Dinsdag 5 september

De zomer is weer voorbij: het is de hoogste tijd voor een nieuwe camperreis. Het was een drukke zomer. Ergens in juni hebben we een makelaar op bezoek gehad voor een oriënterend gesprek. Op termijn willen we verhuizen naar een huis dat wat meer ingericht is op onze leeftijd. De eerste actie was het opruimen van allerlei spullen die we in de loop der jaren verzameld hebben. Met het idee dat als we ons zouden vervelen, we er nog leuke dingen mee zouden kunnen doen. Maar van verveling is geen sprake, dus we hebben rigoureus opgeruimd. Het kringloopcentrum in Twello was er blij mee. Ideaal daar: geen gedoe over wat wel en wat niet. Alles was welkom. En vanwege de verhuisplannen zijn we al vast begonnen met wat kosmetische herstelwerkzaamheden in en rondom het huis. Misschien scheelt dat bij de verkoop t.z.t.                                                                        Tussendoor zijn we ook nog een week met de camper weggeweest. Eerst naar Noord Limburg waar we gefietst hebben langs de Maas. En daarna naar Wouw, tussen Roosendaal en Bergen op Zoom. Met fietstochten naar onder andere Tholen. Deze week was vooral bedoeld om de camper te testen. Het elektroblok is gereviseerd na de opgelopen schade in het voorjaar in Marokko en we hebben een zwaardere omvormer ingebouwd voor het opladen van de fietsaccu's. Tot nu toe werkt alles weer zoals het hoort.                                                                                                                                                                                                                            Tot slot waren er de uitjes met de kleinkinderen: naar Burgers Zoo, Dinoland, Bussloo en een ritje met de Veluwse Stroomtrein. Tijd om weer te vertrekken dus. Komende zaterdag, 9 september, is het zo ver. We trekken eerst langs de kust via België  naar Frankrijk. Verdere plannen hebben we nog niet: veel zal afhangen van het weer wat we onderweg tegen komen.

Rock and Roll in Wouw.

Dinsdag 12 september

We zijn vanochtend dan eindelijk vertrokken; en niet, zoals de bedoeling was, afgelopen zaterdag. Daar kwam iets tussen: Wobbie werd ziek. Vorige week vrijdag zijn we bij de huisarts geweest voor wat onderzoekjes en daarna een bloedonderzoek. Dat leverde allemaal niets op. Wat wel wat opleverde was een simpele test van het Kruidvat: het bleek corona te zijn! De griepachtige ziekteverschijnselen zijn vrij heftig, maar moeten vanzelf weer overgaan. Tenzij er ademhalingsproblemen ontstaan, dan wordt het echt link.                                                                                                                                                                            Zoals gezegd zijn we dus vanochtend om negen uur vertrokken. En omdat we langs de Belgische kust geen aardige camperplek kunnen vinden, stomen we door naar Frankrijk. Een route die we al heel lang niet meer gereden hebben: via Eindhoven, Antwerpen en Lille, tot het begin van de tolweg bij Arras. En vanaf daar richting de kust. We komen terecht op een mooie camperplaats van de oude badplaats Quend-Plage, vlakbij de baai van de rivier de Somme. We maken een wandeling door het dorp en langs het strand. Het hoogseizoen is al voorbij hier. Hoewel er nog veel vooral leeftijdsgenoten op de been zijn, is vrijwel alles al gesloten. En hoewel we niet veel zon hebben gezien vandaag, was de temperatuur met zo'n drieëntwintig graden een stuk aangenamer dan gisteren.

Coördinaten Aire de Camping-Car Quend: N50.32381, E1.55477.

Surfkarretjes op het strand van Quend.

Woensdag 13 september

Bij het opstaan is het zwaar bewolkt en het miezert een beetje. We rijden verder langs de kust naar het zuiden, naar Le Treport, een afstand van maar zestig kilometer. We vinden er een leuke plek boven op de krijtrotsen, pal aan zee. We zijn op tijd en dat is maar goed ook: in de loop van de dag loopt alles vol hier met campers. Diep beneden ons ligt in een baai Le Treport. Bereikbaar via een lange trap, maar ook met een soort lift.                                                                                                                                                    We beginnen met een wandeling boven langs de rotskust. Zoals overal in deze streek komen we langs een herdenkingsmonument. Ook hier is in de Tweede Wereldoorlog hard gevochten. Voor de tweede wandeling gaan we met de lift naar beneden naar de stad. Le Treport bestaat eigenlijk uit twee delen, gescheiden door een diepe baai. Met name het tweede deel is bijzonder. Langs de boulevard staan enorme hoge huizen met prachtige houten gevels, geschilderd in de meest uiteenlopende kleuren. Hier en daar staat er één te koop, maar dan met wat achterstallig onderhoud. Niets meer voor ons: veel te veel schilderwerk.

Coördinaten Aire de Camping-car Le Treport: N49.65123, E0.16382.

Fraaie huizen aan de boulevard van Le Treport.

De lift van Le Treport: door de krijtrotsen omhoog en omlaag.

Donderdag 14 september

De dag begint zoals op alle camperplaatsen hier met een uittocht van campers. Op een enkeling na blijft iedereen maar één nacht en reist vervolgens weer verder. Vanavond zal het weer helemaal vollopen. Ook wij gaan verder naar het zuiden. We stoppen na 140 kilometer weer op een camperplek vlak aan zee: Aire Municipal Saint-Jouin-Bruneval. Ook deze camperplek ligt hoog op de krijtrotsen en om bij het strand te komen, moet je behoorlijk steil afdalen. Waarna je op een kiezelstrand terecht komt. Er zijn mooiere stranden te vinden in Frankrijk. Wij gaan weer wandelen. Ergens zien we een bord met de tekst "Memorial de Bruneval". Wij zijn nieuwsgierig en gaan op onderzoek uit. Uiteindelijk komen we bij de zee uit waar er in de Tweede Wereldoorlog een invasie vanuit Engeland heeft plaatsgevonden. Behalve foto's en vlaggen springt vooral de replica van een landingsvaartuig op. Zoals we gekomen zijn moeten we ook weer terug: maar dan vier kilometer glooiend omhoog. Terug bij de camper komen we bij in de zon en zien ook deze camperplaats weer helemaal vollopen.                                                                          Voor in de avond lopen we nog een rondje om de camperplaats. En dat gaat niet helemaal goed. Ergens op een geiten pad gaat Wobbie onderuit vanwege een enkel die dubbelklapt. Met wat moeite komen we terug bij de camper en gaat de voet, met een enorm ei op de enkel, omhoog. Maar de ochtend even afwachten hoe de vlag cq de enkel er dan bij staat.

Coördinaten Aire Municipale Saint-Jouin-Bruneval: N49.65123, E0.16382.

Een replica van een landingsvaartuig uit de Tweede Wereldoorlog.

Nog even geen idee hoe deze heet; maar in elk geval een druktemaker.

Vrijdag 15 september

Na een niet al te beste nacht zijn we vroeg uit bed. En om een lang verhaal kort te maken, het gaat niet goed met de enkel van Wobbie. Erg dik, pijnlijk en niet op te staan. We zitten te wikken en te wegen wat te doen.  Dat er medische hulp nodig is, is duidelijk. Maar moet cq kan dat hier in Frankrijk of gaan we terug. Omdat we inschatten dat ook na een medische behandeling de enkel voorlopig niet belast kan worden, besluiten we om terug naar huis te gaan. Niet kunnen lopen en fietsen betekend hangen in en rond de beperkte ruimte van een camper.                                                                                                                                    We geven de TomTom de opdracht naar huis te rijden, zo nodig over tolwegen. Al met al een afstand van 655 kilometer. Onderweg nemen we contact op met de huisarts. Omdat we pas na vijf uur in Apeldoorn zullen zijn, maken we een afspraak met de dokterspost cq eerste hulp. We kunnen er om half acht terecht.                                                                                                                Tot Antwerpen verloopt de reis voorspoedig; maar daar belanden we in een enorme file. En ook in Nederland is het een paar keer raak. Uiteindelijk zijn we om zeven uur in het ziekenhuis in Apeldoorn. We worden er keurig geholpen. Een soort intake door een verpleegkundige en de beoordeling door een arts, waarna er een foto gemaakt moet worden. Die foto wordt beoordeeld met als conclusie dat er onder in het enkelgewricht een breuk zit. Over de behandeling moet een chirurg een oordeel vellen. Gelukkig is een operatie niet nodig. De enkel wordt ingetaped en a.s. maandag moet een fysiotherapeut dat opnieuw doen en oefeningen voorschrijven.                                                                                                                                                                                                              Om tien uur zijn we thuis. Gelukkig hebben we nog een kant en klare maaltijd in de camper. En daarna naar bed: we zitten er allebei een beetje doorheen.  

Zo ziet een zwaar verstuikte enkel er uit.