrel- en bijkletstijd. Op donderdag zien we de zon gelukkig weer regelmatig. 's Ochtends krijgen we eerst een schotelspecialist op bezoek. Opnieuw meten, uitrichten, weer instellen enzovoort. Helaas opnieuw zonder succes. De laatste hoop is het uitvoeren van een of andere update. Daarvoor moeten we binnenkort naar zijn huis hier in de buurt. Na het eten gaan we met z'n vieren fietsen. Van Andre krijgen we een fietsroute. Eerst naar het dorp en vervolgens verder naar een picknick plek bij een soort stuwmeer. Terug naar het dorp en daarna met een ruime omweg terug naar de campers. Er zaten een paar pittige heuveltjes in. Maar ervaren fietsers/mtb'ers hebben daar natuurlijk geen moeite mee. En de fietsaccu's waren zo weer opgeladen met het mooie weer vandaag.

Vrijdag 14 en Zaterdag 15 oktober

Het is weer een stralende dag in Messines. Hoog tijd voor wat actie. Marinus en Catrien gaan fietsen, zonder hun hond Max. Die nemen wij mee op een wandeltocht. We lopen een route door het achterland van de camperplaats. Een ruig natuurgebied; veel heuvels en dalen en enkel zand cq rotspaden. De hond Max vermaakt zich prima onderweg. Zeker als we enkele waterpoeltjes tegenkomen; die ruikt hij al van ver en weet niet hoe snel hij er in moet duiken. Het landschap is droog en eenzaam. Het enig teken van menselijk handelen is hier en daar een kurkboom, waar net de kurk vanaf gehaald is.  Er is een zes opgeschilderd, en dat staat voor gepeld in 2016. In de loop van de middag gaan we inpakken, we gaan morgen weer verder. Op zaterdagmorgen nemen we afscheid van Andre. Voorlopig dan, want begin november komen we terug.

We gaan naar Silves, na onderweg een tussenstop gemaakt te hebben in het gehucht Nora. Daar gaan we op bezoek bij de schotelspecialist voor een update. En ook dat lukt niet; het blijft behelpen wat het tv kijken betreft. We moeten er maar mee leren leven. In Silves gaan we, zoals ook in de voorgaande jaren, op de camperplek staan van onze vriend, assistent beheerder, pendelaar en wondergenezer Aaaantoine. Een aardige vent overigens en hij doet voorkomen of hij op ons heeft staan wachten. Wat het aantal campers betreft is het rustig in Silves, er zijn er minder dan vorig jaar rond deze tijd. In het dorp is het weer gezellig druk. Veel toeristen en zelfs een groente- en fruitmarkt. We wandelen door het centrum en gaan met z'n vieren eten bij het beroemde camperrestaurant Casa Velha De Silves. Een drie-gangen-menu, inclusief drank en koffie kost daar acht euro voor een camperaar. Overigens controleren ze niet of je wel echt een camper hebt. De benen voelen wat zwaar aan tijdens de terugtocht naar de camperplek.   

Zondag 16 t/m Dinsdag 18 oktober

We beginnen de dag met een wandeling rondom Silves. Aan het einde van het dorp, bij het marktterrein en de begraafplaats, is de nieuwe camperplek nu in gebruik. Qua prijs en faciliteiten vergelijkbaar met de plek waar we nu staan. Wel zit er een gloednieuwe supermarkt met koffiebar naast, met heerlijke koffie en gebak. De rest van de middag rommelen we wat rond de camper. We kennen Silves nu wel zo onderhand. Op maandagmorgen gaan we terug naar de camperplek in Falesia, waar we drie weken ook gestaan hebben. Het weer is prachtig en er zijn nog een paar mooie plaatsen vrij. Met Marinus en Catrien, en Max, lopen we een eind langs het strand en weer terug over de rotsen. Een pittige tocht. En in de middag gaan we afkoelen in de zee. Het is vloed en de golven zijn erg hoog. Geen probleem voor ons, we zijn inmiddels ervaren golf-zwemmers. Op dinsdagmorgen moet er eerst weer gewassen worden. Daarvoor gaan we weer naar de automaten van de Intermarche in Olhos de Aqua. Het duurt even voor die uitgedraaid zijn. Maar wachten op een terras met lekkere koffie is geen straf. Na de middag willen we met z'n vieren fietsen. Maar na vijf kilometer is de lol er al af. Wobbie heeft een lekke band, een zogenaamde slangenbeet. Alle plakpogingen lopen op niets uit, de band is "total loss". Teruglopen is de enige oplossing. Eenmaal terug bij de camper gaan Marinus en Wim op de fiets op zoek naar een rijwielzaak. Na vijfentwintig kilometer liggen er twee nieuwe binnenbanden naast Wobbie's fiets (één voor je weet maar nooit). Helaas hebben die nieuwe banden autoventielen, en wij enkel gewone fietspompen. Een Franse buurman biedt uitkomst. Hij begrijpt onmiddellijk wat we nodig hebben en spit zijn halve camper door. Uiteindelijk komt hij trots met een prachtig pompje, waarmee we razendsnel de band opgepompt hebben. Het is al weer even geleden dat we zo'n aardige Franse buurman gehad hebben.

Woensdag 19 t/m Vrijdag 21 oktober

Drie dagen Falesia: wandelen, fietsen en zwemmen. Op woensdag zijn we naar de grote markt in Quarteira geweest. Een leuke fietstocht, maar een markt met helemaal niets van onze gading. Op donderdagmorgen wandelen we naar het dorp Olhos de Aqua. Over het strand en rotsen heen en terug. Alles bij elkaar doe je daar zo'n twee uur over. De vrijdag is een frisse dag met voor het eerst sedert lange tijd bijna geen zon. Met z'n vieren maken we een fietstocht van vijfendertig kilometer. We kopen verse zalm in Quarteira en in Loulé een fietspomp voor de band met het autoventiel van de fiets van Wobbie. Tegen zessen gaan we eten. Marinus bakt de zalm, de dames verzorgen de groente en de aardappelen. En Wim natuurlijk de wijn. Het is het laatste avondmaal met zijn vieren. Morgen gaan Marinus, Catrien en Max weer richting Spanje.

Zaterdag 22 t/m Maandag 24 oktober

Erg veel regen vannacht en ook in de ochtend is het nog somber. We nemen afscheid van Marinus, Catrien en Max; zij gaan via Manta Rota weer naar Spanje. Wij rommelen wat in de camper, werken deze site bij, drinken koffie en eten wat. En dan, zo tegen één uur, breekt de zon door en wordt het helemaal blauw boven ons. We hebben besloten dat dit onze laatste dag is in Falesia, dus maken we nog een flinke wandeling, een soort afscheidstournee. Daarna is het inpakken geblazen. En daar zijn we net op tijd mee klaar als het om zeven uur weer begint te regenen. En dat gaat de hele nacht door. Op zondagmorgen is de zon weer terug en verlaten we Falesia. Gezien de slechte weervoorspellingen voor de komende dagen hebben we besloten een paar dagen naar Albufeira te gaan. De camperplek daar, Parque Da Palmeira, bij het voetbalstadion, is zowel qua ligging als voorzieningen wat meer "slechtweer" bestendig. Gelukkig is van slecht weer vandaag nog geen sprake. In de middag maken we een wandeling door het centrum van Albufeira. Het is er druk. De terrassen zitten vol met vooral Engelse toeristen. En overal enorme beeldschermen waarop voetbalwedstrijden te zien zijn. En tafels vol met glazen bier. Op een paar plekken wordt zelfs Feijenoord-Ajax uitgezonden. De herfstvakanties zijn nog in volle gang hier. In de nacht van zondag op maandag valt er weer erg veel water. Op steeds meer plaatsen op de camperplek verschijnen grote plassen water. Op maandagmorgen valt het aanvankelijk nog mee met de regen. We fietsen naar een erg groot winkelcentrum op zeven kilometer van Albufeira: Algarve Shopping in Guia. Winkels in alle soorten en maten en met van alles en nog wat. Wat winkelen dus, koffie drinken, weer winkelen, eten en weer koffie drinken. Je bent zo een paar uur onder de pannen. Tegen vijf uur zijn we terug bij de camper. Net op tijd, want boven ons gaan de sluizen weer open. Compleet met donder en bliksem, en dat gaat door tot laat in de avond. Het begint herinneringen op te roepen aan het noodweer van vorig jaar rond deze tijd.

Dinsdag 25 en Woensdag 26 oktober

Dinsdag wordt de derde "slecht weer dag" op rij. Desondanks willen we wandelen. 's Ochtends door een buurt van Albufeira waar we nog niet eerder geweest zijn. En 's middags willen we naar de haven. Die halen we niet want halverwege begint het flink te regenen. We vluchten een overdekt terras op en wachten wel anderhalf uur in de hoop dat het droog wordt. Om een lang verhaal kort te maken, tegen half zes zijn we zeiknat terug bij de camper. En even daarna wordt het droog. Op woensdag is de regen weer verdwenen en we besluiten om te gaan fietsen. Een min of meer bekende route naar Armação de Pera. De TomTom leidt ons via een prachtige fietsroute langs veel bekende plekken. Heerlijk fietsweer en veel zon. Na vijfendertig kilometer zijn we terug. Een beetje moe maar voldaan.

Donderdag 27 t/m Zaterdag 29 oktober

Vier dagen Albufeira vinden we genoeg, weer tijd om verder te gaan dus. We rijden eerst met de camper langs de kust en stoppen bij een mooi strand; Praia de Salgados. Er staat veel wind en een flauw zonnetje. We maken een mooie wandeling langs de prachtige kust. Na een uur of twee zijn we terug bij de camper en na gegeten te hebben, gaan we naar het strand. Uit de wind is dat goed uit te houden. Tegen vier uur gaan we verder, naar Lagos. Vinden wij één van de leukste plaatsen in de Algarve. De camperplek, bij het stadion, kost nog steeds drie euro, inclusief lozen, toiletten en Wifi. We komen hier al een paar jaar. Helaas laat het onderhoud steeds meer te wensen over. Lagos zelf blijft een gezellige plaats. Echter in tegenstelling tot Albufeira, is het hier al erg rustig wat vakantiegangers betreft. Op vrijdag gaan we weer verder. Volgens de weerprofeten hebben we nog een aantal mooie dagen voor de boeg. Voor de tweede keer deze reis dus naar Alvor, naar de camperplek vlak aan zee. Heel veel zon, maar helaas ook erg veel wind; te veel voor het strand. Wandelweer dus, zoals ook op de zaterdag. De camperplek is behoorlijk bezet. In het dorp zelf is het erg rustig. Aan alles merk je dat het vakantieseizoen bijna ten einde is.

Zondag 30 t/m Dinsdag 1 november

Drie dagen Alvor, we blijven het een leuke plek vinden. Wandelen, fietsen en "werkoverleg" met de buren om ons heen. De één heeft een koelkastprobleem, de ander zit te prutsen met de schotel en wijzelf hebben waarschijnlijk een accuprobleem. Iedereen heeft wel wat te knoeien. Camperen valt niet altijd mee, maar het schept wel een band. Op dinsdag fietsen we een eind voorbij Portimão en komen terecht in een leuk dorp met de naam Ferragudo. Met enorme hoogteverschillen, bijzondere winkeltjes en veel terrasjes. En gezellig druk. Bovendien met een gratis camperplek. Dat wil zeggen een grote zandvlakte aan het water, waar je kunt gaan staan waar je maar wilt. Volgens ons één van de laatste vrije plekken aan de kust van de Algarve.

Woensdag 2 t/m Vrijdag 4 november

De laatste dag in Alvor: nog wat wandelen, fietsen en in de zon zitten. En voor in de avond inpakken. Op donderdagmorgen gaan we vroeg weg. We gaan eerst de Monchique op, de hoogste berg van Portugal. En ook hier veel sporen van de bosbranden dit jaar. Vooral even onder de top staan enorme hellingen met resten van verbrande bossen. Je ruikt nog steeds de brandlucht. Boven op de top heb je een geweldig uitzicht, kilometers ver. Alleen vandaag niet. Er is een wolk over de top gezakt; het zicht is amper honderd meter. Het volgende deel van de etappe gaat van de Monchique naar de plaats Aljezur, aan de westkust. Daar zit een bedrijf waar ze verstand van zonnepanelen en accu's hebben. En, we waren er al bang voor, onze accu is zo goed als overleden. De nieuwe accu is van het merk Rolls (zonder Royce). Hoewel qua prijs is het inderdaad de Rolls Royce onder de accu's; en nu maar hopen dat dat ook geldt voor de kwaliteit. Als we willen pinnen blijkt dat onze passen en het pinapparaat het niet eens kunnen worden. Wim gaat met de monteur het dorp in op zoek naar pinautomaten. Na drie banken is eindelijk het bedrag bij elkaar gepind, wat een gedoe. Aan het einde van de middag zoeken we de camperplaats in Aljezur op. Het is er rustig, er staat nog één andere Nederlandse camper. Op de vrijdag gaan we, wat de camper betreft, naar de eindbestemming van deze reis, naar Sao Bartolomeu de Messines. Vanaf Aljezur gaan we nog een keer via een prachtige route over de Monchique. En wat vooral opvalt onderweg is dat de heide hier nog in bloei staat. Het weer is somber maar nog droog. Volgens de voorspellingen gaat het een erg natte dag worden. Tot Messines valt het nog mee, maar als we goed en wel geïnstalleerd zijn, krijgen we een enorme hoosbui over ons heen. En in de loop van de avond komt er nog veel meer water naar beneden.

Zaterdag 5 en Zondag 6 november

Twee relatieve rustdagen in Messines. Brood halen op de fiets, wandelen in de omgeving en rommelen rond de camper. Op zondagmiddag gaan we uit eten, samen met een Belgische buurman. We gaan aan de "black pork" bij Restaurant Marreiros, vlak in de buurt. Achter ons een tafel met Portugezen. Komt één van hen ietwat verlegen vragen of we er bezwaar tegen hebben dat ze gaan zingen. Wie zijn wij om dat niet goed te vinden. Wat volgt is een concert van volgens ons Fado-achtige liederen. Met prachtige solonummers van twee sterzangers. Heel indrukwekkend, we zijn er stil van. Terug bij de camper kunnen we nog net even in de zon zitten. Om vijf uur verdwijnt die achter een berg en om zes uur is het hier pikdonker.

Maandag 7 t/m Woensdag 9 november

Op maandagmorgen gaan we nog een keer op de fiets naar het dorp. Er is een gloednieuwe supermarkt gekomen van de Intermarche. Een prachtige winkel, lekkere koffie en, relatief, goedkope diesel. Verder weer een wandeling en wat tutten in en om de camper. Op dinsdag maken we een fietstocht van dertig kilometer naar het dorp Alte. Een leuk, oud dorp met twee beroemde bronnen. Vorig jaar zijn we er ook geweest; we blijven het een leuke plaats vinden. Op woensdag moet er opgeruimd en ingepakt worden. En gewassen: en dat is nog even spannend. Als alles aan de lijn hangt, begint het te regenen. Gelukkig maar kort, daarna zien we tot half vijf weer regelmatig de zon. Op de camperplaats moeten een aantal eucalyptusbomen omgezaagd worden. In het stille Messines is dat natuurlijk een belevenis. Doeners, waaronder Wim, en kijkers dus. Na het kappen is het een stuk lichter om ons heen geworden. Om vijf uur is het werk gedaan, zowel binnen als buiten de camper. En dat is maar goed ook, want het begint weer te regenen. Zo'n druilerige regen waar je kletsnat van wordt. We beginnen aan de laatste avond in de camper van deze reis.

Donderdag 10 november

Een ochtend in het teken van het voorlopige afscheid van de Algarve. Nog wat schoonmaken, opruimen en inpakken. En de camper moet naar de "overwinterplek". Het blijft een raar idee hem achter te laten. Om half één gaan we met Andre naar het vliegveld van Faro. En om drie uur met een volle Boeing van Ryanair naar Eindhoven. In Eindhoven, een uur later dan in Portugal, is het zeven uur als we landen in de stromende regen. Daar staat Luca, de jongste van Eelke en Bas, al ongeduldig op ons te wachten. Hij en zijn vader komen ons ophalen. Via een tussenstop in Oosterbeek, worden we keurig afgezet in Apeldoorn. En eenmaal weer in ons eigen bed begint het besef te komen dat ook deze reis weer voorbij is. We willen alle volgers van deze site bedanken voor hun belangstelling en we wensen iedereen alvast goede feestdagen en een goed begin van 2017. Op 17 januari van het volgende jaar vliegen we weer naar de Algarve en, als alles goed gaat, gaan we dan weer naar Marokko. Ook van die reis gaan we weer een verslag bijhouden. Tot dan!