Dinsdag 3 september

Het is eindelijk weer zo ver: we gaan weer op reis. We hadden al wat eerder willen vertrekken, maar allerlei afspraken gooiden roet in het eten. Met als toetje de start van de verkoop van een aantal appartementen vanmiddag. Van het project " De Hoeve", waar we ons voor ingeschreven hebben.                                                                                                                                                                   Voorzien van een fraaie brochure kunnen we de komende dagen aan het puzzelen: willen we eigenlijk wel verhuizen, wat moeten we inleveren, wat krijgen we er voor terug enzovoort. Voor dit complex hebben we een week de tijd om positief te beslissen. Morgenvroeg vertrekken we dus. De eerste stop hebben we gepland in Wouw, in de buurt van Bergen op Zoom. Daar zijn we al eerder geweest. Wouw heeft een mooie camperplaats en een dito omgeving met leuke fietsroutes.

Woensdag 4 september

Zo rond half tien zit alles in de camper wat we de komende weken nodig denken te hebben. Dat hopen we althans. Vroeger hadden we lijstjes waar alle noodzakelijk spullen op stonden. Die hebben we al lang niet meer, alles gaat nog " uit het hoofd". En zo lang dat nog goed gaat...  We gaan op weg naar Wouw, een rit van honderd zevenenzeventig kilometer. De camperplaats bestaat uit twee delen; vandaag is alleen het eerste deel open, waar we een mooie plek vinden.                                                                                                                                                                                           In de middag maken we het eerste fietstochtje van deze reis: naar Roosendaal, naar het outlet centrum. Waar overigens het begrip "outlet" erg betrekkelijk is. Veel dure merken voor dito prijzen. Gelukkig zit er ook een La Place, waar ze lekkere koffie hebben.                                                                                                                                                                                                                         Voor in de avond lopen we nog een stuk van het "rondje Wouw". Tussen akkers vol met uien, slabonen, mais en de restanten van aspergers: en zelfs langs een wijngaard met nog heel veel druiven.                                                                                                                Het is een kort rondje want we moeten op tijd terug zijn bij de camper. Tegen acht uur komt de mevrouw van de camperplaats langs met koffie: een rondje van de zaak. En dat willen we natuurlijk niet missen.

Coordinaten: N51.51709, E4.38111

Wouw; de eerste stop deze reis.

Het outlet centrum in Roosendaal.

Donderdag 5 september

De dag begint somber. Het is zwaar bewolkt en uitgesproken fris. Echt weer voor een wandeling en dat wordt een rondje Wouw. Waar het overigens erg rustig is. Er zit een supermarkt, twee warme bakkers, een slager en een kaaswinkel. Dat is het wel zo ongeveer. En natuurlijk een marktplein met een heeele grote kerk; een overblijfsel van het eens zo rijke roomse leven.                     Voor in de middag gaan we fietsen. Deze keer een route om Bergen op Zoom heen en langs het Schelde-Rijnkanaal. Over een lange dijk met de naam Markiezaatskade. Met soms de wind mee, maar vaker tegen. Tegen vijf uur zijn we terug bij de camper: we hebben er dan dik vijftig kilometer opzitten. Het bijkomen doen we voor de camper. De temperatuur is dan opgelopen naar zo'n dertig graden, een enorm verschil met vanochtend. Morgen gaan we naar Frankrijk. 

Vrijdag 6 september

Bij het vertrek uit Wouw om half tien, zien we een bleek zonnetje. Maar eenmaal in Belgie is die helemaal verdwenen. En ergens tussen Antwerpen en Brugge begint het te regenen. Het begint met gemiezer dat, naarmate we Frankrijk naderen, verandert in stortregens. En dat gaat door tot diep in de middag; daar wordt je niet vrolijk van. Ook het vinden van een aardige camperplek valt niet mee. De zoektocht begint even voorbij Calais. We rijden zo dicht mogelijk langs de kust en komen vijf camperplaatsen tegen die ons geen van allen aanstaan. Mogelijk vanwege het slechte weer, maar wellicht worden wijzelf ook steeds kritischer.     We komen uiteindelijk terecht in het vakantiedorp Quand-Plage-les-Pins. Op een mooie camperplaats waar we vorig jaar ook gestaan hebben. Een plek met voorzieningen die tien euro per nacht kost. Maar nu even niet: de slagbomen staan open en de betaalautomaat is defect. Maar het belangrijkste is dat hier de zon schijnt. Binnen de kortste keren staan de stoelen buiten.           Voor in de avond lopen we nog even naar het dorp. Een brede hoofdstraat leidt naar de boulevard met vanavond veel wandelaars. En een enorm breed strand met ver weg de krijtrotsen.

Coordinaten: N50.32381, E1.55477  

Zaterdag 7 september

Het is weekend en het lijkt wel of alle Franse campers op pad zijn. De grote camperplaats in Quend, waar we vannacht stonden, stroomde gisteravond bijna helemaal vol. En ook onderweg vandaag zagen we veel meer campers dan caravans. Tot voor kort werd er vaak gezwaaid als je een andere camper tegenkwam. Daar is nu geen beginnen meer aan, je zou er een lamme arm van krijgen.                                                                                                                                                                                                                          Om half tien gaan we weer rijden. Het is opnieuw zwaar bewolkt en zo nu en dan krijgen we een bui tegen over ons heen. Via Rouen rijden we richting Le Mans. We hadden eigenlijk nog wel naar Normandie gewild, maar de weersvoorspellingen voor die regio zijn uitgesproken slecht voor de komende dagen. Even voor Le Mans hebben we genoeg van het rijden en vinden een camperplek in het dorp Montbizot. Een strook gras voor de al gesloten gemeentecamping: prima voor een nacht. Een erg rustige plek overigens: om een uur of acht krijgen we de enige buurman.                                                                                                                  Het dorp Montbizat heeft alle kenmerken van een Frans dorp. Oud, veel leegstand en een warme bakker als enige winkel. Met overigens erg lekker gebak. Het is verder stil op straat; alleen de stank van houtkachels verraadt dat er nog mensen wonen.

Coordinaten: N48.14407, E0.18359

De camperplaats van Montbizot.

Zondag 8 september

We trekken verder naar het zuiden. Richting het mooie weer, althans dat hopen we. We passeren Le Mans, Tours en Poitiers. Daar gaan we de N10 op; een heerlijke weg als je van opschieten houdt.                                                                                                        Om een uur of twee is het weer tijd om een overnachtingsplek te zoeken. We zitten dan nog voor Anguoleme. Een overnachtingsplek zoeken is de specialiteit van Wobbie. En ook deze keer is het een verrassende keuze. Het wordt een camping zo'n twaalf kilometer van de N10. En zoals wel vaker belanden we in " the middle of nowwhere". Ook letterlijk, de camping is van een Engels stel. De naam is Camping Devezeau en is officieel nog open tot 30 september. Maar bij gebrek aan vakantiegangers feitelijk gesloten. Met wat moeite vinden we een Engelse mevrouw voor uitleg. We mogen gaan staan waar we willen, alles werkt, op het warme water na. De kosten zijn een vrijwillige bijdrage.                                                                                                        Bij een van de acht stacaravans staat een auto: het enige teken van leven. De eigenaar hebben we niet gezien, zoals we verder niemand gezien hebben hier. Ook niet tijdens een wandeling voor in de avond. Het wordt een erg rustige nacht.

Coordinaten: N45.84164, E0.27283

De receptie van Camping Devezeau; met enig achterstallig onderhoud.

Maandag 9 september

Na een wel heel stille nacht verlaten we Camping Devezeau, waarbij we ons afvragen of die ooit nog weer officieel open gaat. Zo ja dan is er een boel werk aan de winkel.                                                                                                                                                                Wij gaan richting Bordeaux, waar het zoals gewoonlijk weer erg druk is, en daarna de A73 op. Even voor de afslag die wij moeten hebben, richting Parentis en Born, begint een stuk tolweg. De zes euro vijftig nemen we voor lief, daar gaan we niet voor omrijden. Rond twee uur komen we aan op de eindbestemming voor vandaag: Ste Eulalie-en-Born. Met een camperplaats en de Camping du Lac vlak naast elkaar. De eerste kost tien euro, de camping vijftien euro. Met als meerwaarde een fraai sanitairgebouw en dat gaf deze keer voor ons de doorslag. Bovendien hebben we een verleden op deze camping. Eind jaren tachtig en begin jaren negentig zijn we hier vaak geweest. Toen met de kinderen vooral voor het windsurfen. De camping en alles er om heen is nauwelijks veranderd. Er is hier en daar wat gemoderniseerd, maar verder ziet het er "vertrouwd" uit.                                     Wel heeft deze streek, Les Landes, een uitgebreid fietsnetwerk gekregen met fraai aangelegde routes. Dat gaan we morgen uitproberen.

Coordinaten: N44.30769, W1.18072

Het meer van Biscarosse en Parentis-en-Born: ooit een surfparadijs.

Dinsdag 10 september

We hebben een pittige fietsdag achter de rug. Het weer was er naar: bijna de hele dag een graad of twintig en af en toe een bescheiden zonnetje. Niet te warm dus. De eerste etappe ging naar Parentis en Born, heen en terug bijna dertig kilometer.            Vooral het eerste deel van de route, door de eindeloze bossen van Les Landes, is fraai. In Parentis gaan we op zoek naar een supermarkt. Vijfentwintig jaar geleden zat daar een klein winkeltje, nu tenminste drie hele grote. De tijd heeft niet stilgestaan hier.                                                                                                                                                                                                                            Na het eten volgt etappe twee, nu de andere kant op richting de zee; opnieuw via de fietsroutes van " Bisca Grands Lacs". Deze keer belanden we in Mimizan-Plage. Daar schijnt de zon volop en het is er gezellig druk; alles is nog volop in bedrijf. We slenteren wat door het centrum en komen bij op een terras, waarna we aan de terugtocht beginnen. Van een zonovergoten Mimizan-Plage naar een bewolkt Ste Eulalie. Toch weer een rit van veertig kilometer. 

Het strand van Mimizan-Plage.

Woensdag 11 september

Een wel erg slechte dag wat het weer betreft. Op een uurtje na, aan het einde van de middag, heeft het de hele dag geregend. En ook nu, het is inmiddels half tien, is het nog steeds niet droog. We hebben bijna de hele dag in de camper gezeten. We kunnen ons niet herinneren ooit zo lang opgesloten te hebben gezeten. Een camper is een erg comfortabel kampeermiddel, maar toch niet om de hele dag binnen te zitten. Althans niet voor ons.                                                                                                                             Aan het einde van de middag lijkt het even droog en maken we een wandeling. Niet voor de mooie omgeving of de gezonde buitenlucht, maar omdat we een zere kont hebben van het zitten. Morgen graag een droge dag. 

De eerste tekenen va de herfst in Ste Eulalie.

Donderdag 12 september

Na ook een kletsnatte nacht krijgen we toch een droge dag gelukkig. En ondanks dat we regelmatig de zon zien, is de temperatuur aan de frisse kant. We beginnen met een wandeling. Deze keer naar een camping, La Reserve, een dorp verder, in Gastes. Een mega groot complex waar overigens niet meer gekampeerd kan worden. Alles is volgebouwd met stacaravans, met alle luxe faciliteiten die daar bij horen. Het is er nu erg rustig, maar in het hoogseizoen zal het een hectisch gebeuren zijn.             Na de middag gaan we weer fietsen. Eerst naar St.Paul-en-Born: een fraaie route. Van daaruit fietsen we over een oude opgeheven spoorlijn naar Aureilhan en vervolgens naar Mimizan. Ergens halverwege zit een Lidl waar we het e.e.a. inslaan voor de komende dagen. Als we Mimizan bijna uit zijn komen we borden tegen met "Promenade Fleurie". Nieuwsgierig als we zijn gaan we er kijken. Het blijkt een soort park te zijn langs de oever van een meer. Met wandelpaden waarlangs allerlei bloemen, planten en struiken aangeplant zijn. Ook nu nog staat er veel in bloei. Al met al een leuke onderbreking van een pittige fietstocht.                                                                                                                                                                                                                     Terug bij de camper beginnen we met inpakken. Morgen trekken we nog een stukje verder naar het zuiden.

Twee plaatjes van de "Promenade Fleurie".

Vrijdag 13 september

Ook de afgelopen nacht hebben we weer een paar fikse regenbuien over ons heen gekregen. We verlaten een kletsnat Ste Eulalie; vandaag een ritje van honderd en drie kilometer naar het zuiden. Via Mimizan gaan we loodrecht naar beneden, over een toeristische route door allerlei leuke stadjes. De eindbestemming voor vandaag is het stadje Leon. En wel het meer van Leon om precies te zijn. We staan op een grote camperplaats bij de oevers van het meer. De cp is onderdeel van een groot recreatiecomplex. Met een camping, horecagelegenheden, watersportvertier enzovoort. Alle voorzieningen zijn aanwezig, behalve elektra en warme douches. Het enige nadeel is dat de camperplaats wordt doorsneden door de toegangsweg naar het recreatiegebeuren. Maar met een hele dag zon klagen we niet. En voor de prijs van twaalf euro vijftig per nacht is het een van de goedkopere camperplaatsen in deze streek.                                                                                                                                                                                In de middag maken we een wandeling van vier kilometer, deels langs het meer. Morgen gaan we weer fietsen.

Coordinaten: N43.88444, W1.31861

Twee maal het Lac de Leon.

Zaterdag 14 september

Een heerlijke zaterdag wat het weer betreft, zeker om te fietsen. Het eerste tochtje gaat naar het stadje Leon. Daar zou een toeristenbureau moeten zitten, waar we een goede fietskaart hopen te vinden. Maar bij het vinden van het toeristenbureau gaat het al mis. Die zou ergens bij een grote supermarkt moeten zitten. Die supermarkt vinden we wel, het toeristenbureau niet.           Na de middag beginnen we aan de echte fietstocht. Via een fietsroute komen we in het dorp Moliets-et-Maa. Vandaaruit kun je op twee manieren naar de zee. We kiezen de moeilijkste, zo bleek achteraf. Uiteindelijk komen we terecht bij een strand met de naam Huchet. Een parkeerplaats, een strandopgang en een gesloten toiletgebouw, meer is er niet. Oh ja, natuurlijk ook strandgangers en zelf een groepje golfsurfers. Gelukkig komen we halverwege de terugweg nog een gelegenheid tegen voor een sanitaire stop en een verkoelend drankje.

Het strand van Huchet.

Zondag 15 september

We verlaten de kust van Les Landes en trekken het binnenland in. Een mooie route van ruim tweehonderd kilometer. Via Mont de Marsan naar Auch, in het departement Gers. Auch ligt zo’n tachtig kilometer voor Toulouse en er is een camperplaats op een voormalige camping. De sanitaire voorzieningen zijn er niet meer maar er is nog wel elektriciteit op elke plaats.                                Na de middag gaan we op onderzoek uit. Er loopt een wandelpad door een park naar het historisch centrum, zo’n twee en een halve kilometer. Via een enorme rij trappen kon je bij de oeroude kathedraal uit. Een enorm imposant gebouw midden in het mooie historische centrum. Helaas is op de zondagmiddag alles gesloten. Op een aantal drukbevolkte terrassen na, waar we bij komen van het trappenlopen. Het was een bloedhete, zonovergoten dag. Hopelijk morgen nog zo’n dag als we naar het Canal du Midi gaan. 

De trappen om bij de kathedraal te komen.

De kathedraal van de mooiste kant.

Maandag 16 september

Na een erg frisse nacht krijgen we weer een zonnige dag. Maar wel met een stevige wind; je kunt ook niet alles hebben. Rond half tien gaan we weer rijden en gaan op zoek naar het Canal du Midi. Een kanaal dat loopt van Toulouse via Beziers naar de Middellandse Zee. Langs vrijwel het hele kanaal zijn fietspaden aangelegd. Voorbij Toulouse gaan we op zoek naar camperplaatsen die aan het kanaal liggen. We hebben een paar opties, maar die vallen allemaal erg tegen of zijn overvol. Ook in deze streek zijn campers een ware plaag. Uiteindelijk komen we terecht op een camperplaats in de buurt van de plaats Bram. Daar vlakbij liggen wat meertjes en een ervan heet Lac de Buzerens. Met een aantal recreatievoorzieningen en dus een fraaie camperplaats. Een betaalde plek en op sanitaire voorzieningen na van alle gemakken voorzien. En met slechts acht bezette plekken van de twintig een zee aan ruimte. Dicht bij het Canal du Midi. Daar komen we voor en dus gaan we na de middag fietsen. Vijftien kilometer over het fietspad langs het kanaal richting Carcassonne. Het kanaal is bekend of berucht vanwege de vele sluizen waar toeristen met huurboten nog wel eens de mist in gaan. We komen twee sluizen tegen, waar het rustig is en geen gekke dingen gebeuren. Bij de tweede sluis keren we om; we hebben er dan vijftien kilometer opzitten. Morgen gaan we de andere kant op.